ΒΙΚΥ ΤΣΕΛΕΠΙΔΟΥ, Φιλελλήνων

ο διαχρονικός Έλληνας της αντιπαροχής...
στενόμυαλος, κολλημένος, μάλλον δυστυχισμένος, συνταξιούχος δημοσιοϋπαλληλάκος,
ο Ζαφείρης
της οδού Φιλελλήνων
που πνίγεται μέσα στο ''κελί'' του
θρησκευόμενος και ανιδιοτελής, έχει βάλει υπό την προστασία του όλες τις ανήμπορες γυναίκες της γειτονιάς, τη Δόμνα, τη Φωτούλα την αινιγματική κουφή που ταΐζει τις γάτες και τη Ρουλίτσα...
Ανθρωπάκια και ανθρωπάρια που αποπνέουν ναφθαλίνη, μούχλα, μιζέρια!
Ο Ζαφείρης έχει δηλώσει ότι το χειρότερο είναι όταν μαλώνεις με τον εαυτό σου γιατί εκεί δεν μπορείς να αποφύγεις τον καυγά, να πεις ξες τι, σηκώνομαι και φεύγω. Άπαξ και μπεις στον καβγά, άντε βγες ύστερα...

Η αμφίρροπη πάλη με την ανασφάλεια, τα απωθημένα και τα σκοτάδια του μυαλού ξεκινά. Οι προβολείς  του Νέρωνα, του Πέρσι Σέλεϊ, του Γκοντάρ, του Αμβρόσιου φωτίζουν;