Κ.ΑΚΡΊΒΟΣ, Τελευταία νέα από την Ιθάκη

26 διηγήματα
αλλιώτικοι οδυσσειακοί τύποι
ακουμπούν τον Όμηρο κάνοντάς τον παππού πολλών γενεών
ο πρωτομάστορας ποιητής έδωσε πολλές ιδέες
νομιμοποιείται  ο Οδυσσέας σαν  ελληνό-κουβανός τραγουδοποιός;
                          ο Αχιλλέας σαν αξιωματικός του ’22;
                          ο Τειρεσίας  χαρτορίχτρα;
                          η  Πηνελόπη  στην Κατοχή;
                          η Καλυψώ  ερωμένη της διπλανής πόρτας;
                          ο Τηλέμαχος τσιγγανάκι που νοσταλγεί τον πατέρα του;
                          η Αθηνά, μια μητέρα-προστάτιδα για τα παιδιά της ;
                           η Ελένη, η ωραία
                          ο Λαέρτης σαν  Κολοκοτρώνης;
                          ο Ελπήνορας  Κρητικόπουλο στους Βαλκανικούς πολέμους;
                           ο Πολύφημος  λιχούδης μοναχός ;
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


μα στη λογοτεχνία αξίζει η έκπληξη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο Σλίμ Γκέιλαρντ,που ηχογράφησε το 1945 το περίφημο ”Τι σε μέλλει εσένανε από που είμαι εγώ”, με ένα τζαζ κουαρτέτο,ανακαλύπτουμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ότι δεν είναι ένας ακόμα μαύρος μουσικός της τζαζ,αλλά γεννημένος το 1916 στην Κούβα, από Έλληνα πατέρα και μάνα Αφροκουβανή.
μα πόσο μοιάζει ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ με τον απέραντα καλοκαιρινό ΣΛΙΜ!!!!!!!!!!!!!!!

ERIC VUILLARD, Ημερήσια διάταξη

1938,  Ευρώπη,  ναζιστική Γερμανία,  Αυστρία, Χίτλερ, πόλεμος

12 Μαρτίου 1938: Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται η προσάρτηση της Αυστρίας. Τα επίκαιρα απαθανάτισαν μια εικόνα μηχανοκίνητων στρατευμάτων, τρομερής ισχύος, την εικόνα μιας σύγχρονης εκδοχής της ειμαρμένης. Ωστόσο, πίσω από τη στομφώδη προπαγάνδα του Γκαίμπελς υπήρξε ένας πόλεμος-αστραπή της συμφοράς, με τα πάντσερ ακινητοποιημένα, λόγω μηχανικής βλάβης, στους αυστριακούς δρόμους… Βρισκόμαστε πολύ μακριά από τον μύθο! Η ιστορία των παρασκηνίων της εγκαθίδρυσης του ναζιστικού καθεστώτος, ένα σύμφυρμα από πραξικοπηματικές ενέργειες και ωραία λόγια, μια σειρά από οργίλες τηλεφωνικές κλήσεις και χονδροειδείς απειλές, φανερώνει μια εντελώς διαφορετική πλευρά, πολύ λιγότερο ένδοξη.
Ο συγγραφέας επικεντρώνεται στη δραματικότητα και την τραγικότητα των στιγμών  λίγο πριν ξεσπάσει η θύελλα πολέμου απανταχού της Ευρώπης. Οι διάλογοι είναι συγκλονιστικά αποκαλυπτικοί και διαγράφουν την ένταση κάτω από την οποία όλα διαδραματίζονται εντός λίγων ημερών. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας ή ελπίδας ακόμα και όταν υπογράφεται η υποτιθέμενη και ψευδεπίγραφη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ιταλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Αγγλίας.
 Ο Vuillard γράφει χαρακτηριστικά: «Η αληθινή σκέψη μένει πάντα κρυφή, από τις απαρχές του κόσμου. Σκεφτόμαστε αποσπασματικά, κλεισμένοι σε γυάλα. Εκεί μέσα η ζωή κυλάει αργά, υπόγεια, σαν τους χυμούς στα δέντρα».
 «Δεν μπορείς καν να πεις ότι επέλεξαν να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Όχι. Δεν είναι μια εσωτερική απελπισία που τους αφάνισε. Η δυστυχία τους είναι κάτι το συλλογικό. Και οι αυτοκτονίες τους, το έγκλημα κάποιου άλλου». 
«Δεν πέφτουμε ποτέ δυο φορές στην ίδια άβυσσο. Αλλά πέφτουμε πάντα με τον ίδιο τρόπο, με γελοιότητα και τρόμο. Και τόσο πολύ θα θέλαμε να μην ξαναπέσουμε, που προβάλλουμε αντίσταση, που ουρλιάζουμε». 
«Το μυαλό είναι ένα όργανο απροσπέλαστο. Τα μάτια δεν φανερώνουν τη σκέψη, οι μόλις αντιληπτές εκφράσεις είναι δυσνόητες για τους άλλους ͘  θα έλεγε κανείς ότι ολόκληρο το σώμα είναι ένα ποίημα που φλέγεται, από το οποίο, μάλιστα, οι διπλανοί μας δεν καταλαβαίνουν λέξη».

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

 

 

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις

για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,                                                                              όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.