Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2020

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ, Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ


ΜΙΑ θεατρική παράσταση σαν πρόβα , χωρίς κοινό, στην εποχή του κορωνοϊού
 

Τέλειος συνδυασμός κινηματογραφικής λήψης και θεατρικής σκηνής.

Δυνατός ψυχογράφος ο Δημήτρης Ροδόπουλος.

Ακοίμητα τα ανθρώπινα πάθη ερμηνεύτηκαν συγκλονιστικά και ανατριχιαστικά. 

Μεγάλη χίμαιρα ο ανίερος έρωτας.

Η θάλασσα ταξιδεύει, γαληνεύει, πλουτίζει αλλά και καταπίνει και ξεβράζει και ξεγυμνώνει σώματα και ψυχές, φλερτάροντας με τον έρωτα και το θάνατο

Μαρίνα από το mare= θάλασσα ...



Μια  νεαρή Γαλλίδα  ερωτεύεται, παντρεύεται και ακολουθεί τον άνδρα της στη Σύρα, στο πατρικό του σπίτι της Επισκοπής. Ζει, κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άνδρα της, κάθε ψυχική της αναταραχή έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους.



 

 Η Χίμαιρα ήταν  κόρη του Τυφώνα και της  Έχιδνας. Αδέλφια της ήσαν ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα και η Σφίγγα. Ο Όμηρος αναφέρει: «Από θεούς κρατούσε η φύτρα της, όχι από ανθρώπους, κι είχε λιόντα κεφάλι, ουρά δρακόφιδου και μεσοκόρμι γίδας και ξεπετούσε από τα ρουθούνια της φωτιές τρανές και φλόγες». Την Χίμαιρα, που ερήμωνε την πανίδα και την χλωρίδα της Λυκίας, καθώς και τους κατοίκους της,  ανέλαβε να σκοτώσει ο ήρωας Βελλεροφόντης, μετά από εντολή του βασιλιά της  Ιοβάτη. Ο ήρωας κατάφερε τον άθλο με την βοήθεια  του φτερωτού αλόγου, του Πήγασου.

υγ. η πιο τραγική στιγμή = η υπόκλιση των ηθοποιών στις βουβές καρέκλες του θεάτρου!

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2020

ΕΣΘΗΡ

 


Ο Μαροδοχαίος και η Εσθήρ είναι οι πιο σπουδαίοι Ισραηλίτες στο βασίλειο της Περσίας. Η Εσθήρ είναι η βασίλισσα και ο εξάδελφός της ο Μαροδοχαίος είναι δεύτερος σε εξουσία μετά το βασιλιά.

Οι γονείς της Εσθήρ πέθαναν όταν αυτή ήταν πολύ μικρή, και έτσι τη μεγάλωσε ο Μαροδοχαίος. Ο Ασσουήρης, ο βασιλιάς της Περσίας, έχει ένα παλάτι στην πόλη Σούσα, και ο Μαροδοχαίος είναι ένας από τους υπηρέτες του. Κάποια μέρα, η σύζυγος του βασιλιά η Αστίν δεν τον υπακούει, γι’ αυτό και ο βασιλιάς διαλέγει καινούρια σύζυγο ως βασίλισσά του,την όμορφη νεαρή Εσθήρ.

Βλέπεις τον υπερήφανο αυτόν άντρα τον οποίο προσκυνούν οι άνθρωποι; Είναι ο Αμάν. Είναι πολύ σπουδαίος στην Περσία. Ο Αμάν θέλει να τον προσκυνήσει αλλά ο Μαροδοχαίος δεν το κάνει αυτό. Δεν το θεωρεί σωστό να προσκυνήσει έναν τόσο κακό άνθρωπο. Αυτό κάνει τον Αμάν να θυμώσει πολύ.

Λέει στο βασιλιά ψέματα για τους Ισραηλίτες. “Είναι κακός λαός και δεν υπακούν στους νόμους σου”, του λέει. “Πρέπει να θανατωθούν”. Ο Ασσουήρης δεν γνωρίζει ότι η σύζυγός του η Εσθήρ είναι Ισραηλίτισσα. Δέχεται, λοιπόν, αυτό που του λέει ο Αμάν και θεσπίζει έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι Ισραηλίτες πρόκειται να θανατωθούν μια συγκεκριμένη μέρα.

Όταν ο Μαροδοχαίος μαθαίνει για το νόμο, αναστατώνεται πολύ. Στέλνει μήνυμα στην Εσθήρ: “Πρέπει να μιλήσεις στο βασιλιά και να τον παρακαλέσεις να μας σώσει”. Στην Περσία είναι παράνομο να επισκεφτεί κάποιος το βασιλιά αν δεν έχει προσκληθεί. Η Εσθήρ, όμως, πηγαίνει απρόσκλητη. Ο βασιλιάς απλώνει προς το μέρος της το χρυσό ραβδί του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα θανατωθεί. Εκείνη προσκαλεί το βασιλιά και τον Αμάν σε ένα μεγάλο γεύμα. Εκεί ο βασιλιάς ρωτάει την Εσθήρ ποια χάρη θέλει από αυτόν. Η Εσθήρ λέει ότι θα του πει αν ο ίδιος και ο Αμάν έρθουν σε ένα άλλο γεύμα την επόμενη μέρα.

Σε εκείνο το γεύμα, η Εσθήρ λέει στο βασιλιά: “Ο λαός μου και εγώ πρόκειται να θανατωθούμε”. Ο βασιλιάς θυμώνει. “Ποιος τολμάει να κάνει κάτι τέτοιο;” ρωτάει.

“Ο άνθρωπος, ο εχθρός, είναι αυτός ο κακός Αμάν!” λέει η Εσθήρ.

Ο βασιλιάς γίνεται έξω φρενών. Διατάζει να θανατωθεί ο Αμάν. Κατόπιν, κάνει τον Μαροδοχαίο δεύτερο σε εξουσία μετά τον εαυτό του. Ο Μαροδοχαίος φροντίζει τώρα να γίνει ένας νέος νόμος που να επιτρέπει στους Ισραηλίτες να πολεμήσουν για τη ζωή τους τη μέρα που έχει οριστεί να θανατωθούν. Επειδή ο Μαροδοχαίος κατέχει τώρα τόσο σπουδαία θέση, πολλοί βοηθούν τους Ισραηλίτες και έτσι σώζονται από τους εχθρούς τους.


485-464 π.Χ ΕΣΘΗΡ

Το βιβλίο αυτό της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται στα ιστορικά χρόνια της Περσικής αυτοκρατορίας υπό του βασιλέως των περσών Ξέρξη Α΄ (Αρταξέρξης) (485-464 π.Χ):

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2020

Με μια σχεδία» – Ανθολογία μικροδιηγήματος «100 λέξεις σε 100 ώρες για τη “Σχεδία”»

 


 Η ιστορία της συγκεκριμένης σχεδίας-έκδοσης συνυφαίνεται με την εμφάνιση στα τέλη του Φεβρουαρίου του 2020 του κορωνοϊού και στη χώρα μας και, ιδίως, με τη λόγω καραντίνας και κλεισίματος στο σπίτι αδυναμία πώλησης της «Σχεδίας». Του περιοδικού δηλαδή της πολυπληθούς στα αστικά κέντρα κοινωνικής ομάδας των αστέγων, που καθιστούσε την ήδη δύσκολη βιωτή τους ακόμη δυσκολότερη, αποστερώντας τους από τους δρόμους προς την αξιοπρέπεια και το μαχητό της λιτής τους επιβίωσης.

 

σκέψεις μέσα σε συνθήκες εγκλεισμού (από Σ)

τελικά η σχεδία σε οδηγεί σε σχέδια  χαρούμενα (από Χ)

εργόχειρα ανθρώπων που δεν σταματούν να ψάχνουν λιμάνια (από Ε)

γιατί  οι δυσκολίες αυτοσχεδιασμού  είναι φυσικές  (από Δ)

ιδίως όταν βρίσκεσαι εκτός σχεδίου προγνωστικών  ( από Ι )

αναπόφευκτα  όμως ταξιδεύεις με πολλές αποσκευές  ( από Α)


και μάλιστα όχι μόνος αλλά με άλλους 100....1000....10000....100000...






Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

ΜΑΥΡΟ ΝΕΡΟ του Μ. Μακρόπουλου


"Περίμενε υπομονετικά ήξερε ότι αργά ή γρήγορα κάποιο ζώο θα κατέβαινε να ξεδιψάσει στο νερό, που ξεγελούσε με τον γάργαρο ήχο του. Πενήντα μέτρα παραπίσω ήταν η παλιά δεξαμενή, με μισοσβησμένα πάνω τα γράμματα της RIPOIL, ενώ τα πλατανόφυλλα βάθαιναν με τον ίσκιο τους το καφεκόκκινο χρώμα της σκουριάς. Τρύπες είχαν ανοίξει στο μέταλλο, ένα παχύ στρώμα από σάπια φύλλα είχε γίνει χούμος μέσα, και η παλιά δεξαμενή ήταν γεμάτη ζωή: έντομα, τρωκτικά, πουλιά που μπαινόβγαιναν. Το πλατανόδασος δίπλα στο ποτάμι είχε δεχτεί με συγκατάβαση τον μεταλλικό ξένο, τον είχε κυκλώσει σκιάζοντάς τον, και κλαριά ακουμπούσαν πάνω του και τον διαπερνούσαν". 

ΜΙΑ ΝΟΥΒΕΛΑ ζοφερή, σκοτεινή, σπαρακτική,






ανατριχιαστική ως προς την οικολογική καταστροφή στο αυστηρό τοπίο της Ηπείρου και ως προς τις ανθρώπινες επαφές των λιγοστών κατοίκων. Ο θάνατος επικρέμαται σε κάθε σελίδα του βιβλίου, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε περιγραφή του συγγραφέα είτε εσωτερική είτε εξωτερική. Μπορεί ο Πατέρας, το ανάπηρο παιδί- ο Φόρης, ο Γιάννης Πάντος, ο Πορφύρης, η Σοφία Κωσταρά, ο ίδιος ο αναγνώστης να αντισταθούνε; 

Φόρης από ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ  (το όνομα του παιδιού δεν είναι τυχαίο)

Τα μικρά ξωκλήσια έξω από τα χωριά μοιάζουν με φύλακες του δάσους και αποτελούν στάσεις στον χρόνο καθώς ο χρόνος μετριέται με τις ετήσιες γιορτές τους. «Οι άγιοι δεν ήταν μακρινές παρουσίες τώρα που δεν υπήρχαν άνθρωποι. Ήταν τόσο κοντινοί όσο τα φαντάσματα των χωριανών στους άδειους πάγκους της εκκλησίας».

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020

TO ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ του Ιταλού Ν. ΚΑΡΡΙΖΙ μτφ Μ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ


Ο Ντονάτο Καρρίζι γεννήθηκε το 1973 στη Μαρτίνα Φράνκα, ζει στη Ρώμη κι έχει γράψει κι άλλα μυθιστορήματα. 'Εχει ως ήρωα έναν αστυνομικό που ερευνά την εξαφάνιση μιας 16χρονης κοπέλας της Άννα Λου από ένα μικρό χωριό στις Ιταλικές Άλπεις. Ο αστυνομικός ερευνητής Φόγκελ καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο με εχθρούς το χρόνο, τα ΜΜΕ, την θρησκευτική αδελφότητα, την καχυποψία της κλειστής κοινωνίας.
Η πιο σκληρή αντιπαράθεση είναι με έναν από τους βασικούς υπόπτους, τον καθηγητή Μαρτίνι. Ο Φόγκελ, που αρέσκεται στην προσωπική προβολή και είναι διάσημος για τα κατορθώματά του, θέλει να έχει μιαν ακόμα επιτυχία στο ενεργητικό του.Στο μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος παρακολουθούμε την προσπάθεια του Φόγκελ να στριμώξει τον καθηγητή και τον αγώνα του Μαρτίνι να πείσει για την αθωότητά του. Ενώ υπάρχουν κι άλλοι ύποπτοι για την εξαφάνιση της κοπέλας, όπως ο νεαρός Ματίας, ο συμμαθητής της, και η Πρίσιλα, η κολλητή της, αυτός επιμένει να θεωρεί ως δράστη τον Μαρτίνι εξαιτίας κάποιων ενδείξεων.
Διαβάζεται και βλέπεται απνευστί.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020

ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΠΑΛΟΜΑΣ, Ένας γιος

Τελικά τα προβλήματα και το βιβλίο δεν ήταν αφιερωμένο στο γιο αλλά στον πατέρα του γιου.
Η αλήθεια σώζει. Μόνο η αλήθεια μπορεί να θεραπεύσει ψυχές και συνειδήσεις. Η ψυχολόγος
Μαρία από τις ζωγραφιές του Γκίγε έφθασε στην παθολογική σχέση μάνας- γιου αλλά και στο ψέμα του πατέρα. Μια απώλεια δεν εξωραϊζεται. Ένας θάνατος αγαπημένου προσώπου δεν καλύπτεται με πλαστά γράμματα που φτάνουν κάθε Πέμπτη από το Ντουμπάι.  Όταν ένα παιδί δημοτικού χάνει το χάδι της μάνας τουλάχιστον πρέπει να έχει την αγκαλιά του πατέρα. Δεν υπάρχει υποκατάστατο του γονιού. Υπάρχει ΟΜΩΣ η αγάπη του άλλου γονιού κι αυτή αναπληρώνει, συμπληρώνει, ζεσταίνει, θεραπεύει, βοηθάει, επουλώνει.  Η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν μικραίνει αλλά δεν βαθαίνει το κενό. Η εμμονή με την Μαίρη Πόπινς και μία μόνο συμμαθήτρια-φίλη Ναζία κάνουν χαρούμενο τον Γκίγιε όχι όμως ευτυχισμένο.  

Οι οπτικές των διαφορετικών αφηγητών υποδηλώνουν ότι ο Ισπανός συγγραφέας είναι και καλός ψυχογράφος διαθέτοντας ξεχωριστό βυθόμετρο για τον ψυχισμό μικρών και μεγάλων, πατέρα και γιου, πρωταγωνιστών και αναγνωστών.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ η ποίηση μαζί με τις ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ

  ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ , Ι

Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά
αντικρίζεις
για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουν πια περάσει
για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα
για πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ
και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου
γι´ άλλα που επαναλαμβάνονται μ´ελάχιστες παραλλαγές
για πράγματα που πουλιούνται μόλις πιάσουν
κατάλληλη τιμή
για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ ' την αρχή και δεν το έβλεπες
εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις
για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου
για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα
για πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες 
ν´αναλάβεις
για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν
γι´ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά
για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες
και κάποτε, μία στις χίλιες πραγματώθηκαν...

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.
----------------------------------------------------------------------------------------


ΚΑΙ... πόσο η ανάγνωση της ποίησης βγάζει
την καθημερινότητά μας;
την απλότητα, τη ζωή, την αλήθεια μας;
ΈΧΕΙ φοβερή δύναμη ο λόγος να αιχμαλωτίζει και να απελευθερώνει
εξετάσεις, σκέψεις, συνειδήσεις, εφηβείες, όνειρα.
Πεταγόμαστε μέσα μας για να δούμε τι κάνει η ψυχή.
Φοβόμαστε τους απολογισμούς και δυσκολευόμαστε να τους κάνουμε λέξεις
ΚΙ ΟΜΩΣ οι υποψήφιοι μαθητές εποίησαν 
το δικό τους ποίημα στο Α1, Β1, Β2, Β3, Γ, Δ θέμα έκθεσης
και έγραψαν και πόνεσαν γιατί  βρήκαν τις λέξεις ωχρές
χωρίς το οξυγόνο της έμπνευσης. 

 

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

η εξίσωση της Επιτυχίας

κλείνοντας το  δίσεκτο 2020 σχολικό έτος

το Α3, Α4, Β3 έλυσε με διαφορετικούς τρόπους  την εξίσωση Ε= Μ+Γ+Υ όπου
 Ε=Επιτυχία
Μ=....μάθηση, μεράκι, μόχθος, μου αρέσει, μπορώ, μακαριότητα, μαρτύριο
Γ=...γνώση, γέλιο,γενναιοδωρία,γεωμετρία,γαλήνη, γαλούχηση, γνησιότητα,γεννιέμαι από την αρχή 
Υ=.....υπομονή , υγεία, υποχρέωση, υπερπροσπάθεια



υγ. τελικά δίσεκτο το  2020 . ; !  .-  ... 

Τρίτη 26 Μαΐου 2020

ευθανασία και Β3


Συγκρούσεις  αξιών και  ηθική ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ


όσο πλησιάζει η Στιγμή, τόσο το μόνο πρόσωπο που βλέπω απέναντι θα είναι το Εγώ μου – «λάμνει ο Οδυσσέας, ήσυχα καθίζει ο Θάνατος στην πλώρα – κι είναι απαράλλαχτος ο Οδυσσέας» (Καζαντζάκης)
 
 ***Ως μαθήτρια της Β τάξης του Γενικού Λυκείου και μέλος μιας κοινωνίας που δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο και κατακρίνει την κάθε σου κίνηση, θα μπορούσαμε να πούμε πως η ευθανασία για τα ελληνικά πρότυπα αποτελεί κάτι το απαράδεκτο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσα άτομα έχει προδώσει το σώμα τους και βρίσκονται καθηλωμένα σε ένα κρεβάτι ή ακόμα δεν έχουν καμία επαφή με το κόσμο, κι όμως οι συγγενείς τους αδυνατούν να σκεφτούν μονάχα τη περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να φύγουν από τη ζωή. Ωστόσο κανένας μας δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ αν όντως αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να πεθάνουν οικειοθελώς από το να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους ανήμποροι και αβοήθητοι. Είναι καθήκον μας να αφήνουμε τον κάθε άνθρωπό να αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή του και να σκεφτόμαστε πάντα αυτόν που πάσχει και όχι εμάς που θα πονέσουμε για τον χαμό του, όμως δε ξέρω αν είναι ευκολότερο να γίνεσαι μάρτυρας αυτής της κατάστασης. Η ευθανασία δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους ανθρώπους με σωματικά προβλήματα, ασθένειες ή ακόμα και σοβαρότερες παθήσεις να απαλλαχτούν από τα προβλήματα τους και να νιώσουν ελεύθεροι. Για αυτό δε πρέπει να στερούμε το δικαίωμα από κανένα να αποφασίσει ο ίδιος για το τέλος του, με την προϋπόθεση ότι η υγεία του είναι κρίσιμη. 


ΜΑΡΙΝΑ , Β3

Σαν συγγενής, θεωρώ πως θα ήμουν κατά των απόψεων του συγγραφέα. Παρά τη θέλησή του, δεν θα επέτρεπα σε έναν συγγενή μου να πεθάνει οικειοθελώς για να περιορίσω -προσωρινά- τη δική μου θλίψη. Εγωιστικό αλλά ρεαλιστικό.







Σαν φίλος, θεωρώ πως θα αμφιταλαντευόμουν για το αν είμαι υπέρ ή κατά της ευθανασίας. Από τη μία, θα ήθελα να ζήσει όσο περισσότερο γίνεται ο κολλητός μου αλλά από την άλλη, πώς να πάω κόντρα στην απόφασή του;







Σαν ψυχολόγος, θεωρώ πως θα ήμουν κατά των απόψεων του συγγραφέα. Προφανώς κι ο ασθενής, επηρεασμένος από τις συγκυρίες και χωρίς να σκέφτεται λογικά θα ήθελε να δώσει ένα τέλος στη ζωή του απλά για να μη νιώθει πόνο.







Σαν παπάς, θεωρώ πως θα ήμουν κατά των απόψεων του συγγραφέα. Σύμφωνα με την εκκλησία: ευθανασία = αυτοκτονία = αμαρτία. Δεν πρέπει να “πετάμε” το δώρο της ζωής που μας δόθηκε από τον Θεό.







Σαν πολιτικός, θεωρώ πως θα ήμουν υπέρ των απόψεων του συγγραφέα. Είναι ένας από τους πολλούς πολίτες, και τι θα γίνει αν πεθάνει;







Σαν μαθητής, θεωρώ πως θα ήμουν υπέρ των απόψεων του συγγραφέα. Έχουμε ελευθερία και δημοκρατία. Εφόσον κάποιος που έχει σώας τάςφρένας έχει πάρει μία τέτοια απόφαση, ποιος είμαι εγώ που θα “μπω” σαν εμπόδιο στο μυαλό του και θα την αμφισβητήσω;







Σαν δικηγόρος, θεωρώ πως θα ήμουν υπέρ των απόψεων του συγγραφέα. Υπερτερεί κι επικρατεί το ατομικό δικαίωμα του σεβασμού της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου.







Σαν επιστήμονας, θεωρώ πως θα αμφιταλαντευόμουν για το αν είμαι υπέρ ή κατά της ευθανασίας. Από τη μία, αν η κατάσταση του ασθενούς ήταν δεδομένη, θα σεβόμουν αυτή την επιλογή. Άλλωστε θα ήταν μία ευκαιρία για έρευνα ή δωρεά οργάνων. Από την άλλη, αν υπήρχε έστω και λίγη ελπίδα ζωής, θα προσπαθούσα να του αλλάξω τη γνώμη.





 Υ.Γ.1: Βρήκα πιο ενδιαφέρον το να γράψω λίγο και για όλα προκειμένου να γίνει εμφανής η διαφορετικότητα στις απόψεις.



Υ.Γ.2: Πάντα οι απόψεις μου κινήθηκαν με δεδομένο ότι ο συγγραφέας είναι υπέρ της επιλογής της ευθανασίας.





Υ.Γ.3: Όλες οι απόψεις μου διατυπώθηκαν με δεδομένο ότι η επιλογή ήταν του ασθενούς και πως η κατάσταση του ήταν σε κρίσιμη/απελπιστική κατάσταση, όπως και στο κείμενο αναφοράς.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ, Β3

***Η ευθανασία για κάποιους αποτελεί καταδικαστέα πράξη. Για κάποιους άλλους πάλι, λύτρωση. Φυσικά, οι απόψεις αυτές εξαρτώνται από την οπτική γωνία που παρατηρούμαι (ή ζούμε) τις καταστάσεις. Προσωπικά, έχοντας την ιδιότητα του ψυχολόγου αλλά και του ανθρώπου, θεωρώ πως η ευθανασία αποτελεί μια διαφυγή που ο κάθε άνθρωπος είναι απαραίτητο να μπορεί να επιλέξει, εφόσον η ζωή είναι μαρτύριο γι’ αυτόν. Ειδικότερα, Πολλά άτομα πάσχουν από σοβαρές, και ίσως ανίατες, ασθένειες, υποφέρουν καθημερινά από σωματικούς πόνους και οδηγούνται, σταδιακά, σε ψυχικό μαρασμό. Επιπλέον, κάποιοι βρίσκονται διασωληνωμένοι, σε κώμα, με τους συγγενείς τους να είναι ζωντανοί-νεκροί και οι γιατροί ανήμποροι να τον επαναφέρουν στη ζωή. Όλοι οι παραπάνω δεν φοβούνται τον θάνατο. Συνηθίζουν την ιδέα του και, μετά από κάποιο διάστημα, τον επιζητούν, ώστε να απαλλαχτούν από την επίπονη και βασανιστική ζωή τους. Συνεπώς, η ευθανασία, αδιαμφισβήτητα, συνιστά δικαίωμα του καθένα ,για να ανακουφιστεί από τον ανθρώπινο πόνο και την επιβάρυνση της ψυχικής του υγείας. Είναι πρέπον, λοιπόν, να αντιληφθούμε την σημαντικότητά της  για ορισμένα άτομα, απορρίπτοντας την εγωιστική οπτική της οδύνης που θα μας επιφέρει η απώλεια ενός οικείου προσώπου.

ΓΙΑΝΝΗΣ Β3




***Ως ψυχολόγος με εξειδίκευση στην συμβουλευτική ψυχολογία οικογενειών θεωρώ ότι η ευθανασία είναι ηθικά σωστό να υπάρχει . Αυτό γιατί , υπάρχουν περιπτώσεις που άνθρωποι διατηρούνται στην ζωή με μηχανική υποστήριξη . Αυτό έχει ως συνέπεια η οικογένεια να ελπίζει για κάποιον ο οποίος από ιατρικής άποψης είναι ήδη νεκρός .  Είναι μια διαδικασία αρκετά ψυχοφθόρα και θα έπρεπε η οικογένεια να ‘τραβήξει την πρίζα΄ ώστε και ο ασθενής να αναπαυθεί και η οικογένεια να συμβιβαστεί με την απώλεια . Φυσικά και η οικογένεια θα κρίνει τι είναι καλύτερο , όμως από δικούς μου ασθενείς έχω παρατηρήσει ότι η ‘πληγή’ του θανάτου επουλώνεται ευκολότερα από την ‘πληγή’ της διατήρησης για μεγάλο χρονικό διάστημα κάποιου κλινικά νεκρό . Επίσης κατά αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποια άλλη οικογένεια να ‘πάρει’ ζωή με την δωρεά οργάνων . Δεν θεωρώ ότι έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε για την ζωή του άλλου, απλά σε κάποιες εξαιρετικά ιδιαίτερες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητο .

ΝΙΚΟΛΕΤΑ, Β3



***Ως μαθήτρια της Β' τάξης του Γενικού Λυκείου και με αφορμή το κείμενο για το βιβλίο του Αλέξανδρου Βέλιου, Εγώ κι ο θάνατος μου, δημιουργήθηκαν προβληματισμοί όσον αφορά την ευθανασία.  Υπέρ ή Κατά; Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, καθώς έχουν διατυπωθεί απόψεις περί απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και δικαιώματος θανάτου. Πράγματι, σύμφωνα με το συγγραφέα όταν υπάρχει ανεξέλεγκτος σωματικός -αλλά και ψυχικός- πόνος όσο δύσκολη κι αν φαντάζει η απόφαση, είναι η εύκολη λύση. Είναι κατανοητό πως όταν ξέρεις ότι σύντομα όλα θα τελειώσουν επιλέγεις να αποφύγεις όσο το δυνατόν περισσότερο πόνο, να τελειώσεις το μαρτύριο γρηγορότερα. Σε περιπτώσεις, λοιπόν, όπου υπάρχει ανυπόφορο πόνος και δεν υπάρχουν προοπτικές επιβίωσης η ευθανασία μοιάζει με πηγή νερού μέσα σε μια έρημο, το μοναδικό φάρμακο που μπορεί να γιατρέψει τον πόνο, αλλά μόνο τότε! Και πάλι προσωπικά θεωρώ πως η ζωή είναι ένα δώρο το οποίο μας χαρίζεται και δεν έχουμε το δικαίωμα να το «πειράξουμε» , αλλά τουλάχιστον σε αυτές τις περιπτώσεις δικαιολογείται, ακόμη κι από τον νόμο. 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Β3