Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ

Μοναξιά

Πού θα πάμε, ψυχή, μ’ όλη τούτη
την εξορία που μέσα μας φέρνουμε;
Μαζί μας κανένας κι η μοναξιά
έγινε τόσο παράξενη, που είναι ίδια
με τη συντροφιά των πολλών ανθρώπων.
Μιλάς και σωπαίνεις και τα πράγματα
μένουν αδιάλλαχτα, σα να μην υπάρχει
θέληση καμιά, να τα κυβερνήσει.
Αστειότερες, οι θλιβερές προσπάθειες,
γιατί τόση απαισιοδοξία;… Σαν το τίποτα
να μεγάλωσε, να φούσκωσε αλλόκοτα,
δείχνει ένα πρόσωπο παράφορο δίχως μορφή,
έτοιμο να σκάσει, να βγάλει απ’ το νου,
όλα τα πλήθη που το κρατούν
και τώρα διασπώνται, σαν το τίποτα
να γίνετ’ ένα μυρμήγκιασμα.
Α, τι αθλιότητα περιέχουν
τα μάτια τής μοναξιάς!
Φύγετε τόσο μακριά,
που ποτέ να μη συναντήσετε πια
την μονάχην εικόνα σας,
καθώς φαίνεται, σήμερα, ολόκληρη.


Λογοτεχνικό ψευδώνυμο της ποιήτριας, θεατρικής συγγραφέως, δοκιμιογράφου και μεταφράστριας Χρυσούλας Αργυριάδου, το γένος Πεντζίκη.  Η Ζωή Καρέλλη γεννήθηκε το 1901 στη Θεσσαλονίκη, σε μία πλούσια οικογένεια της πόλης· αδερφός της υπήρξε σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας,  Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993).Στα γράμματα παρουσιάστηκε το 1935 από τις στήλες του περιοδικού «Το Τρίτο Μάτι», όπου δημοσίευσε το δοκίμιο «Διαθέσεις». Το 1937 πρωτοδημοσίευσε το ποίημά της «Φετεπουρσικρί» στο περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες» και το 1940 την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Πορεία». Η ποιητική της παρουσία είναι έντονη τη δεκαετία 1948-1958. Συνολικά, εξέδωσε δώδεκα ποιητικές συλλογές, πέντε θεατρικά έργα και πολλά δοκίμια, ενώ πολλά κείμενά της βρίσκονται δημοσιευμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Η Ζωή Καρέλλη τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή «Κασσάνδρα» (1956) και το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τα «Ποιήματα 1940-1973» (1974). Το 1982 έγινε η πρώτη γυναίκα που αναγορεύθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1985 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης, της απένειμε το Μετάλλιο του Ταξιάρχη του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ την αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορα το 1988.Το μεταφυσικό πρόβλημα και η υπαρξιακή αγωνία αποτελούν  τους σταθερούς άξονες της ποίησής της. Η Ζωή Καρέλλη πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 16 Ιουλίου 1998, σε ηλικία 97 ετών.

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019

δημιουργική εργασία στη φιλοσοφία με το Β4

ξεκινήσαμε από την απορία(κφ1)
προχωρήσαμε στις λέξεις και νόημα(κφ2)
αναζητήσαμε τη γνώση (κφ3)
και δημιουργήσαμε το ωραίο (κφ8)
απομένει να αξιολογήσετε την πράξη (κφ 6)







Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

HENRI CHARRIER, Ο Πεταλούδας


ένα σπάνιο δείγμα π ρ ο φ ο ρ ι κ ή ς  λ ο γ ο τ ε χ ν ί α ς!
O Ανρί Σαριέρ -γνωστός με το παρατσούκλι Πεταλούδας εξαιτίας ενός εντυπωσιακού τατουάζ στο στήθος του- συλλαμβάνεται στο Παρίσι για ένα φόνο 1925-30 που δε διέπραξε και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη σε μια σωφρονιστική αποικία στα ανοιχτά της Γαλλικής Γουιάνας. Όμως για τον Σαριέρ η ελευθερία είναι πιο σημαντική κι από τον αέρα που αναπνέει.  Με μοναδικά του όπλα την πονηριά και το πείσμα, ο Σαριέρ δοκιμάζει να αποδράσει και αποτυγχάνει ξανά και ξανά, μέχρι που τον μεταφέρουν στο Νησί του Διαβόλου, μια διαβόητη φυλακή από την οποία κανείς ποτέ δεν είχε καταφέρει να δραπετεύσει... μέχρι τότε. Το αυτοβιογραφικό χρονικό του Ανρί Σαριέρ είναι μια ιστορία απίστευτου θάρρους αλλά κι ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τη ζωή των καταδίκων στις σωφρονιστικές αποικίες της Καραϊβικής. Ένας συγκλονιστικός ύμνος στην ελευθερία και στην ανθρώπινη θέληση
ά μ ε σ η δ ρ ά σ η , όλα για α π ό δ ρ α ση!

  2.500 χιλιόμετρα στη θάλασσα, η Τρινιντάντ με τους αμερόληπτους Άγγλους, η Κολομβία και τα υποβρύχια μπουντρούμια της, οι Ινδιάνοι Γκουαχίρος, οι προσπάθειες απόδρασης από την Μπαρανκουίλια, η επιστροφή στο κάτεργο, η Απομόνωση (δύο χρόνια σ' ένα κλουβί θηρίων), οι καινούργιες του προσπάθειες για απόδραση, η ζωή στο κάτεργο με τις "κομπίνες" και τις συναλλαγές όπου όλοι είναι "βουτηγμένοι", η Απομόνωση -δεύτερη φορά!- και, τέλος, ύστερα από δεκατρία χρόνια, η μεγάλη απόδραση, η τελευταία, η καλή. Αλλά σε τι συνθήκες: στη θάλασσα με τους καρχαρίες πάνω σ' ένα σακί με καρύδες κι ύστερα ο ωκεανός, σε μια βάρκα πέντε μέτρα - και το νέο κάτεργο στη Βενεζουέλα! Νομίζεις πώς αυτή τη φορά πια δεν γλιτώνει.


 Π ε τ α λ ο ύ δ α ς  γιατί  δεν ήταν ποτέ εκεί που νόμιζαν κι έφτανε πάντα όταν δεν τον περίμεναν, "πετώντας από λουλούδι σε λουλούδι"....


 Ένα αφιέρωμα στην απίστευτη ιστορία επιβίωσης του ανθρώπου με το ομώνυμο τατού που ενέπνευσε τόσο την ταινία με τον Steve McQueen 1973 όσο και το φιλόδοξο remake με τους Charlie Hunnam και Rami Malek 2018