Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

ΜΑΡΤΑ ΣΟΦΙΑ, ΑΓΟΡΑ για την ΥΠΑΤΙΑ



 την πρώτη γυναίκα μαθηματικό- επιστήμονα! Δεν ήταν "φύλαξ του οίκου", Δεν ήταν "Εταίρα", Δεν ήταν Χριστιανή  αλλά  εκδιώχθηκε για τη νηφαλιότητα της σκέψης της. 



            Οι κοινωνικές αναταραχές μαστίζουν την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, τον 4ο αιώνα μ. Χ., κι όμως, μια γυναίκα κοιτάζει τα, άστρα, κάνει μαθηματικούς υπολογισμούς και βρίσκει απαντήσεις για τη μοίρα του Ανθρώπου. Παγιδευμένη στη φημισμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, όπου ήταν καθηγήτρια, η περίφημη φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος Υπατία, αγωνίζεται να διασώσει την αρχαία Γνώση μαζί με τους μαθητές της… Ανάμεσά τους, δύο άνδρες θέλουν να κερδίσουν την εύνοια αλλά και την καρδιά της…
Η ΑΓΟΡΑ μας μεταφέρει στην Αλεξάνδρεια, το Κέντρο του Κόσμου, 1700 χρόνια πριν και μας βάζει στη ζωή της σημαντικότερης γυναίκας της εποχής εκείνης, της Υπατίας που ενσάρκωσε με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο, την ταραγμένη αυτή περίοδο της ιστορίας, σφραγίζοντας με τον θάνατό της το τέλος μιας εποχής.

99% ευτυχισμένοι ΑΛΛΑΝ ΠΕΡΣΥ

ΤΎΧΗ-ΕΠΙΤΥΧΙΑ-ΕΥΤΥΧΙΑ


 Από τον Πλάτωνα έως τον Βούδα, περνώντας από τον Νίτσε και τη Σιμόν ντε Μποβουάρ στο Φρόυντ και στο Στηβ Τζόμπς , το βιβλίο συγκεντρώνει τις καλύτερες σκέψεις από τις πιο προικισμένες διάνοιες της ανθρωπότητας, ώστε να αντιμετωπίζουμε πιο φιλοσοφημένα την καθημερινότητα.





Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ έγραψε ότι η ε υ τ υ χ ί α είναι ο μοναδικός στόχος μας!

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ, Μιλώντας μ έναν αγανακτισμένο νέο για επαναστάσεις

 επαναστάσεις τεχνολογικές και άλλες
Τα περιεχόμενα του βιβλίου αποδίδουν και τον προβληματισμό του αναγνώστη:
Περί ελευθερίας- Οργή- Τι είναι τεχνολογία;-Επικοινωνούμε;
Γνώση και τέχνη-Περί ορθολογισμού-Οι... δούλοι
Αυτοκίνητο!Τεχνολογία - Λογοτεχνία!Και τηλεόραση! Και... διαφήμιση!
Συντήρηση και ανανέωση







ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ; Ναι - απαντάει αυτό το βιβλίο. Αλλά μη σκεφθείτε μολότοφ, οδοφράγματα και ένοπλη πάλη. Η επανάσταση που χρειαζόμαστε είναι ειρηνική και αναίμακτη - αλλά γι' αυτό και πιο δύσκολη. Όλα τα βασικά μας προβλήματα: διαφθορά, έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, γραφειοκρατία, αδιαφάνεια, κακοδιοίκηση, σπατάλη, φοροδιαφυγή, καθημερινή ταλαιπωρία, θα μπορούσαν να λυθούν με την καθολική εφαρμογή της νεότερης τεχνολογίας. Μιλώντας με έναν αγανακτισμένο νέο, ο Νίκος Δήμου αποδεικνύει πως η πρώτη επανάσταση που μας χρειάζεται είναι τεχνολογική. Προϋποθέτει όμως βούληση και τεχνογνωσία. Πράγματα δύσκολα, όταν στις καίριες θέσεις υπάρχουν συντηρητικοί, αδρανείς και ψηφιακά αναλφάβητοι τεχνοφοβικοί. Και πέρα από αυτό, σε έναν ζωντανό και μερικές φορές οξύ διάλογο, ξεδιπλώνονται όλοι οι τρόποι με τους οποίους η τεχνολογία εμπλουτίζει, ομορφαίνει και διευκολύνει τη ζωή μας. ( από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)



Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΤΑΣΟΣ, Η γέννηση




Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες –μου λέει- γεννήθηκε η ευσπλαχνία! Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.

Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988), Ο τυφλός με τον λύχνο, εκδόσεις Κέδρος, 1983



Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου 1893-1972

 Ευτυχία Χατζηγεωργίου-Οικονόμου, αργότερα Νικολαΐδου και τελικά Παπαγιαννοπούλου
η πρώτη Ελληνίδα Στιχουργός  από τη Μ. Ασία
υπερβολική στις καταχρήσεις της (πάθος η χαρτοπαιξία)
δυναμική στη ζωή της (ηθοποιός, δασκάλα και ποιήτρια)
έγραψε αλήθειες που έζησε
γιατί δεν άντεχε να τις ξεπεράσει!!!


Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα 
Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά
Δυο πόρτες έχει η ζωή
(Το τελευταίο βράδυ μου)
 Ηλιοβασιλέματα
Πετραδάκι - πετραδάκι 
 Όνειρο απατηλό
 Περασμένες μου αγάπες
 Είμαι αητός χωρίς φτερά
 Η διπρόσωπη
Γυάλινος κόσμος

Στο τραπέζι που τα πίνω
 Στου Αποστόλη το κουτούκι
Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι
Μου σπάσανε το μπαγλαμά
Ανεμώνα
Αργά είναι πια αργά
Λίγο-λίγο θα με συνηθίσεις
Πήρα απ' τη νιότη χρώματα
Αν είναι η αγάπη έγκλημα
Συρματοπλέγματα βαριά
Τι έχει και κλαίει το παιδί
Η Μαλάμω
Του ντερβίση το πιοτό
Τι να σου κάνει μια καρδιά

Στα σκαλοπάτια σου εγώ γυρίζω


Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, Τα χέρια



Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν – τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή – το χειρότερο – τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.


                          

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ , Ο κήπος της αχαριστίας

Θὰ καλλιεργήσω τὸ ὡραιότερο ἄνθος. Στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ φυτέψω τὴν Ἀχαριστία. Εὐνοϊκοὶ εἶναι οἱ καιροί, κατάλληλος ὁ τόπος. Ὁ ἄνεμος τσακίζει τὰ δέντρα. Στὴ νοσηρὴ ἀτμόσφαιρα ὀρθώνονται φίδια. Οἱ ἐγκέφαλοι, ἐργαστήρια κιβδηλοποιῶν. Τερατώδη νήπια τὰ ἔργα, ὑπάρχουν στὶς γυάλες. Καὶ μέσα σὲ δάσος ἀπὸ μάσκες, ζήτησε νὰ ζήσεις. Ἐγὼ θὰ καλλιεργήσω τὴν Ἀχαριστία.
Ὅταν ἔρθει ἡ τελευταία ἄνοιξις, ὁ κῆπος μου θά ῾ναι γεμάτος ἀπὸ θεσπέσια δείγματα τοῦ εἴδους. Τὰ σεληνοφώτιστα βράδια, μονάχος θὰ περπατῶ στοὺς καμπυλωτοὺς δρόμους, μετρώντας αὐτὰ τὰ λουλούδια. Πλησιάζοντας μὲ κλειστὰ μάτια τὴ βελούδινη, σκοτεινὴ στεφάνη τους, θὰ νιώθω στὸ ἀπρόσωπο τοὺς αἰχμηρούς των στημόνες καὶ θ᾿ ἀναπνέω τ᾿ ἄρωμά τους.
Οἱ ὧρες θὰ περνοῦν, θὰ γυρίζουν τ᾿ ἄστρα, καὶ οἱ αὖρες θὰ πνέουν, ἀλλὰ ἐγώ, γέρνοντας ὁλοένα περσότερο, θὰ θυμᾶμαι.
Θὰ θυμᾶμαι τὶς σφιγμένες γροθιές, τὰ παραπλανητικὰ χαμόγελα καὶ τὴν προδοτικὴ ἀδιαφορία.
Θὰ μένω ἀκίνητος ἡμέρες καὶ χρόνια, χωρὶς νὰ σκέπτομαι, χωρὶς νὰ βλέπω, χωρὶς νὰ ἐκφράζω τίποτε ἄλλο. Θὰ εἶμαι ὁλόκληρος μία πικρὴ ἀνάμνησις, ἕνα ἄγαλμα ποὺ γύρω του θὰ μεγαλώνουν τροπικὰ φυτά, θὰ πυκνώνουν, θὰ μπερδεύονται μεταξύ τους, θὰ κερδίζουν τὴ γῆ καὶ τὸν ἀέρα. Σιγὰ σιγὰ οἱ κλῶνοι τους θὰ περισφίγγουν τὸ λαιμό μου, θὰ πλέκονται στὰ μαλλιά μου, θὰ μὲ τυλίγουν μὲ ἀνθρώπινη περίσκεψη.
Κάτου ἀπὸ τὴ σταθερή τους ὤθηση, θὰ βυθίζομαι στὸ χῶμα.
Καὶ ὁ κῆπος μου θὰ εἶναι ὁ κῆπος τῆς Ἀχαριστίας.















Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Απαντήσεις στο ΣΙΜΩΝΙΔΗ που έγραψε Κατά γυναικών 8ος αι. π.Χ.

Απάντηση του Α3  το 2019 μ.Χ.
Κατά ανδρών

Τι να πρωτοσχολιάσουμε για τους άνδρες...Τι να πρωτοπούμε για αυτά τα ανώτερα όντα...Το ότι λένε ότι θα ολοκληρώσουν μια δουλειά και όντως κρατάνε το λόγο τους...5 μήνες μετά! Και φυσικά δεν χρειάζονται διευκρινίσεις γιατί απλούστατα τα ξέρουν όλα! Ο εγωισμός τους τυφλώνει για αυτό δεν βλέπουν-κάνουν λάθη! Συγγνώμη, άγνωστη λέξη στους ομηρικούς καυγάδες με το ταίρι τους. Κοντά στα άπειρα ''προσόντα'' τους τους δέρνει και η ακαταστασία! Μπαίνεις κουρασμένη στο σπίτι και βρίσκεις πεταμένες μυρωδάτες κάλτσες , ρούχα παντού και μια στίβα άπλυτα πιάτα στην κουζίνα...αυτό θα πει παράδεισος! Και αντί να συμμαζέψουν το χάος που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, απλώνουν τα πόδια στον καναπέ κι αρχίζουν τις εντολές! Τι να κάνουμε όμως; Τους χρειαζόμαστε ...              ΣΟΦΙΑ ΜΠΑΝΤΑΝΗ


Κάθε άντρας θέλει να λογίζεται διαφορετικός αλλά στην τελική όλοι με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται. Όποιον άντρα να ρωτήσεις πώς την θέλει τη γυναίκα που θα νυμφευτεί θα σου πει πάνω κάτω το ίδιο. Θέλει, βλέπεις τη γυναίκα να ΄ναι όμορφη , έξυπνη και καλή καρδιά. Δεν έχει όμως το θάρρος να πει ''εγώ τη γυναίκα μου την θέλω ολιγαρκή και να μπορώ να την κάνω ότι θέλω εγώ! Να είναι σεμνή στον κόσμο και να μπορώ να απολαμβάνω το αψεγάδιαστο κορμί της, να είναι τόσο υπέροχο σύμφωνα με τα πρότυπα που έχω φανταστεί περί γυναικείων κορμιών..
Υπάρχει ο άντρας που φέρεται ευγενικά, είναι αστείος και προσπαθεί να πλησιάσει με κάθε τρόπο...και μόλις πάρει αυτό που θέλει, φεύγει. Άνδρες, σού λένε μετά. Οι άνδρες-λένε- είναι μετρημένοι, ντόμπροι, δεν τους αρέσει να παίζουν με αισθήματα, είναι ξεκάθαροι...
Και όσο για το λιγομίλητο, τον άντρα τον βαρύ..αλίμονο αν μπορέσει ποτέ να στεφανωθεί. Έχει την πεποίθηση πώς μια γυναίκα είναι αχρείαστη...βολεύεται σε ξένα σπίτια και έχει δημιουργήσει μεγάλη φήμη στο χωριό. Ο άντρας- πρότυπο, όλα τα αγόρια θέλουν να του μοιάσουν.
Άλλος πάλι θέλει όταν έχει μια γυναίκα να μην την βλέπει ο ήλιος. Όταν κυκλοφορεί έξω, να μην φαίνεται ούτε ο αστράγαλος. Δημοκράτης! Νευριάζει και κοροϊδεύει τις προκλητικές γυναίκες αν και αν τον πλησίαζε μια τέτοια γυναίκα, θα έτρεχε κατευθείαν πίσω από... το παντελόνι της!
Άλλοι πάλι είναι μέσα στις προκαταλήψεις και στο παράπονο  ότι δεν υπάρχει σωστή γυναίκα...λες κι έψαξαν ποτέ στο σωστό μέρος! Παρεξηγιούνται και ψιθυρίζουν''όλες ίδιες είναι'' ,ήθελαν το διαφορετικό. Το διαφορετικό όμως το αποφεύγουν , το σιχαίνονται, κυνηγάνε το ίδιο και το ίδιο κι ύστερα τους φταίνε οι γυναίκες.  

Άλλοι πάλι όλη μέρα τριγυρνάνε  στις ταβέρνες, στα καφενεία πίνοντας, βρίζοντας, ξεχνώντας οικογένεια και παιδιά. Απόντες, παρόντες μόνο για να δηλώσουν ποιος κάνει κουμάντο στο σπίτι αυτό. Τέτοιοι άνδρες , σωστοί οικογενειάρχες, αν ανοίξουν στόμα γυναίκα ή παιδί τους το ράβει.
Άντρας με άντρα κάνει διαγωνισμό αναισθησίας και ηλιθιότητας. Δεν τους πτοεί τίποτα.
Στην τελική ποιος είναι ο χειρότερος; Ίσως αυτός που ποτίζει δηλητήριο τις καρδιές γυναικών, που τις κάνει σκουπίδι αλλά δεν μπορεί να καταλάβει...Άλλωστε δεν είναι ενσυνείδητο και νοήμων ον!!!
Κάθε άνδρας κι ένας διαφορετικός χαρακτήρας, ένας άλλος αρχηγός του σύμπαντος!
Α! (και δεν είπα ούτε τα μισά είδη ανδρών!)                                       ΜΟΥΜΤΖΗ ΣΤΕΛΛΑ


Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019

ΜΑΧΜΟΥΝΤ ΝΤΑΡΟΥΊΣ, Να σκέφτεσαι τους άλλους

 Δύσκολες μέρες μας περιμένουν, με πιό πολλές “κούπες δηλητήριο”  λέει ο Νταρουίς… 
 Θα πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα ένα τέτοιο μέλλον και θα πρέπει να είμαστε  έτοιμοι γι αυτό.  Ο καθένας μας με τη δική του απάντηση.   


 Ο Παλαιστίνιος ποιητής και συγγραφέας Μαχμούντ Νταρουίς γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1941 στο χωριό Αλ Μπέρουιχ της Άνω Γαλιλαίας, στην Παλαιστίνη, και πέθανε στις 9 Αυγούστου 2008 σε νοσοκομείο του Τέξας μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.  Ο Μαχμούντ Νταρουίς θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων και ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές που έγραψαν στην αραβική γλώσσα.


....
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τ’ αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους,
Στον εαυτό σου γύρισε και πες:
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».


. . . . . . .





Σ' αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ 1921-2019



Ο Νάνος (Ιωάννης) Βαλαωρίτης ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και θεωρητικός της λογοτεχνίας,  δισέγγονος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Ύστατο σονέτο

Τι παράξενη μοίρα αυτή να μην
παίρνομε είδηση ότι βρισκόμαστε
στους αντίποδες του εγώ και του εσύ

αφού μαζί περάσαμε ολόκληρη ζωή
απ’ την καλή και την ανάποδη ώσπου
μας διέγραψε του ποιήματος το τέλος.





Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019

Ο καθηγητής και ο τρελός, Σάιμον Ουίντσεστερ

ΝΑ δεις την ταινία
και να διαβάσεις το βιβλίο
για το πώς γράφτηκε  μέσα σε  ε β δ ο μ ή ν τ α χρόνια ένα μνημειώδες έργο : το λεξικό της Οξφόρδης 1872


Κατά τη συλλογή των ατελείωτων ορισμών, η ομάδα σύνταξης με επικεφαλής τον  αυτοδίδακτο φιλόλογο  Τζέιμς Μάρεϊ, ανακαλύπτει ότι ο Γ. Τ. Μάινορ, έχει υποβάλει πάνω από δέκα χιλιάδες λήμματα με ιδιαί­τερα ακριβείς ορισμούς. Ο Μάινορ είναι βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου, τρόφιμος σε φρενοκομείο εγκληματιών.
Γιατί  στις επανειλημμένες κρούσεις του  καθηγητή Τζέιμς Μάρεϊ για προσωπική συνάντηση  με τον περίεργο λόγιο Μάινορ  η απάντηση είναι πάντα αρνητική; Η δημιουργικότητα συναντάει την τρέλα, την ιδιοφυία, το πείσμα, την παράκρουση, την ανατριχίλα, την αλήθεια!
 Είναι βάσανο ή βάσανος οι λέξεις;

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2019

η μνήμη ζωντανεύει με τη μορφή των νεκρών;





Ο Πολωνός Kantor προσπαθεί να αναβιώσει τις εμπειρίες του σχολικού του βίου σαν τρίτος παρατηρητής που δεν αρκείται στο ρόλο του μάρτυρα, αλλά παρεμβαίνει στο θέαμα που εκτυλίσσεται μπροστά του με σκοπό την επίτευξη μιας όσο το δυνατόν ακριβέστερης αναπαράστασης. (Νεκρή τάξη 1978)
 Η αποσπασματική παράθεση εμπειριών αντικατοπτρίζει την προσπάθεια επαναφοράς των αναμνήσεων του σκηνοθέτη από τη σχολική του διαδρομή (εσωτερική πλευρά της μνήμης), η οποία όμως αλληλοδιαπλέκεται με γεγονότα καθοριστικά για το ρου της παγκόσμιας ιστορίας, που σημειώθηκαν κατά το έτος γέννησης του Kantor και αποτέλεσαν τα πρελούδια της έναρξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (εξωτερική οπτική μνήμης).



 Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.  ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ


Παρασκευή 23 Αυγούστου 2019

Κ.ΑΚΡΊΒΟΣ, Τελευταία νέα από την Ιθάκη




26 διηγήματα
αλλιώτικοι οδυσσειακοί τύποι
ακουμπούν τον Όμηρο κάνοντάς τον παππού πολλών γενεών
ο πρωτομάστορας ποιητής έδωσε πολλές ιδέες
νομιμοποιείται  ο Οδυσσέας σαν  ελληνό-κουβανός τραγουδοποιός;
                          ο Αχιλλέας σαν αξιωματικός του ’22;
                          ο Τειρεσίας  χαρτορίχτρα;
                          η  Πηνελόπη  στην Κατοχή;
                          η Καλυψώ  ερωμένη της διπλανής πόρτας;
                          ο Τηλέμαχος τσιγγανάκι που νοσταλγεί τον πατέρα του;
                          η Αθηνά, μια μητέρα-προστάτιδα για τα παιδιά της ;
                           η Ελένη, η ωραία
                          ο Λαέρτης σαν  Κολοκοτρώνης;
                          ο Ελπήνορας  Κρητικόπουλο στους Βαλκανικούς πολέμους;
                           ο Πολύφημος  λιχούδης μοναχός ;
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


μα στη λογοτεχνία αξίζει η έκπληξη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο Σλίμ Γκέιλαρντ,που ηχογράφησε το 1945 το περίφημο ”Τι σε μέλλει εσένανε από που είμαι εγώ”, με ένα τζαζ κουαρτέτο,ανακαλύπτουμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ότι δεν είναι ένας ακόμα μαύρος μουσικός της τζαζ,αλλά γεννημένος το 1916 στην Κούβα, από Έλληνα πατέρα και μάνα Αφροκουβανή.
μα πόσο μοιάζει ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ με τον απέραντα καλοκαιρινό ΣΛΙΜ!!!!!!!!!!!!!!!

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2019

ERIC VUILLARD, Ημερήσια διάταξη

1938,  Ευρώπη,  ναζιστική Γερμανία,  Αυστρία, Χίτλερ, πόλεμος


12 Μαρτίου 1938: Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται η προσάρτηση της Αυστρίας. Τα επίκαιρα απαθανάτισαν μια εικόνα μηχανοκίνητων στρατευμάτων, τρομερής ισχύος, την εικόνα μιας σύγχρονης εκδοχής της ειμαρμένης. Ωστόσο, πίσω από τη στομφώδη προπαγάνδα του Γκαίμπελς υπήρξε ένας πόλεμος-αστραπή της συμφοράς, με τα πάντσερ ακινητοποιημένα, λόγω μηχανικής βλάβης, στους αυστριακούς δρόμους… Βρισκόμαστε πολύ μακριά από τον μύθο! Η ιστορία των παρασκηνίων της εγκαθίδρυσης του ναζιστικού καθεστώτος, ένα σύμφυρμα από πραξικοπηματικές ενέργειες και ωραία λόγια, μια σειρά από οργίλες τηλεφωνικές κλήσεις και χονδροειδείς απειλές, φανερώνει μια εντελώς διαφορετική πλευρά, πολύ λιγότερο ένδοξη.
Ο συγγραφέας επικεντρώνεται στη δραματικότητα και την τραγικότητα των στιγμών  λίγο πριν ξεσπάσει η θύελλα πολέμου απανταχού της Ευρώπης. Οι διάλογοι είναι συγκλονιστικά αποκαλυπτικοί και διαγράφουν την ένταση κάτω από την οποία όλα διαδραματίζονται εντός λίγων ημερών. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας ή ελπίδας ακόμα και όταν υπογράφεται η υποτιθέμενη και ψευδεπίγραφη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ιταλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Αγγλίας.
 Ο Vuillard γράφει χαρακτηριστικά: «Η αληθινή σκέψη μένει πάντα κρυφή, από τις απαρχές του κόσμου. Σκεφτόμαστε αποσπασματικά, κλεισμένοι σε γυάλα. Εκεί μέσα η ζωή κυλάει αργά, υπόγεια, σαν τους χυμούς στα δέντρα».
 «Δεν μπορείς καν να πεις ότι επέλεξαν να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Όχι. Δεν είναι μια εσωτερική απελπισία που τους αφάνισε. Η δυστυχία τους είναι κάτι το συλλογικό. Και οι αυτοκτονίες τους, το έγκλημα κάποιου άλλου». 
«Δεν πέφτουμε ποτέ δυο φορές στην ίδια άβυσσο. Αλλά πέφτουμε πάντα με τον ίδιο τρόπο, με γελοιότητα και τρόμο. Και τόσο πολύ θα θέλαμε να μην ξαναπέσουμε, που προβάλλουμε αντίσταση, που ουρλιάζουμε». 
«Το μυαλό είναι ένα όργανο απροσπέλαστο. Τα μάτια δεν φανερώνουν τη σκέψη, οι μόλις αντιληπτές εκφράσεις είναι δυσνόητες για τους άλλους ͘  θα έλεγε κανείς ότι ολόκληρο το σώμα είναι ένα ποίημα που φλέγεται, από το οποίο, μάλιστα, οι διπλανοί μας δεν καταλαβαίνουν λέξη».

Τρίτη 6 Αυγούστου 2019

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

 

 


Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις

για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,                                                                              όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.








Κυριακή 21 Ιουλίου 2019

ΒΙΚΥ ΤΣΕΛΕΠΙΔΟΥ, Φιλελλήνων


ο διαχρονικός Έλληνας της αντιπαροχής...
στενόμυαλος, κολλημένος, μάλλον δυστυχισμένος, συνταξιούχος δημοσιοϋπαλληλάκος,
ο Ζαφείρης
της οδού Φιλελλήνων
που πνίγεται μέσα στο ''κελί'' του
θρησκευόμενος και ανιδιοτελής, έχει βάλει υπό την προστασία του όλες τις ανήμπορες γυναίκες της γειτονιάς, τη Δόμνα, τη Φωτούλα την αινιγματική κουφή που ταΐζει τις γάτες και τη Ρουλίτσα...
Ανθρωπάκια και ανθρωπάρια που αποπνέουν ναφθαλίνη, μούχλα, μιζέρια!
Ο Ζαφείρης έχει δηλώσει ότι το χειρότερο είναι όταν μαλώνεις με τον εαυτό σου γιατί εκεί δεν μπορείς να αποφύγεις τον καυγά, να πεις ξες τι, σηκώνομαι και φεύγω. Άπαξ και μπεις στον καβγά, άντε βγες ύστερα...
Η αμφίρροπη πάλη με την ανασφάλεια, τα απωθημένα και τα σκοτάδια του μυαλού ξεκινά. Οι προβολείς  του Νέρωνα, του Πέρσι Σέλεϊ, του Γκοντάρ, του Αμβρόσιου φωτίζουν;