Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Η Μοδίστρα, ΡΟΖΑΛΙ ΧΑΜ

Η Myrtle ‘Tilly’ Dunnage  ξέρει να εκδικείται με στιλ.
Ντυμένη με άψογο στυλ απ’ την κορυφή ως τα νύχια, φτάνει μια νύχτα σε ένα έρημο χωριό, χαμένο κάπου στην αχανή Αυστραλία. Κατεβαίνει από το λεωφορείο, ακουμπά μια ραπτομηχανή Singer απαλά στο χώμα, κοιτάζει τα κτίρια ολόγυρα ,ανάβει τσιγάρο και λέει: 
-Γύρισα καθάρματα!. 
Η Τίλη όπως είναι το παρατσούκλι της  έχει εκδιωχθεί άδικα από το Ντούνγκαταρ όταν  της φόρτωσαν μια άσχημη πράξη που δεν έχει κάνει. Τότε ήταν παιδί. Σκοπεύει μετά από 20 χρόνια απουσίας  να εκδικηθεί όσους την αδίκησαν και να συμφιλιωθεί με την γριά εκκεντρική μητέρα της, την Τρελομόλυ που την παράτησε στην τύχη της, μετά το βίαιο φευγιό της. Οι κάτοικοι της κοινότητας είναι όλοι ένας κι ένας! Από τον καμπούρη φαρμακοποιό στη σαδίστρια δασκάλα της, μέχρι τον τρελοδήμαρχο και την ψυχαναγκαστική γυναίκα του. Θα λυπηθεί μόνο τον γόη της περιοχής  που κάποτε ήταν ο μοναδικός της φιλαράκος, ενώ  θα της συμπαρασταθεί ο αστυνόμος του χωριού με τα παράξενα στυλιστικά γούστα… 
Πρωταγωνιστές : ο έρωτας, η εκδίκηση και η υψηλή ραπτική




Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ, Θ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Το βιβλίο ήταν πάρα πολύ ωραίο! Αυτό που μου άρεσε , ήταν το ότι είχε μικρά κεφάλαια, χρησιμοποιούσε εύκολες και γνωστές λέξεις και το νόημά του ήτανε κατανοητό, πράγμα που με διευκόλυνε να  διαβάζω το βιβλίο και σε ώρες που ήμουνα κουρασμένη. Η ιστορία ήταν πολύ όμορφη! Είχε μέσα ρομαντισμό (αλλά όχι σε σημείο που το μυθιστόρημα να γίνεται μελό), μίσος εκδίκηση, έρωτα, συγκίνηση και μέσα από μια πολύ όμορφη ιστορία έβγαιναν στην επιφάνεια ωραία μηνύματα. Επίσης μου άρεσε το πώς συνδέθηκε το πρώτο κεφάλαιο (ο φόνος) με τις τελευταίες εκατό σελίδες του βιβλίου. Το μόνο πράγμα που δεν με ενθουσίασε ήταν ότι ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια υπήρχε μια ιστορία που αφηγούνταν το παρελθόν ενός ήρωα πράγμα που με έκανε λίγο να βαρεθώ. Κατά τα άλλα ήταν ένα πολύ όμορφο βιβλίο και δεν θα μπορούσα να είχα βρει καλύτερη συντροφιά από αυτό για τα Χριστούγεννα!!!
                                                          ΜΥΡΙΣΙΔΟΥ ΑΝΝΑ, Α4





ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΑΓΑΠΗ
Όσοι είναι λάτρεις των μυθιστορημάτων και είναι άνθρωποι με ρομαντική ψυχή, αυτό το βιβλίο είναι μια πολύ καλή επιλογή για να το διαβάσεις ευχάριστα και να καταλάβεις το  αληθινό νόημα της αγάπης η οποία όσες δυσκολίες και φουρτούνες κι αν περάσει στο τέλος τα νικάει όλα.
Το συγκεκριμένο βιβλίο σε παρακινεί να το διαβάσεις διότι το λεξιλόγιό του είναι απλό, κατανοητό με μικρές-κοφτές προτάσεις. Η αφήγηση κυλάει αβίαστα και ομαλά σε ευθύ λόγο. Επίσης οι διάλογοι δίνουν ζωντάνια, ποικιλία , προφορικότητα, παραστατικότητα, παρακινώντας εμάς να γίνουμε ήρωες του βιβλίου. Τα νοήματα αρθρώνονται με αλληλουχία και ο χρόνος των γεγονότων δεν συμπίπτει με τον χρόνο της αφήγησης, διότι διαπιστώνουμε συχνά αναδρομές στο παρελθόν. Όσο για τους χαρακτήρες, μας δίνει κάποια διάσπαρτα στοιχεία και μας αφήνει να σχηματίσουμε  τη δική μας άποψη. Το ύφος του είναι απλό, οικείο χωρίς να μπερδεύει ιδιαίτερα. Συχνές είναι οι αντιθέσεις και κυριαρχούν πολλά ρεαλιστικά στοιχεία. Επίσης, ο τίτλος και το εξώφυλλο του βιβλίου ταιριάζουν απόλυτα με όλη την υπόθεση. Μια όμορφη κοπέλα που νοσταλγεί και αναπολεί το παρελθόν κι ένα μεταξένιο φουλάρι σε γνωστή πλατεία της Ιταλίας. Το μόνο που μπορεί να μην κολακεύει την πλοκή του έργου είναι οι πολλές περιγραφές που καθυστερούν την εξέλιξη αλλά εντείνουν ... και την αγωνία.                                                                                        ΠΙΣΤΟΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, Α4


ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ+ ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ




Ξεφυλλίζοντας τα φύλλα όχι του καπνού, αλλά του βιβλίου μεταφέρθηκα και εγώ
νοερά στην Καβάλα του 1928 ως ένα βουβό  πρόσωπο της ιστορίας.
'Αλλοτε έγινα η υπηρέτρια στο αρχοντικό του μεγάλου καπνέμπορα Δρένιου, άλλοτε περπατούσα
ξυπόλητη, αθέατη στα χωράφια με το Νικόλα και μύριζα μαζί του τη μυρωδιά του καπνού. Ήμουνα εκεί, στο βροχερό
Λονδίνο, αλλά και πόζαρα στο παγκάκι της Νέας Υόρκης. Το βιβλίο ΄΄Σαν τα φύλλα του καπνού'' σε ταξιδεύει χρόνια πίσω για να σου μάθει την ιστορία του τόπου σου,της Καβάλας, συνδεδεμένη με την καπνοπαραγωγή , η οποία βέβαια , παρουσιάζεται με πολλές λεπτομέρειες και γίνεται ίσως κάποιες φορές κουραστική, όπως κουραστική ήταν ορισμένες φορές και η παρουσίαση της ζωής των Αρώνηδων  πριν την καταστροφή της Σμύρνης. Παρόλα αυτά το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο, κατανοητό , με εκπλήξεις. Σε κάνει να το αγαπήσεις για την υπόθεσή του και όχι για τα ερωτικά που περιέχει, όπως κάνουν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σύγχρονα βιβλία. Έχει αυτό που λέμε happy end και ο αναγνώστης δικαιώνεται. Για τους κατοίκους της περιοχής το ότι δεν αναφέρεται το όνομα του χωριού ίσως αποτελεί μειονέκτημα. Η ζωή κάνει κύκλους και το νήμα της πολλές φορές καταλήγει εκεί απ΄όπου άρχισε. Ο Νικόλας και η Αρετή
 ζουν τελικά μαζί μέσα όμως από τους συνεχιστές τους.
                                                                                        ΚΙΚΗ  ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ , Α4
  











                           
  Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ''σαν τα φύλλα του καπνού΄΄ φυλλομέτρησα ένα μαγευτικό ταξίδι στο παρελθόν. Έμαθα την ιστορία του καπνού αλλά και του τόπου μου. Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο και πέρασε γρήγορα η ώρα.Γιατί μού άρεσε η υπόθεση; Η ιστορία αγάπης του Νικόλα και της Αρετής μού κέντρισε το ενδιαφέρον καθώς η αγάπη τους άντεξε στα εμπόδια και στα χτυπήματα της μοίρας. Η ιστορία καταλήγει εκεί που όλα ξεκίνησαν... Το τέλος είναι ευχάριστο γιατί η αγάπη του Νικόλα και της Αρετής δικαιώνεται μέσα από τα μάτια της Αιμιλίας και του Νικόλα...

ΠΡΟΥΣΑΛΗ ΜΑΡΙΑ, Α4               

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Μεγάλες προσδοκίες, ΤΣΑΡΛΣ ΝΤΙΚΕΝΣ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ είναι οι μεγάλες διαψεύσεις;
 Λονδίνο,  αρχές του 19ου αιώνα. Ο φτωχός-ορφανός  Πιπ, ενώ ζει μια δυστυχισμένη ζωή στο μίζερο χωριουδάκι του, δίπλα στους βάλτους του Κεντ, βλέπει ξαφνικά την τύχη να του χαμογελά. Μια μεγάλη κληρονομιά τον περιμένει. Ο δρόμος του όμως  διασταυρώνεται με τους δρόμους παράξενων ανθρώπων: Ο δραπέτης Μάγκουιτς, η τρελή μις Χάβισαμ, η άκαρδη ωραία Εστέλλα, ο πανούργος δικηγόρος Τζάγκερς και πολλοί άλλοι μπερδεύουν τη ζωή και την ψυχή του ήρωα.

Ο ΝΤΙΚΕΝΣ υποχρεώνει τον ήρωά του μέσα από τα βιώματά του να απαλλαγεί από τις ονειροπολήσεις του.

Με φόντο την ύπαιθρο, που παρακμάζει, και το άστυ, που αναπτύσσεται γοργά, ο Ντίκενς δημιουργεί μια σειρά αξιαγάπητους χαρακτήρες (όπως τον καλοκάγαθο Τζο και την γλυκιά Μπίντυ) που συγκρούονται με τους Κακούς, που κι αυτοί απ' την πλευρά τους έχουν τις δικαιολογίες τους.
 Ο ανικανοποίητος έρωτας, η φιλία, η μοίρα, η εκδίκηση, οι ταξικές συγκρούσεις, η κοινωνική αναρρίχηση, η αρρώστια, ο θάνατος και η λύτρωση περιγράφονται με ρεαλισμό .Μια αφήγηση που θέλει να αποδείξει ότι η φτώχεια δεν συνιστά φυσική κατάσταση ή προϊόν προσωπικής ανικανότητας, αλλά το απαραγνώριστο χαρακτηριστικό ενός πανίσχυρου ταξικού καθεστώτος, που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την πίστη του στην ανισομέρεια και την ανισότητα.
 Παράλληλα με την κύρια πλοκή ξετυλίγονται  πολλές ανθρώπινες  στιγμές.
Ο Ντίκενς άλλαξε τρεις φορές το τέλος του βιβλίου αλλά μόνο στη δεύτερη και λίγο περισσότερο στην τρίτη υπονοείται πώς μάλλον ο Πιπ και η Εστέλλα θα μείνουν μαζί, χωρίς όμως να είναι και ξεκάθαρο. Στην ταινία ( η οποία γενικά έχει ωραιοποιήσει και παραλείψει ορισμένα κομμάτια της ιστορίας του βιβλίου) διαφαίνεται ένα πολύ πιο αισιόδοξο τέλος για τους δυο.

                                              

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

χιόνι



JOSE EMILIO PACHECO, Νύχτα και χιόνι

Μετάφραση: Άννα Βερροιοπούλου
Κοίταξα απ’ το παράθυρο κι αντί για κήπο αντάμωσα τη νύχτα
αστροκέντητη με χιόνι όλη.
Το χιόνι καθιστά απτή την ησυχία, είναι η κατάρρευση του φωτός
κι έπειτα σβήνει.
Το χιόνι δεν προσπαθεί τίποτα να πει: Είναι μονάχα μια ερώτηση που
απλώνει μυριάδες ερωτηματικά πάνω στον κόσμο.