Ύστατο σονέτο
Τι παράξενη μοίρα αυτή να μηνπαίρνομε είδηση ότι βρισκόμαστε
στους αντίποδες του εγώ και του εσύ
αφού μαζί περάσαμε ολόκληρη ζωή
απ’ την καλή και την ανάποδη ώσπου
μας διέγραψε του ποιήματος το τέλος.



Ο Πολωνός Kantor προσπαθεί να αναβιώσει τις
εμπειρίες του σχολικού του βίου σαν τρίτος παρατηρητής που δεν αρκείται
στο ρόλο του μάρτυρα, αλλά παρεμβαίνει στο θέαμα που εκτυλίσσεται
μπροστά του με σκοπό την επίτευξη μιας όσο το δυνατόν ακριβέστερης αναπαράστασης. (Νεκρή τάξη 1978)