ΕΛΥΤΗΣ, Ο Μικρός Ναυτίλος
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ.
Λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη θάλασσα “θάλασσα”.
Θ’ αλλάξουν όλα μια μέρα κι εμείς μαζί τους θ’
αλλάξουμε, αλλά η φύση μας ανεπανόρθωτα θα ‘ναι χαραγμένη πάνω στη γεωμετρία
που καταφρονέσαμε στον Πλάτωνα.
Και μεσ’ απ’ αυτήν, όταν σκύβουμε, όπως σκύβουμε
καμιά φορά πάνω στα νερά του νησιού μας,
θα βρίσκουμε τους ίδιους καστανούς λόφους, όρμους
και κάβους, τους ίδιους ανεμόμυλους και τις ίδιες ερημοκλησιές, τα σπιτάκια που
ακουμπάνε το ‘να στ’ άλλο, και τ’ αμπέλια που κοιμούνται σα μικρά παιδιά, τους
τρούλους και τους περιστεριώνες.
Δε θέλω να πω αυτά τα ίδια.
Θέλω να πω τις ίδιες φυσικές και αυθόρμητες
κινήσεις της ψυχής που γεννούν και διατάσσουν
προς ορισμένη κατεύθυνση την ύλη.
Τις ίδιες αναπάλσεις, τις ίδιες ανατάσεις προς το
βαθύτερο νόημα ενός ταπεινού Παραδείσου,
που είναι
ο αληθινός μας εαυτός,
το δίκιο μας, η ελευθερία μας, ο δεύτερος και
πραγματικός ηθικός μας ήλιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου