ΧΑΝΑ ΑΡΕΝΤ, Η ανθρώπινη κατάσταση

 

1958  Η Hannah Arendt µελετά  την ικανότητά µας να πράττουµε. Ο όρος «vita activa» δηλώνει τρεις θεμελιώδεις ανθρώπινες δραστηριότητες που αποτελούν και τα τρία κεντρικά μέρη της Ανθρώπινης Κατάστασης. ΜΟΧΘΟΣ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΡΑΞΗ.   Η πράξη είναι η μοναδική δραστηριότητα που συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, χωρίς να μεσολαβήσουν πράγματα ή ύλη. Πόσο ελέγχουμε τις  συνέπειες των πράξεών µας μέσα στην αλματώδη πρόοδο των θετικών και θεωρητικών επιστημών;

1998 Η  Margaret Canovan στην εισαγωγή , αναλύει διεισδυτικά την επιχειρηµατολογία του βιβλίου και συσχετίζει με το  σήµερα. Όλες οι επαναστάσεις του 1989, που ανέτρεψαν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, χαρακτηρίστηκαν «αρεντιανές». Η ανθρώπινη πράξη είναι το «θαύμα της έναρξης καινούργιων πραγμάτων», όπως γράφει η Μάργκαρετ Κάνοβαν. Νέοι άνθρωποι, που ο καθένας τους είναι μοναδικός και ικανός να παίρνει πρωτοβουλίες, μπορούν να διακόψουν ή να εκτρέψουν αλληλουχίες συμβάντων που έχουν τεθεί σε κίνηση από προηγούμενες πράξεις.

 2023 ΟΜΩΣ  πόσο  προβλέπει- ελέγχει ο άνθρωπος τις συνέπειες των πράξεων του; Σε μια εποχή απόλυτης υπερέκθεσης και κυριαρχίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως η δική μας, μπορούμε να νιώσουμε πλήρως τη θέση της Άρεντ «Μια ζωή που αναλώνεται εξ ολοκλήρου στη δημόσια σφαίρα γίνεται, θα λέγαμε, ρηχή. Διατηρεί την ορατότητά της, αλλά χάνει την ιδιότητα της ανάδυσης στο φως από κάποιον πιο σκοτεινό χώρο που πρέπει να παραμείνει κρυμμένος προκειμένου να μην απολέσει το βάθος του». Η αγάπη, γράφει η Άρεντ, σε αντίθεση με τη φιλία, θανατώνεται ή μάλλον κατασβένεται μόλις εκτεθεί σε δημόσια θέα. Και παραπέμπει σ' έναν στίχο του Ουίλιαμ Μπλέικ: «Την αγάπη σου ποτέ μην πεις / την αγάπη που δεν στέργει να ειπωθεί».

Η ΑΡΕΝΤ καταφεύγει σε  φιλοσόφους, αλλά και στον Ηρόδοτο και στον Ησίοδο καθώς και στους πατέρες της Εκκλησίας, στον Ιερό Αυγουστίνο γιατί 

το «ποιος είμαι;» απευθύνεται στον άνθρωπο και «τι είμαι;» απευθύνεται στον Θεό!