Ποιος είμαι; ή Πώς τα παιδιά γίνονται φιλόσοφοι!

Όταν τα παιδιά αναρωτιούνται, αμφισβητούν ή απλώς (;) ανησυχούν:
Στο ερώτημα "Ποιος είμαι;" απάντησαν:

Τα παιδιά του Κάιν

"...φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς. καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου·" (Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, 4)

Κραυγές τη νύχτα 
με συνταράσσουν και ξυπνώ,
είναι η γη, 
είναι το χώμα που με θρέφει.
Κανείς δεν την ακούει παρά
μόνον εγώ
μα ούτε κι εμένα δεν ακούγεται 
η φωνή μου.
Μάταια
προσπαθώ να φωνάξω
καθώς με φίμωσαν με βία
Σ' ακούω γη!
Σ' ακούω πάντα μα είμαι
αδύναμος το σώμα να προτάξω.
Σε λάτρεψα να ξέρεις!
Κι ακόμα σε λατρεύω μα
μίσησα τα πόδια που σε περπατούν.
Ντρέπομαι
που σ' αφήνω απροστάτευτη
Συγχώρεσέ με όμως...
Μόνος εγώ
πώς να νικήσω λεγεώνες; 
Είμαι δειλός το ξέρω
κι είναι ηδειλία μου που
με ματώνει πιο πολύ.
Βλέπω να σε πληγώνουν τόσο
έντεχνα, τόσο απρόσκοπτα
και μένω -ο αισχρός- ατάραχος!
Εσένα μάνα βλέπω
να σε πουλάν στα σκλαβοπάζαρα.
Εσένα που δέχτηκες
το αίμα του πατέρα μου κι έγινες
κρεβάτι νεκρικό
γιατ ο κορμί του.
Εσένα πνίγουν
πάλι στο αίμα.
Δεν είναι τώρα ο Κάιν αλλά 
οι γιοι του.
Γνήσιοι απόγονοι του αδιάντροπου φονιά.
Ντρέπομαι
γη που σε λερώνει πάλι
αίμα αδερφικό.
ντρέπομαι 
που δε σ' ακούει
κανείς όπως σφαδάζεις ή 
πουσ' ακούν
μα -όπως κι εγώ- κλείνουν τ' αυτιά τους
και κοιμούνται.
Ντρέπομαι
που κάποιοι άνθρωποι λέγονται 
αγωνιστές, ιδεολόγοι, υπηρέτες του Θεού.
Ντρέπομαι
τέλος πιο πολύ
που κάποιοι άνθρωποι λέγονται 
άνθρωποι!

Φεβρουάριος 2015

τα παιδιά βλέποντας φιλοσοφούν...

ΡΕΝΕ ΝΤΕΚΑΡΤ 

·         Ο ουρανός , ο αέρας, η γη, τα χρώματα, τα σχήματα , οι ήχοι είναι εμπειρικοί εμπαιγμοί που στήνει ένας άριστος  Θεός για να με ξεγελά.

·         Αν όμως με ξεγελά είναι αναμφίβολο ότι  υπάρχω.

·         Ας  με ξεγελά όσο θέλει αφού δεν θα με κάνει ποτέ να μην είμαι  τίποτα όσο θα σκέφτομαι ότι είμαι κάτι.

·         Τι είμαι λοιπόν;   Σκεπτόμενο πράγμα που αμφιβάλλει, νοεί, βεβαιώνει, αρνείται, θέλει, δεν θέλει, φαντάζεται, αισθάνεται…    

Οι μαθητές του Β1 και Β3 με ΑΦΟΡΜΗΣΗ την ΤΑΙΝΙΑ « ΤRUMAN SHOW»

απάντησαν:

·         Θα ήθελα να είμαι :      ο σκηνοθέτης  της ταινίας (5)

                                        ο πρωταγωνιστής (7)

                                        ο φίλος  (3)

                                        η γυναίκα  (0)

                                        η αγαπημένη (15)

                                        η μητέρα (0)

·         Όταν βλέπω ένα καλό όνειρο , ξυπνώντας λέω :

Mακάρι να γίνει πραγματικότητα

Τι όνειρο κι αυτό

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται

Θα ξανακοιμηθώ για συνέχεια

Ας συνεχίσω λίγο…

·         Όταν βλέπω ένα κακό όνειρο , ξυπνώντας  εύχομαι:

Να μην πραγματοποιηθεί

Θεέ μου να μην το ξαναδώ

Πάει, πέρασε κι αυτό

Τι ήταν αυτό;

Ευτυχώς δεν είναι αλήθεια

Θα κάνω οτιδήποτε για να το αποτρέψω

·         Θα δεχόμουν να γίνει η ζωή μου ταινία/σόου , αν……..

Το ήξερα

Είχα προσωπική ζωή

Είχα κάτι να δείξω

Δεν θα δεχόμουν  

·         Φοβάμαι   /Έχω φοβίες με ……

Το να πιάνομαι κορόιδο/ Το υψόμετρο/ Τις αστραπές /Τις σκιές /Τα φίδια/ Τα έρποντα

Την αδράνεια / Την απώλεια / Το άγνωστο /Τον εαυτό μου /Το θάνατο

Τον κακό εαυτό μου /Την απόσταση/ Τις αρρώστιες/ Τη γαστρεντερίτιδα

Την απόρριψη/ Την κακία του κόσμου

·         Δόξα και χρήματα ή ελευθερία και αφάνεια;

Οι περισσότεροι το 2^ο αλλά και κάποιοι τα χρήματα και την ελευθερία

Ενώ ο Χρήστος, διαλέγει τις πληροφορίες-γνώση

·         Καθορίζει τη ζωή μου  κυρίως  ο ΘΕΟΣ ,η ΜΟΙΡΑ, η ΤΥΧΗ , ή  ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ;

Ο εαυτός μου (οι περισσότεροι)

·         Αν η ύπαρξη μου ήταν τοπίο θα ήταν….

Καλοκαιρινό  /  καταρράχτης  / θάλασσα  / ειδυλλιακό  / μαγικό ηλιοβασίλεμα σε ερημική παραλία  / πίνακας αφηρημένης τέχνης/    Γκουέρνικα  / το παρόν  /

·         Αν η ελευθερία ήταν λουλούδι  θα ήταν…

κρίνος, γαρίφαλλο , τριαντάφυλλο , ορχιδέα….

·         Αν η σκέψη ήταν χρώμα θα ήταν…

γκρι, κόκκινο, κίτρινο, άσπρο. χρυσό, λευκό για να την φτιάχνω  , μαύρο και άραχλο , γαλάζιο όπως η θάλασσα……….

 

είμαστε κάτι... νέοι

Είμαστε κάτι εμείς οι νέοι

Κομμάτι δύσκολο να καταλάβεις

Πότε είμαστε τόποι ωραίοι

Πότε είμαστε άθλος να αναλάβεις

 

Ώρες ώρες σταθεροί σαν βράχοι

Και πεισματάρηδες σαν κάφροι

Αλλά μερικές φορές

Ασταθείς σαν τις πυρκαγιές

Πάνω από αυτά όμως όλα

Είμαστε άτομα με ορμή και φόρα

Άλλωστε είναι γνωστό για εμάς

Πως οι μεγαλύτερες αλλαγές και διαφορές

Προκλήθηκαν από νέους σαν και εμάς

Και αλλάξαμε την φορά της γης από συνήθειες παλιές.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΔΗΜΟΣ

Είμαστε εμείς οι νέοι

Πέτρες ,στοιχήματα, καβγάς.

Είμαστε εμείς οι νέοι

Πόροι αγάπης και χαράς.

Μα γιατί να υπάρχει

Αυτή η διαφορά;

Ολημερίς το σκέφτονταν

Και το βράδυ σταματάν

Οι γονείς, οι νέοι, τα παιδιά.

Είμαστε εμείς οι νέοι

Οι μουσικοί της καρδιάς

Που κρύβει καθένας από εμάς

Και που με μια νότα αντηχά.

Μα γιατί να την κρύβουμε

Τόσο πολύ βαθιά;

Για να την προστατεύουμε

Από το μίσος και τη φθορά

Που υπάρχει ακλόνητο και μας κυνηγά.

ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΓΙΩΤΑ

Είμαστε κάτι ελεύθερα πουλιά

Με κομμένα και σπασμένα φτερά

Με μόνη ελπίδα τα όνειρα

Που μας φτάνουν ως τα ουράνια.

Είμαστε κάτι ερωτευμένα παιδιά

Με καλή και τρυφερή καρδιά

Που μισεί το ρατσισμό

Και αγαπά το σεβασμό.

Είμαστε κάτι άγραφα βιβλία

Όπου γράφεται κάθε εμπειρία

Που ξεπερνά τη φαντασία

Είμαστε κάτι φωτεινά αστέρια

Που κρατάνε την ειρήνη σφιχτά στα χέρια

Και μεταδίδουν στην ουσία 

……………… μια νέα  ι σ τ ο ρ ί α.

ΚΑΡΠΕΛΗ ΜΑΡΙΑ

Είμαστε κάτι  αλλά τι;

Πλάσματα πάνω στη γη

Ζούμε με μια ελπίδα

Καβάλα σε μια ηλιαχτίδα

Είμαστε κάποιοι αλλά ποιοι;

Σκόρπια κομμάτια εδώ και εκεί

Χαμένοι σε ένα όνειρο γλυκό

Τα φύλλα από το ίδιο φυτό

Είμαστε κάτι αλλά τι;

Παιδιά με πονεμένη ψυχή

Ερωτευμένοι με ένα καπνό

Με όνομα τόσο ταιριαστό

Πάμε κάπου αλλά πού;

Ακολουθώντας μια φωνή

Μπας και είναι του καπνού;

Μα φαντάζει αληθινή.

ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Είμαστε η γενιά του 1998

Γεννηθήκαμε με Σιμίτη πρωθυπουργό

Εκείνα τα χρόνια ήταν τα καλύτερα

Τι έγινε όμως από κει και ύστερα;

Είμαστε η γενιά του 1998

Τι ωραία που περνούσαμε στο δημοτικό

Τρέχαμε και παίζαμε ξένοιαστα όλη μέρα

Μέχρι που η οικονομική κρίση μας χτύπησε μια μέρα

Είμαστε η γενιά του 1998

Η ψυχή μας είναι πλέον χωρισμένη στα δυο

Μας κλέβουν το χαμόγελο και τις ελπίδες όλες

Είμαστε ονειροπόλοι και αυτοί μας ρίχνουν φόλες

Είμαστε η γενιά του 1998

Όλοι  μας λένε θύματα μα είμαστε ατρόμητοι θαρρώ

Ζούμε την καλύτερη ηλικία στην χειρότερη εποχή

Κι όμως αισιοδοξία είναι αυτή που μας καθοδηγεί.

ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ ΜΑΡΙΑ

ΥΓ. Τα 17 μου τα φανταζόμουν αλλιώς.

Να πηγαίνω εκδρομές στη θάλασσα

Να κάνω τέχνη και να ζω με σοκολάτες και φιλιά!

Βάλε και καμιά κοπάνα με τους κολλητούς

Τα 17 μου όμως δεν είναι έτσι.

Τα 17 μου είναι 7 και 10

Ναι 10 ώρες φροντιστηρίου

Και 7 ώρες σχολείου…

ΚΙΤΣΟΥ ΙΩΑΝΝΑ

Είμαστε νέοι και θέλουμε χρήμα να ρέει…

Είμαστε νέοι με ελπίδα , όνειρα και χρέη…

Αλλά δεν θα βάλουμε και τη γάτα μας να κλαίει

Γιατί απλά είμαστε νέοι!

ΖΑΜΒΡΑΚΙΔΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΑ

Είμαστε λένε κάτι νέοι κολλημένοι

Σε υπολογιστές και οθόνες

Μένουμε στην εικονική πραγματικότητα

Και ξεχνάμε τη ζωή.

Νιώθουμε εκ γεννήσεως κουρασμένοι

Αραγμένοι σε μεγάλες πολυθρόνες

Προτιμούμε όλα έτοιμα να μας τα προσφέρουν

Δίχως να κοπιάζουμε μόνοι μας στιγμή.

Είμαστε όμως κάτι νέοι πραγματικά ρωμαλέοι

Βράχοι σε τέτοιους δύσκολους καιρούς

Καθώς υπομένουμε, αναμένουμε και επιμένουμε

Νιώθουμε ,τέλος, ριζοσπάστες

Όταν κόντρα σε κάθε κατεστημένο πάμε

Για την πίστη μιας φλογερής ιδεολογίας.

ΚΟΤΟΓΛΟΥ ΑΘΗΝΑ

Είμαστε εμείς οι νέοι

Χούφτα από άμμο. Ο άνεμος όταν περνάει

Μας σηκώνει στον αέρα και μας αφήνει

Στο έλεος του, να ταξιδεύουμε εμείς οι νέοι

Είμαστε η γενιά του μέλλοντος

Όλοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους

Σε μας και τις προσδοκίες τους

Να ηχούν στα παιδιά του μέλλοντος.

Είμαστε σαν ένα παιχνίδι ρόλων,

Όπου κανένας δεν ξέρει τι να κάνει

Αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται στο πέρασμα των αιώνων.

ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Είμαστε κάτι φυλακισμένες δυνάμεις.

Η κοινωνία,το κλουβί μας και δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτό. Λιοντάρια που αν λευτερωθούμε θα αλλάξει ο κόσμος. Κι ο φύλακας έχει χάσει τα κλειδιά.

Είμαστε κάτι ξεχασμένες ψυχές.

Μοναδικός προστάτης τα όνειρά μας κι αυτά χάνονται αφήνοντας μας γυμνούς. Έρωτες χάθηκαν, μάτια προδώθηκαν και τα πρόσωπά μας γερνούν. Η ασχήμια του κόσμου κατοικεί μέσα μας πια. Τα λουλούδια έχουν χάσει το άρωμά τους γιατί το κάλυψε το μπαρούτι. Και δεν προσπαθήσαμε να φυτέψουμε περισσότερα λουλούδια αλλά βιαζόμαστε να ανάψουμε το φυτίλι. Κι όμως τα λουλούδια θα πληθύνουν και το άρωμά τους θα τους αγγίξει πάλι. Και θα  είμαστε εμείς αυτοί που τα καταφέραμε. Γιατί είμαστε κάτι ζωντανές ψυχές…       ΔΟΥΛΚΕΡΙΔΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Είμαστε εμείς οι νέοι

Εύθραστοι μικροί αετοί

Καράβι που σε κρυστάλλινα νερά πλέει

Με πορεία ένα νησί.

Είμαστε εμείς οι νέοι

Και το νησί καταστροφή

Κι όποιος για την καταστροφή φταίει

Στα κρυστάλλινα νερά να πάει να πνιγεί.

Είμαστε εμείς οι νέοι

Η καινούρια πληγή

Το νησί ασταμάτητα θα κλαίει

Κι ίσως αυτό ανατραπεί.         ΚΥΖΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑ