Ο ΒΑΡΔΟΣ του νταλκά,του σεβντά, του καημού και του λυγμού, γιατί
ΥΠΑΡΧΕΙ μέσα στα μάτια σου που κλαίνε, μέσα στα χείλη σου που καίνε
και θα υπάρχει στα τραγούδια που θα ακούμε.
Ο ΘΡΥΛΟΣ που δεν θα σβήσει όσο ΥΠΑΡΧΕΙ Ελλάδα γιατί τραγουδάει μέσα από τα σωθικά του ταξίδια και ναυάγια σε όλη τη Μεσόγειο καθώς σαν τον αετό είχε φτερά κι αν ένα χέρι λατρεμένο ένα χέρι λατρευτό του τα κόβει τα φτερά του για να μη ψηλά πετά ...μες στη ζωή μες στη ζωή θα τ' αγαπώ ό τι και να μου 'χει κάνει όλα του τα συγχωρώ με φτερούγες τσακισμένες πάντα εγώ θα τ' αγαπώ.
Ο ΜΥΘΟΣ που μεγαλώνει γενιές και γενιές αποδεικνύοντας ότι ΥΠΑΡΧΕΙ και ο άντρας που κλαίει γιατί γυμνός ξεκίνησε, πηγαίνει μόνος ,σπίτι του είναι ο δρόμος και τραγούδι του ο πόνος, αλλά κι αν χιονίζει και αν βρέχει, τ' αγριολούλουδο αντέχει.
Η ΨΥΧΑΡΑ που δεν θα μπορούσαν γυναικείες φωνές να σπαράξουν βαριά και εύθραυστα όπου ΥΠΑΡΧΟΥΝ ρεματιές και απ' την καρδιά βγαίνουν φωτιές...Πάρε τα 'χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.
Ο ΣΤΕΝΤΟΡΑΣ του λαϊκού μας τραγουδιού σαν το μυθικό ήρωα με φωνή 50 ανδρών ΥΠΑΡΧΕΙ με την στεντόρεια φωνή για να τερματίζει τη συγκίνηση συναισθημάτων, μολονότι στο θολωμένο του μυαλό ο κόσμος είναι μια σταλιά, κάτι σκιές απ' τα παλιά και κάποιο πάθος του τρελού.Του θολωμένου του μυαλού τους εφιάλτες τραγουδά κι αν επίκρανε ως εδώ, φταίει το πάθος του τρελού, του θολωμένου του μυαλού.
Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ στο ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΣΤΟΡΑ και του ψιθυρίζει
υγ. Ο ΣΤΕΛΑΡΑΣ στον υπερθετικό βαθμό ΥΠΑΡΧΕΙ στους βιοπαλαιστές, στους ξενιτεμένους, στους πονεμένους, στους προδομένους, στους γνήσιους Ανθρώπους γιατί
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΥΠΑΡΞΗ!
Πολύ ωραίο άρθρο!!《...Αν τους μαζέψω όλους τους τραγουδιστές και τους πετάξω σε ένα καζάνι, δεν μου κάνουνε μισό ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ...》Άκης Πάνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξυπνο! Τα είπες όλα για τον μεγάλο τραγουδιστή με τα τραγούδια του! Ευτυχώς που υπήρξε και θα υπάρχει για πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε συμπαθεί κανείς είτε όχι τον τραγουδιστή Καζαντζίδη και τα τραγούδια του, σίγουρα θα ομολογήσει πως του αναλογεί ένα κομμάτι της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας, αυτό που φρόντισε να σφραγίσει με την καθαρή φωνή του, τη θεματολογία που επέλεξε να υπηρετήσει και τη στάση του απέναντι στο κοινώς αποκαλούμενο “σταριλίκι”. Ποσό εύστοχα σκιαγραφήθηκε η καλλιτεχνική υπόσταση του Καζαντζίδη μέσα από ένα άρτια φιλοτεχνημένο κολάζ στίχων, τους οποίους ο ίδιος ερμήνευσε με τρόπο ανεπανάληπτο! Ο Καζαντζίδης μοιάζει να μας απασχολεί πάνω και πέρα από τα τραγούδια του, ακόμη και τώρα που “… στο τραπέζι που τα πίνουμε λείπει του ποτήρι του …” (παραμένοντας στο πνεύμα του άρθρου!).
ΑπάντησηΔιαγραφή