η μνήμη ζωντανεύει με τη μορφή των νεκρών;

Ο Πολωνός Kantor προσπαθεί να αναβιώσει τις εμπειρίες του σχολικού του βίου σαν τρίτος παρατηρητής που δεν αρκείται στο ρόλο του μάρτυρα, αλλά παρεμβαίνει στο θέαμα που εκτυλίσσεται μπροστά του με σκοπό την επίτευξη μιας όσο το δυνατόν ακριβέστερης αναπαράστασης. (Νεκρή τάξη 1978)
 Η αποσπασματική παράθεση εμπειριών αντικατοπτρίζει την προσπάθεια επαναφοράς των αναμνήσεων του σκηνοθέτη από τη σχολική του διαδρομή (εσωτερική πλευρά της μνήμης), η οποία όμως αλληλοδιαπλέκεται με γεγονότα καθοριστικά για το ρου της παγκόσμιας ιστορίας, που σημειώθηκαν κατά το έτος γέννησης του Kantor και αποτέλεσαν τα πρελούδια της έναρξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (εξωτερική οπτική μνήμης).

 Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.  ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ