ΝΤΕΛΙΑ ΟΟΥΕΝΣ, Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες

 

Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου;

Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ’ τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ’ όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ’ το χωριό γοητεύονται απ’ την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο.

Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ’ τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει....( από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ από το βιβλίο για μια σπαραχτική ιστορία που όλοι μπορούμε να δούμε σπαράγματα της δικής μας ζωής.

"Η μοναξιά έγινε μεγαλύτερη από αυτή που μπορούσε να αντέξει "

"Επιστήμη και τέχνη συνύφαιναν τη ζωή της"

"Πήγαινε όσο πιο μακριά μπορείς-πέρα, πέρα μακριά, εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες"

"Ο έρωτας πολύ συχνά δεν βγάζει πουθενά...αλλά ακόμη κι όταν αποτυγχάνει, σε συνδέει με τους άλλους και τελικά αυτό είναι το μόνο που έχουμε: δεσμούς"

ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ 1949-

 Η ζωή του καθενός από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι τα απολογητικά , θα μπορούσε να γίνει αυτοαναφορική μελοδραματική  ταινία. Ποιός όμως θα μπορούσε να την συγγράψει και να την σκηνοθετήσει; 

Ο   Pedro Almodóvar Caballero,  Ισπανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος,  παραγωγός. Έχει γράψει, σκηνοθετήσει και παραγάγει περίπου 30 ταινίες. 

 

Χωριατόπαιδο, καθολικό σχολείο, σεξουαλική κακοποίηση, Μαδρίτη^{, μουσική, θεατρικές ομάδες}

^{Γυναικείες φιγούρες, μητέρα, αστικοποίηση,} 

Όλα για τη μητέρα μου, Το δέρμα που κατοικώ, Πόνος και Δόξα....

	Σιωπή και υπερβολή, ρεαλισμός και συμβολισμός, φιλοσοφία και ψυχανάλυση, σωματικοί και ψυχικοί πόνοι, καταχρήσεις και ολιγάρκεια, κατάθλιψη και δημιουργία, πόνος και δόξα ΜΌΝΗ ΔΙΈΞΟΔΟΣ = η ΤΈΧΝΗ η συγγραφή λυτρώνει και εκτονώνει πάθη και ιδέες!!!

 

 

 

Κόμης Μοντεχρήστο , ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΟΥΜΑΣ 1844

Στα ανοιχτά του νησιού Έλβα (όπου ήταν εξόριστος ο Ναπολέοντας) υπάρχει ένα βραχώδες νησάκι το Μοντεκρίστο που  ο Δουμάς το χρησιμοποιεί ως τόπο εξορίας του ήρωά του.

1815-1838 Ναπολέοντας, Λουδοβίκος - Φίλιππος, Γαλλία, Αγγλία

εμπόριο και λαθρεμπόριο

παρισινή αστυνομία και δικαστήρια

πόλεμοι και έρωτες

δικαιοσύνη και αδικίες

κοινωνικές αταξίες

ο θεός αποδίδει τη δικαιοσύνη; 

εκδίκηση, συγχώρεση,

φιλίες, θανάσιμες ζηλοφθονίες, συνωμοσίες

Ο ΔΟΥΜΑΣ ίσως βασίστηκε σε αληθινά στοιχεία αφού ο πρωταγωνιστής του Έντμον Νταντές όπως ο
 Πιέρ Πικό κατηγορήθηκε άδικα ως πράκτορας της Αγγλίας, και φυλακίστηκε στο Σατό Ντ’Ιφ (όπως και ο πατέρας του Δουμά φυλακίστηκε σε ένα μπουντρούμι στον Τάραντα της Ιταλίας) για επτά συναπτά έτη.Ο Νταντές είναι ευφυής, ειλικρινής,τίμιος, αλλά γίνεται άσπονδος και εκδικητικός, αφότου κατηγορείται για ένα έγκλημα που δε διέπραξε. Μόλις 19 ετών, αφού ο πρώην Καπετάνιος, Λεκλέρ, αρρωσταίνει και πεθαίνει ακούει από τον  Μορέλ ότι θα προσπαθήσει να του δώσει το αξίωμα του καπετάνιου. Ο Νταντές φεύγει βιαστικά να συναντήσει τον πατέρα του και την αγαπημένη του, τη νεαρή όμορφη  Μερσεντές, και οι δυο τους συμφωνούν να παντρευτούν αμέσως.Ο γάμος όμως ποτέ δεν πραγματοποιείται. Τη νύχτα της γαμήλιας γιορτής τους, ο Νταντές συλλαμβάνεται ως ύποπτος βοναπαρτιστής και μεταφέρεται, για να συναντήσει τον εισαγγελέα, Ζεράρ ντε Βιλφόρ. Ο Εντμόν είχε καταγγελθεί ανώνυμα και ψευδώς από τον Νταγκλάρ, το συνάδελφο ναυτικό του Εντμόν, γιατί ζηλεύει την ξαφνική άνοδο του Νταντές, και τον Φερνάν Μοντεγό, γιατί ζηλεύει τη σχέση του Εντμόν, μιας και είναι ερωτευμένος με την Μερσεντές.Ο Ντε Βιλφόρ αποκηρύττει τον πατέρα του ως ένθερμο βοναπαρτιστή και καταστρέφει  την επιστολή καταδικάζοντας τον Έντμον σε φυλάκιση στη φυλακή του Ιφ, ένα νησί -κόλαση  όπου κανένας αιχμάλωτος δεν είχε ποτέ δραπετεύσει και στο οποίο στέλνονται οι πιο επικίνδυνοι πολιτικοί κρατούμενοι. Μετά από σχεδόν έξι μήνες, ακούει ξύσιμο στο τείχος του κελιού του. Χρησιμοποιεί την κατσαρόλα, στην οποία σερβίρεται το φαγητό του, για να αρχίσει να σκάβει όπου ακούει το ξύσιμο  με την ελπίδα ότι ήταν ένας άλλος κρατούμενος που σκάβει τον δρόμο του προς την ελευθερία. Ο Νταντές τελικά σπάει αρκετό από το τείχος, ώστε να μπορέσει να ανταλλάξει ένα σύντομο χαιρετισμό με το γηραιό Ιταλό αβά Φαρία, που προσπαθούσε πράγματι να σκάψει τον τοίχο, για να ελευθερωθεί.

Οι δύο κρατούμενοι έρχονται πολύ κοντά, με τον πολυμαθή αβά να τον διδάσκει ανάγνωση, γραφή, αριθμητική, φυσική, φιλοσοφία ,ιστορία και ξιφασκία.  Μαζί τελικά καταλαβαίνουν ποιος πρόδωσε τον Έντμον και παρόλο που ο Φαρία αποδοκιμάζει, ο Εντμόν σχεδιάζει την εκδίκηση εναντίον των προδοτών του. Οι δυο τους αφιερώνουν χρόνια στο σκάψιμο ενός τούνελ για να ελευθερωθούν, αλλά ο Φαρία πεθαίνει προτού δραπετεύσουν. Λίγο πριν ξεψυχήσει, κληροδοτεί στον Εντμόν έναν μυστικό θησαυρό, κρυμμένο στο νησί ΜΟΝΤΕ ΚΡΙΣΤΟ. 

Τα τελευταία λόγια του ήρωα "να περιμένεις και να ελπίζεις". 

*στους δύο τόμους των 1.000 σελίδων καταπληκτική η μετάφραση  του Ωρίωνα Αρκομάνη αναδεικνύει την κλασική λογοτεχνία σε αριστουργηματική!!!

 

**ισάξια και η ταινία του 2002 που αισθητοποιεί και συγκινεί με τα ήθη της εποχής!!!

Γυάλινος κόσμος ΤΕΝΝΕΣΣΗ ΓΟΥΪΛΛΙΑΜΣ

 

 Η μητέρα Αμάντα, με τη δήθεν τελειομανία και τη φλυαρία της, ταιριάζει αρκετά με τη μητέρα του συγγραφέα, Εντουίνα. Η κόρη Λώρα, εκ γενετής χωλή, ενδοστρεφής και μόνιμα θλιμμένη, είναι αντίγραφο της αδελφής του Ουίλλιαμς, Ρόουζ, η οποία παρουσίασε από νωρίς σχιζοφρένεια και αργότερα υπεβλήθη σε μετωπιαία λοβοτομή. Ο γιος Τομ, υπάλληλος σε αποθήκη υποδημάτων, με κρυφή νυχτερινή ζωή και αδιαφορία για την οικογένειά του, είναι αναμφισβήτητα ο ίδιος ο συγγραφέας την εποχή που η οικογένεια έζησε στο Σαιντ Λούις και ο νεαρός Ουίλλιαμς εργάστηκε ως υπάλληλος σε αποθήκη υποδημάτων, παράλληλα ανακαλύπτοντας τις ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις του. Τέλος, ο επισκέπτης Τζιμ Ο' Κόννορ είναι πρόσωπο υπαρκτό και υπήρξε φίλος του νεαρού Τενεσσή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

 Όταν τοποθετούνται μαζί, οι λαιμοί των κομψών και χαριτωμένων κύκνων δημιουργούν το σχήμα καρδιάς.  Στο γυάλινο κόσμο όλοι αγαπούν με τον τρόπο τους. Η Αμάντα μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη και θέλει να τα προστατέψει, να τα αποκαταστήσει αλλά υποσυνείδητα θέλει να πραγματώσει τα δικά της όνειρα! ΕΥΘΡΑΣΤΟΝ Η κόρη με τις σωματικές ατέλειες και τις πολλές ανασφάλειες έχει μόνιμο καταφύγιο τα γυάλινα ζωάκια της. ΕΥΘΡΑΣΤΗ!!! Ο Τομ με την ανιαρή δουλειά του σε μια αποθήκη υποδηματοποιίας, έχει συνθλίψει τα  όνειρά του.ΕΥΘΡΑΣΤΟΣ !!!Ο Τζιμ, ένας φίλος του Τομ από τη δουλειά επισκέπτης χορεύει και τραγουδά με την ντροπαλή Λόρα που τον είχε ερωτευτεί στο σχολείο, θα παντρευτεί  άλλην. ΕΥΘΡΑΣΤΟΝ!

 

Ο Γυάλινος Κόσμος γράφτηκε το 1944 αλλά μέχρι και σήμερα, τα όνειρά μας είναι πολύ ΕΥΘΡΑΣΤΑ!!!

γραφή,μνήμη,δημιουργία - οι συγγραφείς και το 1922

 Κ.ΑΚΡΙΒΟΣ  Σ. ΜΑΡΑΓΚΟΖΑΚΗ, Α.ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, Δ. ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΣ

συγγραφείς που υπογράμμισαν ότι το παρελθόν το κουβαλάμε και προχωράμε!

Είτε λόγω καταγωγής και συγγένειας, είτε λόγω μη καταγωγής, είτε λόγω ταξιδιών

 

η μνήμη ερεθίζεται, γονιμοποιείται και γεννά μετά πόνων και δακρύων μυθοπλασία, ιστορία, αφήγηση. 

Άλλωστε αντικειμενική ιστορία δεν υπάρχει και ούτε είναι αυτοσκοπός. Η προσωπική συγκίνηση, η φιλομάθεια, η περιέργεια αποτελούν κίνητρο. Οι ιστορίες της γιαγιάς και του παππού, των προσφύγων της Μικράς Ασίας είναι η αφόρμηση. Τα βιβλία της κλασικής λογοτεχνίας είναι οι πηγές. Η ιστορία ενός αιχμαλώτου, Το νούμερο 31328 , Τα ματωμένα χώματα, ο Δερβίσης, η Λωξάντρα .... Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Αϊβαλί, Προύσα, Καππαδοκία... Οι Έλληνες που έρχονται στην ανταλλαγή πληθυσμών και ξέρουν την τουρκική γλώσσα, οι Τούρκοι που πηγαίνουν στη Μ. Ασία και ξέρουν ελληνικά...Απλοί στρατιώτες, Βενιζελικοί , Αντιβενιζελικοί, Οικογένειες, Στρατηγοί.... 

Στην ατμόσφαιρα του τότε μπορεί να φθάσει ο σύγχρονος αναγνώστης, στο τι πραγματικά έγινε ώστε να αποτελεί ιστορία, δύσκολο! Μα και η ιστορία δεν είναι τέχνη του λόγου; Η αληθοφάνεια είναι μέσο πειθούς και τέρψης και γνώσης και συνείδησης!!!

 Πώς διαχειρίζονται το ιστορικό υλικό οι συγγραφείς με τέτοιο τρόπο, ώστε να περνούν από την ιστορία στην λογοτεχνία;  Τι φρονούν γι’ αυτά, τι μεταπλάθουν, τι εμπνέονται  οι συγγραφείς  Κώστας Ακρίβος (Καιρός για θαύματα, 2005, Η ιστορία ενός οδοιπόρου: Στρατής Δούκας, 2006, 2020), Σωτηρία Μαραγκοζάκη (Ο ύπατος της Σμύρνης, 2012 ), Αντώνης Νικολόπουλος (soloup) (Αϊβαλί, 2014), Δημοσθένης Παπαμάρκος (Γκιάκ, 2014 ). Συντονίζει ο Γιάννης Μπασκόζος (περιοδικό Ο Αναγνώστης).

θεατρικό αναλόγιο για το ΝΙΚΟΛΑΟ ΠΛΑΣΤΗΡΑ στο Φάρο της Παναγίας (Καβάλα)

 

Ιστορία και Ιστορίες/ Ιστορίες με Ιστορία

ΑΚΥΛΛΑΣ ΚΑΡΑΖΗΣΗΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΜΑΝΟΣ ΒΑΒΑΔΑΚΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΜΒΟΛΟΣ θ ε α τ ρ ι κ ό  α ν α λ ό γ ι ο 

Σημειώσεις, σχέδια, νότες όλα παλίμψηστα για τον ΝΙΚΟΑΛΑΟ ΠΛΑΣΤΗΡΑ / ΤΗΕ BLACK RIDER

 Τι θυμηθήκαμε;

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΜΠΕΝΑΚΗ ΔΕΛΤΑ 1874- 1941 : η συγγραφέας των παιδικών μας χρόνων 

 

Μετά την αγγλική κατάκτηση της Αιγύπτου (1882), η οικογένεια έφυγε για την Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στην Κηφισιά. Τον Δεκέμβριο του 1895, 21 ετών, η Πηνελόπη παντρεύεται το Φαναριώτη Στέφανο Δέλτα (1863-1947), που εργαζόταν στις επιχειρήσεις της οικογένειάς της. Το ζευγάρι απέκτησε τρεις κόρες, τη Σοφία, την Αλεξάνδρα και τη Βιργινία.Ο Στέφανος Δέλτας ήταν φιλoδημοτικιστής κι έδωσε τη δυνατότητα στην Πηνελόπη να μελετήσει με κάθε άνεση τη λογοτεχνική παραγωγή της δημοτικής και να έρθει σε επαφή με τους πρωτεργάτες της: Πάλλη, Εφταλιώτη, Βλαστό, Παλαμά  και τον Ίωνα Δραγούμη.Η γνωριμία της με τον Δραγούμη, όταν αυτός υπηρετούσε ως πρόξενος στην Αλεξάνδρεια το 1905, εξελίχθηκε σ’ ένα δυνατό έρωτα που όμως δεν είχε συνέχεια. Από το 1906 έως το 1913, η Πηνελόπη Δέλτα έζησε με την οικογένειά της στη Φραγκφούρτη. Εκεί γνωρίστηκε με τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη και μέσω αυτού με τη νεότερη γενιά των δημοτικιστών. Η Πηνελόπη ζούσε πάντα με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας που το ενδυνάμωσαν οι νικηφόροι Βαλκανικοί Πόλεμοι. Γι’ αυτό το λόγο θαύμαζε το βασιλιά Κωνσταντίνο παρά την απογοήτευσή της από τη στάση του απέναντι στην Επανάσταση στο Γουδί (1909), που εκφράστηκε στο βιβλίο της «Παραμύθι χωρίς Όνομα» (1910). Η φιλία της, όμως, με τον μεγάλο πολιτικό εκδηλώθηκε μετά την επιστροφή της στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1916.  Παρά την άσχημη κατάσταση της υγείας της (προϊούσα παράλυση των άκρων), ήδη από το 1925, ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες για την περίθαλψη και την οικονομική ενίσχυση των προσφύγων από τη Βουλγαρία και τη Μικρά Ασία. Τότε γνωρίστηκε με τον ΝΙΚΟΛΑΟ ΠΛΑΣΤΗΡΑ με τον οποίο αλληλογραφούσε τακτικά μέχρι την επιβολή της Μεταξικής δικτατορίας. Του συμπαραστάθηκε ηθικά και υλικά στο αποτυχημένο κίνημα της 6^ης -3-1933. Ένα από τα επακόλουθα του κινήματος Πλαστήρα ήταν η απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου αργά το βράδυ της 6ης Ιουνίου, καθώς επέστρεφε μαζί με τη σύζυγό του Έλενα στην Αθήνα, ύστερα από δείπνο στο σπίτι των Δέλτα στην Κηφισιά.

Στις 27 Απριλίου 1941 η Πηνελόπη Δέλτα πήρε δηλητήριο που κρατούσε πάντα κοντά της και πέντε μέρες αργότερα, άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 67 ετών. Στην πλάκα του τάφου της χαράχτηκε η λέξη: «Σιωπή».

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ :  Καρδίτσα 1883- Αθήνα 1953 

Ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η ανδρεία και οι πολεμικές του ικανότητες, η διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς, η άρνησή του να βολέψει από τη θέση του τον άνεργο αδερφό του και το ότι πέθανε και ο ίδιος χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία. Έγινε γνωστός για τη δράση του κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (όπου απέκτησε το προσωνύμιο Μαύρος Καβαλάρης) Ήταν φιλοβενιζελικός. Το 1914 πήρε μέρος στο Βορειοηπειρωτικό αγώνα Πρωθυπουργός  το 1945 ,1950, 1952.

 Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920, πολλοί βενιζελικοί αξιωματικοί απομακρύνθηκαν από το στράτευμα, ενώ χάρη σε απειλή ανταρσίας της 13ης Μεραρχίας, «ο αγαπητός στους άνδρες του Πλαστήρας απέφυγε τη μετάθεση» αν και συκοφαντήθηκε για «περιύβριση του Βασιλέως Κωνσταντίνου». Τελικά αποκαλύφθηκε η εις βάρος του ψευδής καταγγελία. Στη Μικρασιατική εκστρατεία έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες με λίγες απώλειες που τον έκαναν γνωστό στους Τούρκους. Οι τελευταίοι τον ονόμασαν «Καρά-Πιπέρ» (μαύρο πιπέρι), ενώ το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων έγινε γνωστό ως «Σεϊτάν Ασκέρ» (Στρατός του Διαβόλου). Επίσης, επικηρύχθηκε από τονΜουσταφά Κεμάλ. Κατά την προέλαση του Ελληνικού Στρατού το καλοκαίρι του 1921 πέρα από το Σαγγάριο , το Σύνταγμα έφθασε μέχρι το Καλτακλί. Στην τουρκική επίθεση της 13ης Αυγούστου 1922 στο Αφιόν Καραχισάρ στάλθηκε να ενισχύσει την άμυνα του υψώματος Καλετζίκ, στρατηγικής σημασίας για την ελληνική άμυνα, απέτυχε όμως να το κρατήσει και να το ανακαταλάβει. Την επομένη το 5/42 Σύνταγμά του και οι υπόλοιπες μονάδες, ύστερα από νέες τουρκικές επιθέσεις, ανατράπηκαν και υποχώρησαν, εγκαταλείποντας τα πυροβόλα. Ο διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού διέταξε τακτική υποχώρηση. Η 13η Μοίρα Ορειβατικού Πυροβολικού που συμπορευόταν με το 5/42, εγκαταλείφθηκε μόνη χωρίς προστασία και έχασε τρία από τα πυροβόλα της. Για μη συμμόρφωση σε διαταγές τον Αύγουστο του 1922 προτάθηκε η παραπομπή του σε στρατοδικείο διότι, σύμφωνα με την ανακριτική επιτροπή, προέκυψαν σοβαρά στοιχεία, επί τη βάσει των οποίων δέον να στηριχθή κατηγορία προς ποινική δίωξίν του. Το στρατοδικείο δεν έγινε διότι ήδη τον Σεπτέμβριο ο Πλαστήρας έκανε κίνημα και όρισε δική του κυβέρνηση. 

Το 1922, ανέλαβε την αρχηγία της επαναστατικής επιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο 'Αρχηγός'). Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετέβη στην Αθήνα όπου ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποχρέωσε τον βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ σε παραίτηση υπέρ του γιου του Γεωργίου Β΄και σχημάτισε επαναστατική κυβέρνηση, χωρίς όμως να συμμετάσχει σ' αυτήν. Με τη φροντίδα του περιθάλπτηκαν και στεγάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και με νομοθετικό διάταγμα (14 Φεβρουαρίου 1923), έδωσε λύση στο αγροτικό ζήτημα, διανέμοντας το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών στους ακτήμονες. Χάρη σ' αυτόν και τον Θεόδωρο Πάγκαλο αναδιοργανώθηκε ο Στρατός και ανασυντάχθηκε η Στρατιά του Έβρου, δίνοντας ένα βοήθημα στο Βενιζέλο, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη της Λωζάνης, περιορίζοντας τις απαιτήσεις του Κεμάλ. Επίσης υποστήριξε και ανέλαβε την ευθύνη για την «Εκτέλεση των Έξι», κατευνάζοντας τον λαό που ζητούσε την τιμωρία των υπεύθυνων για τη Μικρασιατική Καταστροφή .

Με τη λήξη του Εμφυλίου ήταν πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή ως αρχηγός της ΕΠΕΚ Το σύνθημά του ήταν η λέξη «Αλλαγή». Σχημάτισε δύο φορές κυβέρνηση συνασπισμού από κόμματα του κέντρου την περίοδο 1950-1952  που χαρακτηρίστηκε ως «κεντρώο διάλειμμα». Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή πολιτική με πλούσια δράση. Ασχολήθηκε με την εξάλειψη των συνεπειών του Εμφύλιου και την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με ένα  πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής γης στους ακτήμονες, χορήγησης ψήφου στις γυναίκες. Στη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του συνεργάστηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Λόγω της αναγκαστικής συνεργασίας και λόγω της πίεσης των ανακτόρων και των δεξιών κομμάτων συμβιβάστηκε και δεν καλλιέργησε την εθνική συμφιλίωση που επιθυμούσε, όσο θα ήθελε. Αρχικός του στόχος ήταν η κατάργηση των στρατοδικείων και των ειδικών αντικομμουνιστικών νόμων, η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και η κατάργηση του θεσμού της διοικητικής εκτόπισης, η κατάργηση της θανατικής ποινής.Απέτυχε να αποτρέψει την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του στις 30 Μαρτίου 1952.

Η λήκυθος  με την καρδιά του, σκεπασμένη με την ελληνική σημαία, μεταφέρθηκε (όπως ήταν η επιθυμία του ίδιου του Μαύρου Καβαλάρη) στην Καρδίτσα σε μια σεμνή τελετή στις 2 Νοεμβρίου 1980.