ΒΙΚΥ ΤΣΕΛΕΠΙΔΟΥ, Φιλελλήνων

ο διαχρονικός Έλληνας της αντιπαροχής...
στενόμυαλος, κολλημένος, μάλλον δυστυχισμένος, συνταξιούχος δημοσιοϋπαλληλάκος,
ο Ζαφείρης
της οδού Φιλελλήνων
που πνίγεται μέσα στο ''κελί'' του
θρησκευόμενος και ανιδιοτελής, έχει βάλει υπό την προστασία του όλες τις ανήμπορες γυναίκες της γειτονιάς, τη Δόμνα, τη Φωτούλα την αινιγματική κουφή που ταΐζει τις γάτες και τη Ρουλίτσα...
Ανθρωπάκια και ανθρωπάρια που αποπνέουν ναφθαλίνη, μούχλα, μιζέρια!
Ο Ζαφείρης έχει δηλώσει ότι το χειρότερο είναι όταν μαλώνεις με τον εαυτό σου γιατί εκεί δεν μπορείς να αποφύγεις τον καυγά, να πεις ξες τι, σηκώνομαι και φεύγω. Άπαξ και μπεις στον καβγά, άντε βγες ύστερα...

Η αμφίρροπη πάλη με την ανασφάλεια, τα απωθημένα και τα σκοτάδια του μυαλού ξεκινά. Οι προβολείς  του Νέρωνα, του Πέρσι Σέλεϊ, του Γκοντάρ, του Αμβρόσιου φωτίζουν;

                      

Ζ. ΛΙΒΑΝΕΛΙ, Ανησυχία εκδ. ΠΑΤΑΚΗΣ 2018

Ο Ιµπραήµ ως δημοσιογράφος ζει µια συνηθισµένη «δυτική» ζωή στην Πόλη.
Ταξιδεύοντας πίσω στο Μάρντιν,στα βουνά πάνω από τη Συρία, ψάχνοντας το δολοφόνο του παιδικού του φίλου έρχεται αντιµέτωπος με τον ανορθολογισµό της ανατολής και τη δύναµη του παραλόγου.Ανησυχεί!
Ο Χουσεΐν ερωτεύτηκε τη Μελεκνάζ, παράτησε την αρραβωνιαστικιά του και αφιερώθηκε στην προσφυγοπούλα με το τυφλό μωρό της. Άκακος, αλτρουιστής, ανιδιοτελής. Παρασύρθηκε; Ο παιδικός του φίλος ανησυχεί!
Η Μέση Ανατολή είναι ο τόπος όπου ο λόγος- η ποίηση, ο θρύλος, το παραµύθι είναι τόσο δυνατά, που  διαποτίζουν  καταλυτικά την ψυχή του ανθρώπου. Οι ποιητές κατατάσσονται στη συνοµοταξία των µάγων.
σελ. 168 Στην ανατολή ο έρωτας, το παραμύθι, η γητειά είναι πιο βαθιά. Τον σεβντά οι άραβες τον λένε γκαράμ, ενώ η λέξη ασκ έχει την έννοια της περιτύλιξης του κισσού...Ποιου κοριτσιού τα ντελικάτα χέρια είχαν σχηματίσει τον κεντημένο Άγγελο Παγόνι;...
 ISIS, τζιχαντιστές μουσουλμάνοι, ναζί με αγκυλωτό σταυρό, Συροϊακωβίτες, Κάαμπα, Ισικτσίδες,  Γεζιντί...
σελ.134 ο κόσμος αυτός είναι ένα παραθύρι/ Έρχεσαι, κοιτάς και φεύγεις....
Αυτός ο κόσμος είναι ψεύτικος/ Κι ο άλλος είναι αμφίβολος.. (δημοτικό της Μαύρης Θάλασσας)

Το ταξίδι του Ιµπραήµ στη γενέτειρά του, το Μάρντιν, είναι ένα ταξίδι στη βία του πιο ανελέητου προσώπου της Μέσης Ανατολής, στον έρωτα και, ίσως, στην αυτογνωσία.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ
Ο άγγελος παγόνι με κόκκινη και μαύρη κλωστή,  ο άγγελος των Εζιντί είναι άγγελος ή διάβολος;
Βία, Απληστία, Αλλοτρίωση, Υλισμός, Θρησκολαγνεία, Ανατολή- Δύση, Προγονοπληξία, Θάνατος....
Χαρέσε= στην έρηµο ένα αγκάθι που αρέσει πολύ στις καµήλες. Με το που θα το δουν, το κόβουν κι αρχίζουν να το µασούν. Το αιχµηρό αγκάθι ανοίγει πληγές στο στόµα τους, οι πληγές µατώνουν. Ωστόσο, όταν η γεύση του αλµυρού αίµατος αναµειχθεί µε τη γεύση του αγκαθιού, αυτό τους αρέσει ακόµη πιο πολύ. Έτσι, όσο τρώνε µατώνουν, όσο µατώνουν τρώνε, δεν χορταίνουν να καταπίνουν το αίµα τους…
Ανησυχώ! Ανησυχούμε! 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΠΠΑΣ (1950-2016) από τους μεγαλύτερους γλύπτες του 20ου αι.

 Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο - Γ Ν Ω Σ Ι Α και ΜΕΤΑΛΛΟ.
πόσο ζεστή καρδιά πρέπει να έχεις για να δουλεύεις ένα κρύο μέταλλο;
ή
πόσο ταλέντο πρέπει να διαθέτεις για να μεταποιείς - μαλακώνεις- υποτάσσεις ένα σκληρό υλικό;

Μήπως για αυτό
ψύχω = φυσώ, πνέω, δροσίζω, ψυχραίνω <  ψυχή




Οι αφετηρίες της έμπνευσης του Γιώργου Λάππα δε γνωρίζουν όρια γεωγραφικά, χρονικά, πολιτισμικά ή εθνικά. Τα γλυπτά του παραπέμπουν υπαινικτικά στην Αίγυπτο και στα ιερογλυφικά, στην Ινδία και στους ναούς των Βραχμάνων, προβάλλουν το παράδοξο και υπαινίσσονται τη μαγεία– ως ενδείξεις, ίσως, μιας νοσταλγίας για ένα «μεταφυσικό» παρελθόν της Ανατολής που έρχεται σε αντίθεση με τον ορθολογισμό της Δύσης. Μοναδικό αντίδοτο σε αυτό είναι το έργο Τέχνης, ο μόνος τρόπος να γεφυρώσει τις αντιθέσεις, να οικειοποιηθεί το μη γνώριμο- δηλαδή, να περατωθεί «ο ξένος κόσμος». Οι σαμάνοι και οι ταχυδακτυλουργοί, οι ισορροπιστές-ακροβάτες στο έργα του Γ. Λάππα αφηγούνται παραστατικά την αέναη επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί τα εκάστοτε όρια – είτε πρόκειται για το φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει είτε για την πεπερασμένη νόηση και γνώση.