ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ ΣΩΚΡΑΤΗΣ

 Ένα ρηματικό επίθετο κάνει τη διαφορά; 

Το ρηματικό επίθετο δίνει έμφαση στην πράξη (ρήμα) ή στο υποκείμενο (επίθετο/όνομα);

Μα και το ρήμα δεν βγαίνει από το ρήμα: λέγω; 

Έμφαση στη θεωρία ή την πράξη; 

Ειρωνικό το ύφος ή ρεαλιστικό;

ΠΛΑΤΩΝΟΣ, Απολογία Σωκράτους  37- 38 

Ο Πλάτωνας  ήταν  28  ετών  και  ήταν  ήδη  εννέα  χρόνια  μαθητής  του  Σωκράτη. Στο συγκεκριμένο  χωρίο,  ο  Σωκράτης  εξηγεί  στους  δικαστές 399 π.Χ.  για  ποιο  λόγο    δεν  μπορεί  να  αποσυρθεί  και  να  ζήσει  μια  ήσυχη  ζωή,  γλιτώνοντας  το  θάνατο.

Ἴσως οὖν ἄν τις εἴποι· Σιγῶν δὲ καὶ ἡσυχίαν ἄγων͵ ὦ Σώκρατες͵ οὐχ οἷός τ΄ ἔσῃ ἡμῖν ἐξελθὼν ζῆν; τουτὶ δή ἐστι πάντων χαλεπώτατον πεῖσαί τινας ὑμῶν. Ἐάντε γὰρ λέγω ὅτι τῷ θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ΄ ἐστὶν καὶ διὰ τοῦτ΄ ἀδύνατον ἡσυχίαν ἄγειν͵ οὐ πείσεσθέ μοι ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ΄ αὖ λέγω ὅτι καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν ὂν ἀνθρώπῳ τοῦτο͵ ἑκάστης ἡμέρας περὶ ἀρετῆς τοὺς λόγους ποιεῖσθαι καὶ τῶν ἄλλων περὶ ὧν ὑμεῖς ἐμοῦ ἀκούετε διαλεγομένου καὶ ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος͵ ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ͵ ταῦτα δ΄ ἔτι  ἧττον  πείσεσθέ  μοι  λέγοντι.

 

Η ζωή που δεν εξετάζεται δεν αρμόζει σε άνθρωπο

Αν δεν εξετάζεις/ ελέγχεις  μια ζωή δεν αξίζει να την βιώσει ο άνθρωπος 

Ο ανεξέταστος βίος δεν μπορεί να βιωθεί από τον άνθρωπο

Γιατί δεν μπορούμε και δεν αξίζει να ζούμε μια ζωή χωρίς εξέταση; Ποια λέξη της φράσης υπογραμμί- ζεις;

Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν από τον Σωκράτη στη δίκη του, αφού επέλεξε τον θάνατο αντί για την εξορία.Ο Σωκράτης πίστευε ότι η φιλοσοφία – η μελέτη της σοφίας – ήταν η πιο σημαντική επιδίωξη.  Όλοι θα πεθάνουν μια μέρα, καθώς  μια ζωή χωρίς φιλοσοφία - μια «ανεξερεύνητη» ζωή - δεν αξίζει να τη ζει κανείς.

 

Αποφασί- ζω την ευτυχία μου, ζώ-ντας ενάρετα καθώς  εξετά- ζω την έννοια της αρετής!  

Καυδιανά δίκρανα- Δίκρανα του Άδη

 

Καύδιον<λατ. Caudium,αρχ. ιταλ. πόλη της Καμπανίας όπου οι Σαμνίτες ανάγκασαν τους ηττημένους Ρωμαίους να περάσουν κάτω από δίκρανα για εξευτελισμό

 

 

 

 

Αυτός ο Άλλος γιατί θέλει να γράφεται ντε και καλά με δύο λάμδα,
τι να το θέλει άραγε το δεύτερο δρεπάνι;   ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

 

327 π.Χ. — 304π.Χ.

Β' Σαμνιτικός πόλεμος. Ξέσπασε όταν η ρωμαϊκή επέκταση έφτασε ως τη σαμνιτική χώρα με την ίδρυση αποικίας στο δρόμο Καμπανίας - Λατίου. Οι Ρωμαίοι απομόνωσαν τους Σαμνίτες δημιουργώντας συμμαχίες με τους γείτονες των αντιπάλων τους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αποσυρθούν στα ορεινά. Εκεί αντιτάξανε λαμπρή άμυνα και πέτυχαν ορισμένες νίκες, ώσπου οι Ρωμαίοι κατόρθωσαν να διασπάσουν τις σαμνιτικές δυνάμεις και τελικά να νικήσουν αναγκάζοντας τους Σαμνίτες να τους ακολουθήσουν στη λατινική ομοσπονδία.

Εκεί το 321 π.Χ. κατά τον Δεύτερο Σαμνιτικό Πόλεμο ο ρωμαϊκός στρατός ηττήθηκε κατά κράτος από τους Σαμνίτες, των οποίων ο στρατηγός Πόντιος Ερέννιος ανάγκασε τους νικημένους Ρωμαίους να περάσουν κάτω από έναν ταπεινωτικό ζυγό. Τον ζυγό αυτό σχημάτισαν τρία δόρατα σε σχήμα δικράνου, τα δύο μπηγμένα κάθετα στο έδαφος και το τρίτο πάνω τους σε σχήμα Π.

Η έκφραση αυτή αναφέρεται σε αυτούς που ταπεινώνονται αποδεχόμενοι εξευτελιστικούς όρους

 

Το Δίκρανο ή Σκήπτρο του Άδη είναι το κατεξοχήν σύμβολο της θνητότητάς μας. Έχει δύο αιχμές (Δίκρανον) ζωή και  θάνατος.. Ίσως  συμβολοποιεί παράλληλα και τη δυνατότητα της θέωσης και της απαλλαγής από τη θνητότητα. Σύμφωνα με την επικρατούσα και στην αρχαία εικονογραφία και αγγειογραφία εκδοχή, οι δύο αυτές «αιχμές» του δόρατος του Πλούτωνα είναι τα δύο ανορθωμένα φτερά του αετού, της θεωμένης ψυχής, που πετά ελεύθερη και αθάνατη στον αιθέρα του Διός, καθώς, ως γνωστόν, ο αετός είναι το ιερό πουλί του Διός.

Οι Ορφικοί Ύμνοι Ποσειδώνα και Πλούτωνα δε μιλούν για «βασίλειο», αλλά για «μοίρα», για διαδοχή, κληρονομιά.Ο Πλούτων (Άδης), ο τρίτος αδελφός του Διός, (Ά-δης > εκεί που δεν υπάρχει Δίας / Ζευς, εκεί που δεν υπάρχει Ζωή), αναφέρεται και αυτός ότι «έλαχε της (τρίτης) μοίρας», ένας  κόσμος  που τον μοιράζονται οι τρεις αδελφοί (Ζευς, Ποσειδών και Πλούτων), ως οι τρίτοι κατά σειράν στη διαδοχή της βασιλείας του κόσμου.(Ουρανός, Κρόνος, Δίας) 

Μακρύ κουραστικό ταξίδι το πεπρωμένο,
μα το χειρότερο
πας ή έρχεσαι δεν ξέρεις.  ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ