Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος

 ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ, ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ (ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ).(=Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό και Θεός ήταν ο Λόγος).

Ο βυζαντινός υπομνηματιστής του Αριστοτέλη Μητροπολίτης Ευστράτιος Νικαίας στο σχόλιο του περί της διττής διαιρέσεως του λόγον έχοντος μέρους της ψυχής σε Διανοητικό (Επιστημονικό) και Πρακτικό (Βουλευτικό) μέρος αναφέρει ότι για όσους έχουν στοιχειώδη νου, είναι αντιληπτό ότι από τα πράγματα άλλα είναι όντα και άλλα είναι γινόμενα. Από τα γινόμενα κάποια είναι αναγκαία δηλαδή οι αρχές τους, δεν δύνανται να υπάρχουν με τρόπο διαφορετικό και κάποια ενδεχομένως γινόμενα δηλαδή σε κάποια ενέχει η πιθανότητα να μην είναι αληθή. Το ίδιο οι πράξεις και οι ενέργειες των ανθρώπων. Οι αρχές των αναγκαίων είναι τα αξιώματα και οι ορισμοί ενώ οι αρχές της γνώσης των ενδεχομένων είναι οι δοξασίες (=κοινά αποδεκτές γνώμες), οι οποίες είναι πρόχειρες και άμεσες σε όλους. 

Η απαρχή του όντος και η έκθεσή του στον Λόγο αρχίζει από τις πρώτες μέρες του στον κόσμο και υπό του εν αρχή ην ο Λόγος άρχίζει και άρχεται ο άθλος του γίγνεσθαι από τον Λόγο. Από την στιγμή της γένεσης έως την στιγμή του θανάτου το γίγνεσθαι υπόκειται συνεχώς σε μια διαρκή μεταβολή έως ότου μεταβληθεί σε είναι. Μια διαρκής μεταβολή για να επιτύχει να γίνει μια ΕΝιαία αυτοπραγμάτωση τηρώντας τον Λόγο προς το θείο.

Ο Λόγος που έκανε το όν ως ενόν, ον ως πνεύμα ήταν ο Λόγος που μετάλαβε Θεό και ο Θεός που μετάλαβε Λόγο, όχι με στόχο την πίστη αλλά με σκοπό την γνώση καθ΄ εαυτήν. Συνελόντι ειπείν: ο Λόγος ως ο ΩΝ και ο ΩΝ ως Λόγος είναι σύνθρονοι στο ΟΝ. Ο νούς νοήσεως είναι ο κατασκευαστής του μαρμάρινου θρόνου και της ύπαρξης του Ωντος και η παρουσία του σε υπερβατικό επίπεδο καθιστά το ιδιοφυές δίλημμα του Ευθύφρονα ευσεβές και σαφές εκατέρωθεν.

                                                                                                                     Παύλος Κεφάλας

                                                                                                                 Δευτεροετής φοιτητής

                                                                                                             του τμήματος Φιλοσοφίας

                                                                                                                Πανεπιστημίου Πατρών

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Αναφορά στον Γκρέκο ( μονόλογος ζωής ΤΑΚΗΣ ΧΡΥΣΙΚΑΚΟΣ)

«Αλάκερη η ψυχή μου μια κραυγή κι όλο μου το έργο το σχόλιο στην κραυγή αυτή. Φωνάζω τη μνήμη να θυμηθεί, περμαζώνω από τον αέρα τη ζωή μου, στέκουμαι σαν στρατιώτης και κάνω την αναφορά μου στον Γκρέκο, γιατί αυτός είναι ζυμωμένος από το ίδιο κρητικό χώμα με μένα και καλύτερα απ' όλους τους αγωνιστές που ζουν η που έχουν ζήσει μπορεί να με νιώσει».Ν. Καζαντζάκης

 

 

παρακάλεσε να τελειώσει το βιβλίο αυτό ενώ ήταν άρρωστος

τόλμησε  έναν φλογερό απολογισμός ζωής 

έπρεπε να φθάσει εκεί που (δεν)  μπορεί 

έραψε τα βιώματά του και τα ξομολογήθηκε από καρδιάς

κούρνιασε στο γραφείο του για να κλάψει τον καλύτερο φίλο του που δεν ήξερε γράμματα αλλά ήταν πιο μορφωμένος από αυτόν

στρατιωτική αναφορά για: ΚΡΗΤΗ, ΧΡΙΣΤΟ, ΟΔΥΣΣΕΑ, ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗ,  ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ στον παππού ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ που ζωγράφισε τη Σταύρωση και την Ανάσταση 

Συγκλονιστικός ο ΤΑΚΗΣ ΧΡΥΣΙΚΑΚΟΣ στο ανεβοκατέβασμα της καθάριας φωνής του, στο άνοιγμα των ψιλόλιγνων χεριών του, στην λεβέντικη απόδοση της ζωής του  με συμπρωταγωνιστές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη , τα ριζίτικα άσματα αλλά και τα σύγχρονα τραγούδια του Ξυλούρη, των Χαΐνηδων, του Χαρούλη.

πέρα από την απελπισία και την ελπίδα με σπρώχνεις παππού ...χρέος...κραυγή...ανήφορος...θα νικήσουμε, θα νικηθούμε...θα μας κρίνει ο Θεός  

 

υγ. ας μαχόμαστε όσο μπορούμε  να φθάσουμε εκεί όπου δεν μπορούμε 

βαθαίνοντας την λέξη υ π ε ρ η φ ά ν ε ι α!