Δευτέρα 28 Απριλίου 2025

Η καρδιά του σκύλου

 

«Η πλοκή του έργου περιστρέφεται γύρω από ένα επιστημονικό πείραμα που έχει ως στόχο να μεταμορφώσει έναν αδέσποτο σκύλο σε άνθρωπο. Ο Ρώσος καθηγητής Πρεομπραζένσκι, ένας αριστοκράτης επιστήμονας, επιχειρεί αυτή την τολμηρή διαδικασία, αλλά τα αποτελέσματα είναι απρόβλεπτα. Το πείραμα δεν έχει την αναμενόμενη έκβαση, καθώς ο σκύλος Σάρικ μετατρέπεται σταδιακά σε άνθρωπο αγροίκο που διαλύει τη γαλήνη της καθημερινότητας και θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική θέση και την επιστημονική υπόσταση του δημιουργού του αντικατοπτρίζοντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά της “νέας” κοινωνίας».



Ως θεματική,  η φιλοδοξία του επιστήμονα,  τα όρια του ηθικού –επιτρεπτού, οι συχνά επικίνδυνες προεκτάσεις- αποτελέσματα επιστημονικών πρακτικών και η κατάχρηση της εξουσίας, δεν αποτελεί πρωτοτυπία ούτε (δυστυχώς) επιστημονική φαντασία.

Η συγκεκριμένη παράσταση, ωστόσο, καταφέρνει με έναν κινηματογραφικό τρόπο να διαμηνύσει ξαναειπωμένα μηνύματα, μέσα από μία μη συνηθισμένη, νέα ματιά.

Η προσπάθεια συλλογική και το αποτέλεσμα φαίνεται να δικαιώνει το «μαζί» και τη συνύπαρξη. Ωστόσο, εδώ δε θα μπορούσε να μη γίνει ιδιαίτερη μνεία στο πρόσωπο του Σερβετάλη. Κάθε του δουλειά, λες και κάνει τη χάρη στον θεατή να αφήνει ανοιχτή την πόρτα της προσπάθειας, της ακατάβλητης πορείας προς την αυτοβελτίωση, το γκρέμισμα κάθε κατάκτησης και το ξεκίνημα από την αρχή, σαν να μην υπήρχε ποτέ προηγούμενο, πέραν των ορίων μίας δίωρης θεατρικής παράστασης.

Κάθε τι νέο που θα μπορούσε να παγιωθεί παραμένοντας αμετάβλητο και χωρίς να ζητά τίποτα περαιτέρω, θυσιάζεται για να μεταβληθεί σε κάτι ανώτερο, την εν δυνάμει ύπαρξη του οποίου δε θα μπορούσε κανείς να υποθέσει. Η υποκριτική εξέλιξη του Σερβετάλη είναι δώρο (εφόσον δε συναντάται συχνά, δε θεωρείται και δεδομένη), που μοιράζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και ακόμα λειτουργεί ως πρότυπο: Μην επαναπαύεσαι. Δεν έχει όρια και τέλος ο δρόμος. Μία διαρκής κίνηση -μετακίνηση η ζωή. Και έτσι μάλλον μόνο αξίζει (;).

 


Ηθοποιοί: Άρης Σερβετάλης, Αργύρης Πανταζάρας, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μιχάλης Θεοφάνους, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Αλεξάνδρα Καζάζου, Σπύρος Δέτσικας

1 σχόλιο:

  1. Όταν ο ηθοποιός είναι ερωτευμένος με την τέχνη του όπως λέει και η Διοτίμα στο Σωκράτη : ΕΡΩΣ= δαίμων μέγας καὶ γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι θεοῦ τε καὶ θνητοῦ.-Τίνα δύναμιν ἔχον;-Ἑρμηνεῦον καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τὰ παρ᾽ ἀνθρώπων καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν... ΕΤΣΙ ζώον ποιεί (ζωοποιεί) καθώς ήθος ποεί!!!!!!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή