Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ

 

 Πώς μας ήρθε η ιδέα να ετοιμάσουμε μια παράσταση με θέμα τις κρατικές δολοφονίες; Και σε αυτήν την περίπτωση, μας ώθησε η ανάγκη. Στη διάρκεια της Άνοιξης του 1970 ένα μεγάλο μέρος του κοινού των παραστάσεών μας -σύντροφοι και συντρόφισσες που ήταν εργάτες, φοιτητές, προοδευτικοί δημοκράτες- μας προέτρεπε να γράψουμε ένα θεατρικό έργο για τη σφαγή στην Αγροτική Τράπεζα του Μιλάνου και τη δολοφονία του Πινέλι, ένα έργο που θα πραγματευόταν τα αίτια και τις πολιτικές επιπτώσεις αυτών των γεγονότων. Ο λόγος πίσω από το αίτημα αυτό ήταν η τρομακτική έλλειψη πληροφόρησης γύρω από αυτό το ζήτημα. Αφού πέρασε το αρχικό σοκ, τα ΜΜΕ σιωπούσαν: οι δημοσιογράφοι της επίσημης Αριστεράς, με πρώτη την εφημερίδα "Ουνιτά" (L'Unita), παρέμεναν εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν προχωρούσαν πέρα από σποραδικά σχόλια του τύπου: «Το γεγονός είναι ανησυχητικό», «Πόσο μυστηριώδης είναι ο θάνατος του Πινέλι, κατ' αυτόν τον τρόπο θα παραμείνει τυλιγμένη στο μυστήριο η σφαγή στις τράπεζες». Όλοι περίμεναν να «χυθεί άπλετο φως». Περίμεναν, αρκεί να μη γινόταν φασαρία. [...] (Από τον πρόλογο των Ντάριο Φο - και της συζύγου του Φράνκα Ράμε / μτφ Αχιλλέας Καλαμάρας/  Αθήνα 2020)

Ο ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ (1926-2016) είχε δηλώσει : ο καλός ηθοποιός έχει πολλά κοινά με τον καλό δάσκαλο. Κανένας από τους δυο τους δεν πρέπει να στέκεται στην έδρα, να απαιτεί να έχει το δίκιο με το μέρος του. Είναι πολύ διασκεδαστικό και απολαυστικό να θέτεις υπό αμφισβήτηση τις απόψεις σου...

Εκρηκτική κωμωδία με κλαυσίγελο! Ο γελωτοποιός , ο giullare, ο παλιάτσος, ο μίμος, ο σαλτιμπάγκος, ο κλόουν, ο τροβαδούρος, ο αναρχικός (ο καταπληκτικός ΠΑΝΟΣ ΒΛΑΧΟΣ)  διατυπώνει σκληρές αλήθειες καταδικάζοντας την υποκρισία της εξουσίας, της θρησκείας, της δικαιοσύνης. Το 1997 η Σουηδική Ακαδημία έδωσε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Ντάριο Φο τιμώντας ένα κείμενο που προσαρμόζεται και σε κάθε πραγματικότητα.
Μια δαιμονική, αστεία και επικίνδυνη φιγούρα μασκαρεύεται και δείχνει όλα τα αληθινά πρόσωπα της αστυνομικής βίας, των κοινωνικών στερεοτύπων, των κρατικών υπηρεσιών...

«Είμαι εδώ είμαι μια στιγμή,

αφορμή για ρωγμή με τιμή,

χωρίς  τιμή είμαι το πάν – δωρεάν.

Έχω περίεργες ορέξεις

για λέξεις

με λόγια κοφτερά

κόβω τα φτερά

σε ψεύτες και απατεώνες.

Άλλα λόγια τα κάνω λάμες

που κόβουν τις παλάμες

αυτών που κλέβουν τους αγώνες

που βάζουν ψέματα στα βλέμματα

σε όσους γελάνε για να ξεγελάνε.

Όχι δεν διψάω για αίμα

θέλω να ρίξω φως στο ψέμα

σε αυτά που μένουν στα σκοτάδια

σ’ αυτούς που σκότωσαν με χάδια

Πήρα ανάσα μα δεν την κράτησα

Κοίτα πως τρέχω,

ποτέ δεν σταμάτησα

βρήκα την τέλεια ευκαιρία

να πω αυτή την ιστορία..

υγ. 1 Πώς τελικά τα πρόσωπα αποκαλύπτονται μέσα από τα προσωπεία; Πώς ένας ηθο- ποιός καταγγέλλει, αναγγέλλει, προαγγέλλει τόσα κακώς κείμενα υπονομεύοντας, διαδηλώνοντας, στηλιτεύοντας  τα ήθη και τους θεσμούς της καθεστηκυίας τάξης; 

υγ.2 Η βόμβα στο τέλος του έργου από ποιον φτιάχθηκε και σε ποιους απευθύνεται;