το κουτσό ΧΟΥΛΙΟ ΚΟΡΤΑΣΑΡ

 

Το αντιμυθιστόρημα που μπορείτε να το ''τσιμπολογήσετε'' χωρίς τύψεις που αφήνετε κάποιες σελίδες αδιάβαστες!
Το πολυδαίδαλο, πολύγλωσσο κείμενο που μπορείτε να ''σταχυολογήσετε'' πολλές σοφές κουβέντες Η τάξη των Θεών ονομάζεται κυκλώνας , η τάξη του ποιητή ονομάζεται αντιύλη , συμπαγής χώρος, λουλούδια από τρεμάμενα χείλη… όχι όμως σελίδες!
797 σελίδες που μπορείτε να θαυμάσετε τη μετάφραση ενός ισάξιου ''λογοτέχνη'' , του Αχιλλέα Κυριακίδη!

Η έλλειψη δομής κουράζει. Γιατί χωρισμός σε 155 κεφάλαια;;Είναι παράδειγμα ενός μυθιστορήματος ΄΄ποταμός΄΄; Ο ποταμός όμως ρέει!
Πολλές οι άγνωστες λέξεις…πολλές οι γλώσσες που γνωρίζει ο ΚΟΡΤΑΣΑΡ!
Οι σημειώσεις και το γλωσσάριο στις τελευταίες σελίδες χρησιμότατα… αλλά πολλοί οι άγνωστοι(;) καλλιτέχνες! 

Το Κουτσό είναι ένα ''ανοιχτό'' μυθιστόρημα που πραγματεύεται την πορεία κάποιων ανθρώπων στη ζωή μέσα από  την ιστορία του Αργεντινού Οράσιο Ολιβέιρα, που έχει εκπατριστεί για να βρει την πατρίδα του, που παραλογίζεται για να βρει το Λόγο, που διαστρέφει τις λέξεις για να βρει τη γλώσσα του, που παίζει στη Λέσχη του με φυγόκεντρες και κεντρομόλες δυνάμεις!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ (WONDER) ή ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

 

 

«Αν μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι, αν μπορείς να συγχωρείς, αν αγαπάς τους φίλους που εσύ επιλέγεις ν’ αγαπάς, αν βλέπεις ομορφιά εκεί που δεν την βλέπουν οι άλλοι, ε, τότε... όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και ένα θαύμα!» (οπισθόφυλλo  βιβλίου)

Η Ρακέλ Παλάτσιο  προτάσσει ως απόλυτη  αξία τη φιλία  και την αποδοχή.O Όγκι ,ένα δεκάχρονο αγόρι , θαυμαστής του  «Star Wars», φοράει πάντα ένα διαστημικό κράνος για να κρύβει το παραμορφωμένο-αποκρουστικό πρόσωπό του.  Όταν η μητέρα του τον πείθει να πάει στο σχολείο,  θα έρθει αντιμέτωπος με κοινωνικό ρατσισμό όμως ταυτόχρονα θα γνωρίσει  καινούργιους φίλους  και θα τους μάθει πως η αγάπη  και η επιλογή να είσαι ευγενής είναι οι πιο σημαντικές αξίες στη ζωή.
Ο Στίβεν Tσμπόσκι, που είναι και ο ίδιος συγγραφέας,  ξεδιπλώνει  την ιστορία του μέσα σε τέσσερις υποκειμενικές αφηγήσεις  με πρωταγωνιστές  τους φίλους  στο σχολείο, την αδελφή του- Βία (Ολίβια) την κολλητή της -Μιράντα και τη μητέρα του Αύγουστου(Όγκι)
Γύρω από έναν παθόντα, υπάρχουν και οι δικοί του άνθρωποι που βιώνουν ένα άλλο παρελκόμενο οικογενειακό-κοινωνικό ρατσισμό.
Το κύριο ερώτημα του βιβλίου, της ταινίας, της ίδιας της κοινωνίας μας είναι: ποιος πάσχει περισσότερο; Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει όλους τους ήρωες αφόρητα καλοσυνάτους. Υπάρχει μια εξιδανίκευση στις συνθήκες, στις συνέπειες, στην εξέλιξη. Γίνεται εύκολη η συγκίνηση όταν οι εικόνες είναι μελοδραματικές.

 
Στη φιλμική γλώσσα σύμφωνα με τον Αϊζενστάιν, ο θεατής μιας ταινίας αντιλαμβάνεται την αλληλουχία των κινηματογραφικών εικόνων σε τρία διαδοχικά στάδια: το οπτικό, το συναισθηματικό και το ιδεολογικό. Η ταινία του Στίβεν Τσμπόσκι ''κολλάει''στο συναισθηματικό στάδιο καθώς όλοι είναι  ή γίνονται  καλοί, κατά βάθος, πλάτος και μήκος. Χειραγωγείται το θυμικό του θεατή και ποδογετείται το κριτικό χωρίς να μπαίνεις στη διαδικασία της ψυχολογίας των σχέσεων.
Ωστόσο πόσο αυτή η ταινία θα μπορούσε να βοηθήσει όλους μας να δημιουργήσουμε ερωτήσεις
ε ν ε ρ γ η τ ι κ ή ς    α κ ρ ό α σ η ς!!!!!!!!
Η Αδελφή Τερέζα έλεγε: αν διαρκώς κρίνουμε τους άλλους, δεν μας μένει καιρός να τους αγαπήσουμε!

ΣΟΦΟΚΛΗ, Αντιγόνη εν έτει 2018

Είναι λογικό και φυσικό μετά από χιλιάδες παραστάσεις του ίδιου έργου
να μοντερνίζουμε στην προσέγγιση για να κερδίζουμε το νεότερο κοινό.
Τα κατάφεραν ο Χειλάκης και ο Δούνιας. Δι ελέου και φόβου περαίνουσα, την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν...

Βοήθησε και η μετάφραση του ποιητή Μπλάνα και η μουσική του Κραουνάκη.
Οι παρασπονδίες για τα ενδυματολογικά υπερκεράστηκαν από τα σκηνοθετικά ευρήματα.
Το κείμενο του ΣΟΦΟΚΛΗ ανυπέρβλητο και τόσο διδακτικό για τα ανθρώπινα από τον 5ο αι π.Χ. μέχρι τον 21ο αι. μ.Χ. 
Τειρεσίας:«Δεν ξέρουν οι άνθρωποι. Δεν έμαθαν ποτέ. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφτούν… πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό απ’ την ορθοφροσύνη». 
Τελικά οι επιμελημένες θεατρικές παραστάσεις είναι ευεργετικές γιατί μας θυμίζουν αιώνιες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο δίκαιο της πολιτείας και το θεϊκό δίκαιο, στην προσωπική  επιθυμία και τη δημόσια πραγματικότητα, στην ευτυχία και στην έπαρση, στα πλούτη και στη συντριβή.
Πόσο ταιριάζουν οι στίχοι του ποιητή ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ δύο θάλασσες με κυνηγούν:η ζωή και ο θάνατος...