Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, Η υψηλότερη μορφή της Άνοιξης που ξέρω

μια ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα

 

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ,  «Μεγάλη Πέμπτη»

Γοερά το βλέπω ετοιμάζεσαι/ για την Ανάστασή σου

Την πιστεύω αλλά με θλίβει/ όπως με θλίβουν γοερά

και κάτι άλλα θαύματα που/ επαληθεύτηκαν αλλόκοτα:

με το μη μένοντας κοντά μας

όπως μη μένοντας από μεθαύριο Εσύ.

Να αναστηθείς βεβαίως/ ποιος νεκρός δεν το θέλει

ποιος υποψήφιος./ Αλλά να έμενες κάτω, εδώ

να μένεις ο πλησίον μας./ Όσα μας έταξες το είδες

δεν γίνονται εκεί πάνω/ εν μέσω πολυάσχολων ιλίγγων

και στροβιλισμών της Αναλήψεώς σου.

Θέλουνε γη αυτά τα πράγματα/ πετρώδη, ακανθόσπαρτη

γι’ αυτό και την διεξήλθες τόσον αιματηρά

ίνα άρεις- Συ είπας-/ όσα χάσαμε επ’ αυτής.

Δε γίνεται τουλάχιστον να μένεις

μια εδώ και μια εβδομάδα στο πατρικό σου;

Θαύμα μεγάλο είσαι πια μπορείς

να επιβληθείς στη διανομή σου.

Πώς πηγαινοέρχονται καθημερινά

από εδώ εκεί από κει εδώ/ η ζωή και ο θάνατος.

Όχι όχι μη μου μιλάς για τις αόρατες

συνεχείς εκείνες παρουσίες. Είδαμε

σε τι μαρτύριο ψαύσεως τυφλής μας υπέβαλαν.

Μεγάλωσα, όχι θέλω ξεκάθαρους πια

ορατούς λογαριασμούς/ ή σε αγγίζω Ιησού

ή Ανασταίνεσαι διαπαντός από κοντά μου.