ευχέΣ, ευχΕΣ, ευΧΕΣ, εΥΧΕΣ, ΕΥΧΕΣ!!!!!!

Χρόνια μας Πολλά! Χρόνια μας Καλά! 

Γεμάτα αγάπη, χαρά και υγεία! 

Παλιά χριστουγεννιάτικη ιστορία

Ο  συγγραφέας Ν.ΔΗΜΟΥ τα Χριστούγεννα θυμάται , την Πρωτοχρονιά ελπίζει...

Είθε ο νέος χρόνος

να μας φέρει λιγότερα.

Λιγότερο πόνο σ΄ αυτούς που πονούν

λιγότερο μίσος σ΄ αυτούς που μάχονται

λιγότερη στέρηση σ΄ όσους στερούνται

λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο,

λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση,

λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη.

Κι αν τύχει και φέρει μαζί

λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση

λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση

Ίσως τότε μας χαρίσει

λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη

λιγότερη επιπολαιότητα

και λιγότερη αυθάδεια.

Ίσως τα λιγότερα

είναι περισσότερα.

Ιστορία έκτη 1973 - Λιγότερα! Νοέμβριος μετά το Πολυτεχνείο. Ο πιο μουντός και άχαρος των τελευταίων χρόνων. Τόσο σκοτάδι που σχεδόν δεν ξημερώνει. Η σκιά της ηρωικής αλλά μάταιης (έτσι φαινόταν τότε) εξέγερσης, η σκιά μίας νέας πιο στυγνής δικτατορίας, η σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πέφτουν επάλληλες και πνίγουν κάθε φως. Πηγή: www.lifo.gr

1973 - Λιγότερα! Νοέμβριος μετά το Πολυτεχνείο. Ο πιο μουντός και άχαρος των τελευταίων χρόνων. Τόσο σκοτάδι που σχεδόν δεν ξημερώνει. Η σκιά της ηρωικής αλλά μάταιης (έτσι φαινόταν τότε) εξέγερσης, η σκιά μίας νέας πιο στυγνής δικτατορίας, η σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πέφτουν επάλληλες και πνίγουν κάθε φως. Ετοιμάζω την χριστουγεννιάτικη κάρτα της εταιρίας - και ξαφνικά έχω μία διαφορετική ιδέα. Αντί για εορταστική κάρτα (τι να γιορτάσει κανείς!) γράφω ένα απλό κείμενο - και το τυπώνουμε μαύρο σε άσπρο φόντο - χωρίς χρώματα και έλατα. Η κάρτα εκτυπώνεται σε τρεις χιλιάδες αντίτυπα, ταχυδρομείται και εκεί γίνεται το απροσδόκητο. Όλες οι εφημερίδες ανατυπώνουν το κείμενο. Κατακλυζόμαστε από γράμματα, τηλεφωνήματα, επισκέψεις. Θέλουν κι άλλες κάρτες. Μέσα σε ένα μήνα το ανατυπώνουμε τρεις φορές. Το κείμενο μιλούσε - φαινομενικά - για την οικονομική κρίση και την ανάγκη περισυλλογής. Αλλά ο κόσμος κατάλαβε. Είθε ο νέος χρόνος να μας φέρει λιγότερα λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν, λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται, λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται, λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο, λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση, λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη. Κι αν τύχει και φέρει μαζί λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση Ίσως τότε μας χαρίσει λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη λιγότερη επιπολαιότητα και λιγότερη αυθάδεια. Ίσως τα λιγότερα είναι περισσότερα... Πηγή: www.lifo.gr

Ιστορία έκτη 1973 - Λιγότερα! Νοέμβριος μετά το Πολυτεχνείο. Ο πιο μουντός και άχαρος των τελευταίων χρόνων. Τόσο σκοτάδι που σχεδόν δεν ξημερώνει. Η σκιά της ηρωικής αλλά μάταιης (έτσι φαινόταν τότε) εξέγερσης, η σκιά μίας νέας πιο στυγνής δικτατορίας, η σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πέφτουν επάλληλες και πνίγουν κάθε φως. Ετοιμάζω την χριστουγεννιάτικη κάρτα της εταιρίας - και ξαφνικά έχω μία διαφορετική ιδέα. Αντί για εορταστική κάρτα (τι να γιορτάσει κανείς!) γράφω ένα απλό κείμενο - και το τυπώνουμε μαύρο σε άσπρο φόντο - χωρίς χρώματα και έλατα. Η κάρτα εκτυπώνεται σε τρεις χιλιάδες αντίτυπα, ταχυδρομείται και εκεί γίνεται το απροσδόκητο. Όλες οι εφημερίδες ανατυπώνουν το κείμενο. Κατακλυζόμαστε από γράμματα, τηλεφωνήματα, επισκέψεις. Θέλουν κι άλλες κάρτες. Μέσα σε ένα μήνα το ανατυπώνουμε τρεις φορές. Το κείμενο μιλούσε - φαινομενικά - για την οικονομική κρίση και την ανάγκη περισυλλογής. Αλλά ο κόσμος κατάλαβε. Είθε ο νέος χρόνος να μας φέρει λιγότερα λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν, λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται, λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται, λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο, λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση, λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη. Κι αν τύχει και φέρει μαζί λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση Ίσως τότε μας χαρίσει λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη λιγότερη επιπολαιότητα και λιγότερη αυθάδεια. Ίσως τα λιγότερα είναι περισσότερα... Πηγή: www.lifo.gr

Το μεγάλο μας τσίρκο

Τα παιδιά μας δεν ξέρουν μόνο να παίζουν θέατρο , αλλά και να βλέπουν!
Σπουδαίο κείμενο, μεγάλος ο Καμπανέλλης, αξεπέραστος ο Ξαρχάκος, ανεπανάληπτος ο Ξυλούρης. Και οι νέοι συντελεστές από το θέατρο Λαμπιόνι , τους σεβάστηκαν και τους τίμησαν όλους. Μας χάρισαν ένα σπουδαίο κομμάτι θεατρικής διδασκαλίας …Όμως αυτό που θέλαμε ήταν να έρθετε στην παράσταση μας και να μην φύγετε αδιάφοροι . Να βρείτε ψεγάδια να μας κρίνετε αλλά να μην φύγετε αδιάφοροι . Και αν σας κακοκαρδίσαμε ή αν σας κάναμε να γελάσετε με πράγματα που δεν έπρεπε είναι γιατί διαλέξαμε τον φαρδύ τον δρόμο . Εκεί που η ζωή είναι χύμα …  Ο δράκος είναι εκεί και θα είναι και αύριο και μεθαύριο με το στόμα ανοιχτό . Ξερογλείφεται τον βλέπετε . Είδε πως σκότωσαν την παρέα του καραγκιόζη και περιμένει να τους φάει .Όμως δεν θα τους φάει κι ούτε τους σκότωσαν . Αν δεν με πιστεύετε βάλτε το αυτί στο χώμα και ακούστε ! Η Γή μας κτυπά με 80 σφυγμούς , ωραίους σαν από παλιό τύμπανο . Κάτι γίνεται ! Κάτι γίνεται !! Κάτι γίνεται!!
 Το μεγάλο μας τσίρκο

Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά
στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά
φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά.
Γράφουν σημάδια, μηνύματα στο βασιλιά
σα δε φωνάξεις έβγα να το γράψεις
να μην σ’ ακούσουν τα σκυλιά βγάλε φωνή χωρίς μιλιά
σημάδια και μηνύματα στο βασιλιά.

Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί,
όρκο σταυρώσαν πάνω στο σπαθί τους
η λευτεριά να μην χαθεί, όρκο σταυρώσαν στο σπαθί
καπεταναίοι, στρατιώτες, λαϊκοί.
Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό
σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει,
κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό
όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό.

ΔΥΝΑΤΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Νιώθω σαν ξένη ανάμεσα σε ομοίους
σαν κίτρινο φύλλο πάνω σ΄ένα καταπράσινο υγιές δέντρο
σαν ξενιστής ιός μέσα σε έναν ανθρώπινο οργανισμό.
Βυθίζομαι μέσα στην απαισιοδοξία μου
και ψάχνω να βρω φταίχτη της δυστυχίας μου.
και εσύ ω αγαπητέ ΄΄φταίχτη΄΄
δεν μπορείς να πεις ότι δεν μπορώ
δεν μπορείς να πεις ότι δεν προσπαθώ
δεν μπορείς να πεις ότι δεν καταλαβαίνω.
Δεν μπορείς να μου αρπάξεις τα όνειρα μέσα από τα χέρια μου
που τόσο σφιχτά κρατώ,
δεν μπορείς να μου κόψεις τα φτερά που τόσο πολύ ποθώ.
Είμαι τόσο αγανακτισμένη για τον κόσμο στον οποίο ζω
πώς θα επιβιώσω , πώς θα βρω το δρόμο το σωστό.
Η πείνα θερίζει, ο κόσμος αυτοκτονεί
κι άλλοι κολυμπούν στον πλούτο χωρίς να τους καίγεται καρφί.
Και εγώ εδώ μόνη προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να εξηγήσω τον κόσμο στον οποίο ζω.
Τόσοι πολλοί πόλεμοι, άνθρωποι εναντίον ανθρώπων
τι μαύρο είναι αυτό ;
πώς θα βρω τον δρόμο τον σωστό;
Και όμως υπάρχει ελπίδα , ένα μικρό φως,
μια μικρή ηλιαχτίδα.
Έχω τη δύναμη να σταθώ
έχω τη δύναμη να επιβιώσω
έχω τη δύναμη να επανορθώσω
έχω τη δυναμη να ζω!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ

" Κάνε υπομονή " μου έλεγες.
"Μην γκρινιάζεις "
"Μην παραπονιέσαι "
"Αγάπα με"
"Έλα"
"Φύγε"
"Ξαναέλα"
"Θέλω ένταση"
"Τώρα ηρεμία"
Ερωτευμένη ή σκλάβα ;
Υπάκουη ή φερέφωνο;
Μου 'ταξες Παράδεισο.
Κι όμως.
Άργησα... άργησα να καταλάβω πως απήχα μόλις ένα βήμα από τη Κόλαση. Και τώρα σιωπή ; δεν μιλάς ; κοιτάς αμίλητος ; τελείωσαν οι διαταγές ; περίεργο για μια αυταρχική κι εγωιστική προσωπικότητα σαν κι εσένα... άφησε τα συναισθήματά  σου να μιλήσουν και να πλημμυρήσουν με άνοιξη την άβυσσο της καρδιάς μου... άσε τα μάτια σου να κυλήσουν πάνω μου... θα καθαρίσουν την λερωμένη σου ψυχή... ψάξε βαθιά μέσα σου. Δεν αποκλείεται.. εγώ πιστεύω ότι μέσα σε αυτή τη φυλακή , φυλάς καλά κρυμμένο ένα περιστέρι...
ΑΡΙΑΓΝΗ                                                                       

ο δικός μας επίλογος

τελειώνοντας…..τον  ΚΡΗΤΙΚΟ του ΣΟΛΩΜΟΥ …        ο επίλογος  του   ΓΑ1

Μα με δάκρυα στα μάτια την γλυκαγκαλιάζω

Μοιρολόγια τραγουδώ  και την ενταφιάζω.        ΧΡΗΣΤΟΣ

Όμως δεν άντεξε κι αυτός και μες τα βάθη εχάθη

στο βυθό της θάλασσας με την ελπίδα ετάφη.   ΒΑΡΥΠΑΤΗ

Άλλο μου ψιθυρίζει ο λογισμός μου κι άλλο τα μάτια μου αντικρύζουν.     ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Και τελικά αγγίζει τα βότσαλα, κοιτάζει το γυμνό κορμί της κόρης

Και την πλησιάζει. Μόλις που συναντάει τα χείλη της και ξεψυχάει.    ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Τα μάτια μου σταμάτησαν στη γαληνή της όψη

Το αίμα από τα χείλη της ήρθε για να με κάψει

Δεν έχω πια  όνειρα τη ζωή να πολεμήσω

Η κορασιά ήταν ό,τι μπορούσα να αγαπήσω.

Στην ξένη γη έρημος δίχως αγάπη  θα ΄μαι

Τα πλούτη της καρδιάς της θα  ΄χω να θυμάμαι

Το γέλιο της, το δάκρυ της με έκαναν να ζήσω

Την αγγελική μορφή της πώς να λησμονήσω;

Αν με  ακους  κι ασπάζεσαι το λογισμό μου

Ήσουν όλη μου η ζωή, καθετί δικό μου

Σ΄αγαπάω γιατί μ΄εφερες στο ξένο τούτο δρόμο

Σώο κι αβλαβή σε κρανίου τόπο

Το σάβανό της φυλαχτό μου θα κρατώ

Να με ακολουθεί στον ξένο τόπο που πατώ

Αν με πάρει η ζωή και με πάει πια κοντά της

Τις νύχτες θα αδράχνω τα μαλλιά της

Μα πρέπει ν΄αντέξω και να εισπνεύσω αγέρα

Σαν να είναι πλάι μου, σιμά μου, εδώ πέρα….                   ΛΙΑ

Κι όμως το βλέπει καθαρά πως είναι πεθαμένη

Μα ψιθυρίζει μέσα του μη φοβάσαι γλυκιά μου ο Παράδεισος μας περιμένει.     ΑΘΗΝΑ

Και τέλος βλέπω τον καημό , τον Έρωτα τον ίδιο

Στα χέρια μου να τον κρατώ και στο κορμί το ίδιο.     ΜΙΧΑ

Και τώρα εγώ ο δυστυχής έμεινα μόνος

Η καρδιά μου τώρα πια έχει γεμίσει άγχος

Πώς μπορώ τώρα εγώ να συνεχίσω;

Αφού ζωή χωρίς αυτή πρέπει να ζήσω;      ΔΗΜΗΤΡΗΣ                       

                                                                                                                                                                                           …την αγκάλιασα, την έσφιξα και φύγαμε με οδηγό τη ζωή

πάνω σ΄ ένα άσπρο άλογο.              ΚΩΝ/ΝΑ

και βλέπω την καλή μου αγνή κι ολόλευκη να με προσμένει

στο τέλος της ακρογιαλιάς σαν η μοίρα να με περιμένει.          ΚΥΡΙΑΚΗ

Ο Κρητικός φτάνει στην ακρογιαλιά και την κόρη αναζητάει. Δεν την βλέπει , δεν την βρίσκει πουθενά και αυτοκτονεί. την ίδια στιγμή εμφανίζεται η ίδια θαλασσοδαρμένη καθώς κι εκείνη είχε φύγει από την πατρίδα για να γλυτώσει. Δεν υπάρχει λόγος να ζει και αφαιρεί η ίδια τη ζωή της μέσα στην αγκαλιά του αγαπημένου της.            ΚΑΡΑΓΙΑ

Κι αν μ΄ελπίδα ήρθα να την δω για να την αγκαλιάσω

Την ξαναβλέπω πιο καθαρά και θέλω να την ξεχάσω.   ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

και τι να κάνω τώρα εγώ

να το παλέψω ή να το αφήσω

για να βρεθώ ή ν΄απομακρυνθώ

από την αγαπημένη.                 ΒΑΛΕΡΙΑ

Γιατί να χάσω το φως μου; Γιατί την αγαπημένη;

Των ματιών της η φωτιά ήταν πλέον περασμένη.

Γιατί να είμαι εγώ σε αυτήν τη μοίρα πάλι

Δεν έφτανε που έτρεχα και έκανα μάχη μεγάλη;

Δεν έχει νόημα να ζω χωρίς εκείνη

Τι νόημα να χει άλλωστε ζωή χωρίς γαλήνη;

Θα ΄θελα να ήμουνα αστέρι να έλουζα τα μαλλιά της

Και από τα όμορφα ματάκια της να αποκτούσα τη χάρη της.             ΞΕΝΙΑ

Και τέλος φθάνω στο γιαλό την αρραβωνιασμένη

Την βλέπω ζωντανή , φεύγει ο πόνος και η ψυχή γίνεται αναζωογονημένη.    ΚΟΚΚΟΡΗ

…ζουν τον έρωτά τους και προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές που τους άφησε το ναυάγιο κι ο πόλεμος  στην πατρίδα…      ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Επιτέλους συναντά την αγαπημένη του …και σταματούν τα βάσανά του .   ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ

Σαν τι να κάνω τώρα εγώ χωρίς τη μαγεμένη;  ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Και ενώ η ακρογιαλιά βρισκόταν σχετικά κοντά

Ο ήρωας θέλησε ν΄αποθάνει  στ΄ανοιχτά

Κρατώντας την αγαπημένη του αγκαλιά…!         ΣΤΕΦΑΝΙΑ

…Μα ξαφνικά εκεί που το δάκρυ έπεφτε   στο πρόσωπό της

Σαν κάτι μαγικό ξύπνησε την κόρη….                   ΜΑΡΙΝΕΛΑ

τι γράφει η Φεγγαροντυμένη στον Κρητικό

Κυριακίδου Ξένια Γα1

Θάρσει,αν λες την αλήθεια δεν θα σκοντάψεις ποτέ

Το  42^ο ετήσιο συνέδριο  της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων

έγινε στις Σέρρες (κατά τον Όμηρο Σίρις=φως)

12-14  Νοεμβρίου 2015

και ήταν αφιερωμένο στο ΣΟΦΟΚΛΗ

γιατί:    υπήρξε ο μεγάλος κλασικός της τραγωδίας

και γιατί:

Πλάθει  μορφές ηρώων που δεν λυγίζουν με τίποτε ακόμη κι αν φαίνεται να τους εμπαίζουν οι θεοί.

Ένα συνέδριο πλήρες γνώσεων, ηρώων, ηθών, κοσμοθεωριών, αποριών, προβληματισμών μύθων,προτάσεων  και ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ:

Ο “πολιτικός” Σοφοκλής: από τον Κίμωνα στον Περικλή

Φύσις – Παίδευσις: ο διάλογος του Σοφοκλή με το σοφιστικό κίνημα

Οι θεοί

Η γυναικεία παρουσία

Στοιχεία πολιτικής φιλοσοφίας στο έργο του Σοφοκλή

Οι παιδαγωγικές ιδέες

Η ατίμωση του νεκρού στην ομηρική Ἰλιάδα και την Ἀντιγόνη του Σοφοκλή

Φόνος και αυτοκτονία: δοκιμή για την αντοχή και την αρετή του ανθρώπου

Ο Οἰδίπους του Σοφοκλή στη Μήδεια του Μποστ

Η θεία βούληση και το ανθρώπινο αυτεξούσιο. Οι χρησμοί στο δραματικό έργο του Σοφοκλή

Δηιάνειρα: η ανεστραμμένη Κλυταιμνήστρα;

Η μοναξιά του σοφόκλειου ήρωα και η σύγκρουση με την κοινότητα-πόλη

Δραματική λειτουργία των πλαστών ρήσεων στον Σοφοκλή

Η σοφόκλεια παιδαγωγική. Η έμφυτη αρετή των  σοφόκλειων ηρώων θυμίζει περισσότερο κληρονομικότητα παρά αποκτημένη, διά της αγωγής, σοφία.

Η συγκρότηση της ταυτότητας του πολίτη και το πλαίσιο δράσης του μέσα από το έργο του Σοφοκλή.

Η ευθύνη της ύπαρξης στον Οἰδίποδα Τύραννο και στην Ἀντιγόνη του Σοφοκλή

Τραγωδία και Ψυχανάλυση Σοφοκλέους Ἀντιγόνη: τραγική ηρωίδα ή λακανική αποτύπωση;

Η διαλεκτική σχέση του δραματικού με τον επικό φιλοκτήτειο μύθο

Οἰδίπους και Τειρεσίας: μια «πολιτική» αντιπαράθεση 

Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ: τίνος η ενοχή και τίνος η λύτρωση;

Πληγωμένοι ήρωες: η απήχηση των αντιλήψεων της εποχής για την αρρώστια, τον πόνο και τη θεραπευτική στις τραγωδίες του Σοφοκλή

Οἰδίπους: η τραγωδία του ανθρώπου ως σύγκρουση εξουσίας και αλήθειας

Πολιτική ρητορική και δόμηση του ήθους στον Σοφοκλή. Εφαρμογή των σύγχρονων ρητορικών στρατηγικών στην «Ἀντιγόνη» και τον «Φιλοκτήτη»

Η εικόνα των ξένων λαών στα έργα του Σοφοκλή

Τροπές του πολιτικού στην Ἠλέκτρα του Σοφοκλή

Το μάθημα του Πρωταγόρα στην Ἀντιγόνη του Σοφοκλή

Οι πολιτικές συνδηλώσεις του Κολωνού στην τραγωδία «Οἰδίπους ἐπί Κολωνῷ»

Κέρδος και συνείδηση στον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή

 Μύθος, χαρακτήρες και προεκτάσεις στον «Φιλοκτήτη», μέσα από την ιστορική συγκυρία του έτους διδασκαλίας του.

Η μοναδικότητα του ήθους και η ηθική μοναξιά των ηρώων του Σοφοκλή

Ο τελευταίος μονόλογος του Αίαντα (στίχ. 815-865)

Τραχίνιες του Σοφοκλή, Μήδεια του Ευριπίδη: οδυνηροί ύμνοι στον έρωτα.

Ο ρόλος των δύο φύλων, οι συγκρούσεις και τα μηνύματα των συγκρούσεων αυτών

Σοφοκλέους Οἰδίπους τύραννος – Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι Έγκλημα και Τιμωρία. Το πρόβλημα της ανθρώπινης ενοχής και το ζητούμενο της εξιλέωσης.

Ο ρόλος του Χορού

Η μορφή της Ηλέκτρας στον αρχαίο μύθο και η πρόσληψή της: παράδειγμα το «Σχέδιο για Ηλέκτρα» του Γιώργου Βέλτσου

Ο διάλογος της «Ἀντιγόνης» του Σοφοκλή με την «Αντιγόνη» του Μπρεχτ

Η απήχηση του έργου του Σοφοκλή στη νεότερη εικαστική δημιουργία

Ηθική, αρετή και αυτογνωσία μέσα από την τραγωδία Φιλοκτήτης του Σοφοκλή

H τραγική παρέκτασις στις σοφόκλειες τραγωδίες Αἴας, Ἀντιγόνη, Οἰδίπους Τύραννος και Τραχίνιαι

Η επίδραση της σοφόκλειας σκέψης στη σύγχρονη τουρκική σεναριογραφία. Η περίπτωση της Sultan Yesilyurt

Από την «Ἀντιγόνη» του Σοφοκλή στο «Ρέκβιεμ» της Άννας Αχμάτοβα: ο αρχαίος μύθος, η ομώνυμη ηρωίδα και μια ακόμη (;) ποιητική σύλληψη στα όρια του πραγματικού και της διακειμενικότητας

Οι Ιχνευταί του Σοφοκλή: από τον ύμνο στο σατυρικό δράμα, οι διακειμενικές διαδρομές και ο ρόλος του σατυρικού χορού

Σοφοκλή, Αἴας. Ο κώδικας των νέων πολιτικών αξιών της Αθήνας

Τύφλωση και αυτοτύφλωση στον Οἰδίποδα Τύραννο

Παρατηρήσεις στον Τηρέα του Σοφοκλή

Τα ταφικά έθιμα στο έργο του Σοφοκλή και οι απεικονίσεις τους στην τέχνη

Σοφοκλέους Τραχίνιαι: «ἁ δ’ ἀμφίπολος Κύπρις ἄναυδος φανερὰ/ τῶνδ’ ἐφάνη πράκτωρ» (στίχ. 860-861).

Η προφητεία του Έλενου στον Φιλοκτήτη

Ομηρικοί ήρωες στα έργα του Σοφοκλή Αἴας και Φιλοκτήτης

Σοφοκλέους Οἰδίπους τύραννος: η πορεία του ανθρώπου προς τη γνώση

Σχηματικός λόγος και ρητορική στις τραγωδίες του Σοφοκλή

Ο Σοφοκλής ως δραματουργός: Οἰδίπους και Ἀντιγόνη: ήρωες του χρέους ή και της μοίρας;

Η Αντιγόνη ως ένας σύγχρονος αντι-ήρωας: Η αντιστροφή του μύθου μέσα από μία διαφορετική παιδαγωγική προσέγγιση

Απεικονίσεις των ηρώων του Σοφοκλή στην αγγειογραφία

Οι πολιτικές απηχήσεις της «Ἀντιγόνης» του Σοφοκλή: όταν το θέατρο ασκεί πολιτική…

Απεικονίσεις της σοφόκλειας Ἀντιγόνης στη νεότερη ελληνική τέχνη. Ζωγραφική-Κινηματογράφος-Μουσική.

Αντιγόνη- Κορντέλια: η «Αγάπη», το θύμα του «Μεγάλου Μηχανισμού της Εξουσίας»

Η εξέλιξη της τραγωδίας από τον Αισχύλο στον Σοφοκλή:

Ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή και οι μεταγραφές του στο νεοελληνικό θέατρο

Οἰδίπους και Ἀντιγόνη … επί της οθόνης

Η μυθική μορφή της Αντιγόνης υπό το πρίσμα της νεοελληνικής εμπειρίας και παράδοσης

Η επιρροή της γραφίδας του Σοφοκλή στον Ευριπίδη και στην τέχνη της αρχαιότητας μέσα από αποσπασματικά σωζόμενα έργα του.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ποίησης, λογοτεχνίας, ηθικής, πολιτικής, μυθολογίας, γλώσσας, ρητορικής, φιλοσοφίας, ψυχανάλυσης, θεολογίας, παιδαγωγικής, κοινωνιολογίας, τέχνης............................