Μεγάλες προσδοκίες, ΤΣΑΡΛΣ ΝΤΙΚΕΝΣ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ είναι οι μεγάλες διαψεύσεις;

 Λονδίνο,  αρχές του 19ου αιώνα. Ο φτωχός-ορφανός  Πιπ, ενώ ζει μια δυστυχισμένη ζωή στο μίζερο χωριουδάκι του, δίπλα στους βάλτους του Κεντ, βλέπει ξαφνικά την τύχη να του χαμογελά. Μια μεγάλη κληρονομιά τον περιμένει. Ο δρόμος του όμως  διασταυρώνεται με τους δρόμους παράξενων ανθρώπων: Ο δραπέτης Μάγκουιτς, η τρελή μις Χάβισαμ, η άκαρδη ωραία Εστέλλα, ο πανούργος δικηγόρος Τζάγκερς και πολλοί άλλοι μπερδεύουν τη ζωή και την ψυχή του ήρωα.

Ο ΝΤΙΚΕΝΣ υποχρεώνει τον ήρωά του μέσα από τα βιώματά του να απαλλαγεί από τις ονειροπολήσεις του.

Με φόντο την ύπαιθρο, που παρακμάζει, και το άστυ, που αναπτύσσεται γοργά, ο Ντίκενς δημιουργεί μια σειρά αξιαγάπητους χαρακτήρες (όπως τον καλοκάγαθο Τζο και την γλυκιά Μπίντυ) που συγκρούονται με τους Κακούς, που κι αυτοί απ' την πλευρά τους έχουν τις δικαιολογίες τους.

 Ο ανικανοποίητος έρωτας, η φιλία, η μοίρα, η εκδίκηση, οι ταξικές συγκρούσεις, η κοινωνική αναρρίχηση, η αρρώστια, ο θάνατος και η λύτρωση περιγράφονται με ρεαλισμό .Μια αφήγηση που θέλει να αποδείξει ότι η φτώχεια δεν συνιστά φυσική κατάσταση ή προϊόν προσωπικής ανικανότητας, αλλά το απαραγνώριστο χαρακτηριστικό ενός πανίσχυρου ταξικού καθεστώτος, που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την πίστη του στην ανισομέρεια και την ανισότητα.
 Παράλληλα με την κύρια πλοκή ξετυλίγονται  πολλές ανθρώπινες  στιγμές.

Ο Ντίκενς άλλαξε τρεις φορές το τέλος του βιβλίου αλλά μόνο στη δεύτερη και λίγο περισσότερο στην τρίτη υπονοείται πώς μάλλον ο Πιπ και η Εστέλλα θα μείνουν μαζί, χωρίς όμως να είναι και ξεκάθαρο. Στην ταινία ( η οποία γενικά έχει ωραιοποιήσει και παραλείψει ορισμένα κομμάτια της ιστορίας του βιβλίου) διαφαίνεται ένα πολύ πιο αισιόδοξο τέλος για τους δυο.