Λίγα λόγια για τη ζωή του
Ο Κάφκα γεννήθηκε το
1883 στην Πράγα,
Ο πατέρας του, Χέρμαν Κάφκα (1852-1931),
τέταρτο παιδί του Γιάκομπ, εξελίχθηκε σε έναν αυτοδημιούργητο, εύπορο
έμπορο υφασμάτων. Το οικογενειακό όνομα
Κάφκα θα πρέπει να επιλέχθηκε από τους μακρινούς προγόνους τους, κατά τα τέλη του
18ου αιώνα, όταν αναγκάστηκαν από τη νομοθεσία να εγκαταλείψουν τα εβραϊκά πατρώνυμά τους. Στα
τσέχικα, το όνομα
Κάφκα (
kavka) σημαίνει την
κάργια,
που αποτέλεσε και το έμβλημα που χρησιμοποιούσε ο Χέρμαν Κάφκα στις
επαγγελματικές του επιστολές. Ο ίδιος ο Φραντς Κάφκα, συνέταξε σε ηλικία
τριάντα έξι ετών, μία επιστολή προς τον πατέρα του, όπου τον περιγράφει
ως
«ένα πραγματικό Κάφκα σε δυναμικότητα, υγεία, όρεξη, ένταση της
φωνής, ομιλητικότητα, αυτοϊκανοποίηση, υπεροχή έναντι του κόσμου,
επιμονή, ευστροφία, ανθρωπογνωσία, σε μια κάποια συγκεκριμένη
γενναιοδωρία, με όλα επίσης φυσικά τα συνοδευτικά τούτων των
προτερημάτων σφάλματα και αδυναμίες». Στην ίδια επιστολή, αναφέρεται επίσης στην αδιαφορία του πατέρα του και την ευθύνη του για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ο Φραντς Κάφκα είναι αναµφίβολα ο
συγγραφέας που οι άνθρωποι έχουν θαυµάσει, αναφέρει και ερµηνεύσει
περισσότερο τα τελευταία εκατό χρόνια. Ερµήνευσε µε διαύγεια και
βαθύτητα τα προβλήµατα του σύγχρονου ανθρώπου και στοχάστηκε µε τρόπο
ευφυή και καυστικό πάνω στις πολλαπλές στενοχώριες και ανοησίες της κάθε
µέρας µας.
Το πρακτικό αυτό βιβλίο συγκεντρώνει 99 αποφθέγµατα
του ιδιοφυούς συγγραφέα από την Πράγα και καταδεικνύει τη χρησιµότητά
τους σε καθηµερινά πεδία, όπως η εργασία, οι προσωπικές σχέσεις ή οι
εσώτερες ανησυχίες µας. Αυτό το δροσερό και πρωτότυπο µάθηµα καφκικής
φιλοσοφίας είναι ένα µάθηµα για το πώς µπορεί κανείς να αντεπεξέρχεται
µε επιτυχία στις καθηµερινές διαδικασίες και «µεταµορφώσεις» χωρίς να
χάνει την πορεία προς την ευτυχία.
«Κάθε ανθρώπινο λάθος είναι καρπός ανυποµονησίας».
«Πιστεύω
σηµαίνει ελευθερώνω µέσα µου το άφθαρτο ή, καλύτερα, ελευθερώνοµαι ή,
ακόµα καλύτερα, είµαι άφθαρτος ή, ακόµα καλύτερα, είµαι».
«Aπό κάποιο σηµείο και µετά δεν υπάρχει επιστροφή. Αυτό είναι το σηµείο που οφείλει κανείς να φτάσει».
Ένας μαθητής φιλοσοφίας του Β3 θα τού υπέβαλε τις εξής ερωτήσεις σαν δημοσιογράφος
- Αν ζούσατε δεύτερη φορά θα αλλάζατε πατέρα;
- Κοιτώντας πίσω, σε ποια αγαπητική σχέση θα θέλατε να βρίσκεστε;
- Η Ηθική μοιάζει να ενυπάρχει σε όλα τα γνωμικά σας. Ποιοι και με ποιο τρόπο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σας;
- Θα θέλατε να δημιουργήσετε οικογένεια;
- Οι αλλαγές μπορούν να διώξουν την απαισιοδοξία από μέσα μας;
'' οι Σειρήνες διαθέτουν κάτι πιο θανατηφόρο από το τραγούδι τους..τη σιωπή τους!''
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Της ανθρώπινης ζωής η διάρκεια όσο μια στιγμή, η ουσία της ρευστή, η
αίσθησή της θολή, το σώμα -από τη σύστασή του- έτοιμο να σαπίσει, και η
ψυχή ένας στρόβιλος, η τύχη άδηλη, η δόξα αβέβαιη. Με δυο λόγια, όλα στο
σώμα σαν ένα ποτάμι, όλα της ψυχής σαν όνειρο και σαν άχνη, η ζωή ένας πόλεμος κι ένας ξενιτεμός, η υστεροφημία λησμονιά. Ποιο είναι αυτό που μπορεί να μας δείξει τον
δρόμο; Ένα και μόνο: η φιλοσοφία! Κι αυτό σημαίνει να φυλάμε τον θεό
μέσα μας καθαρό κι αλώβητο, νικητή πάνω στις ηδονές και τους πόνους, να
μην κάνουμε τίποτε στα τυφλά, τίποτε ψεύτικα και προσποιητά, να μην
εξαρτιόμαστε από το τι θα πράξει ή τι δεν θα πράξει ο άλλος. Κι ακόμη,
να αποδεχόμαστε όσα συμβαίνουν κι όσα μας λαχαίνουν σαν κάτι που έρχεται
κάπου από κει απ᾽ όπου έχουμε έλθει και εμείς· και πάνω απ᾽ όλα, να
περιμένουμε τον θάνατο με γαλήνια διάθεση, θεωρώντας πως δεν είναι
τίποτε άλλο παρά η διάλυση των συστατικών στοιχείων από τα οποία είναι
συγκροτημένο κάθε ζωντανό πλάσμα. 
