Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

To τέλος (;) της αθωότητας και το τίμημα της μεγαλοφυίας



Το κορίτσι με το σκουλαρίκι    ΤΡΕΙΣΥ ΣΕΒΑΛΙΕ  μυθιστόρημα 

Η Χριτ υπηρέτρια του Ολλανδού ζωγράφου Βερμέερ 17ος αι. ,  νομίζει ότι θα τα βγάλει πέρα με την τρομερή πεθερά του, τη νευρική γυναίκα του και τη ζηλόφθονη υπηρέτριά τους.
Η εξυπνάδα της Χριτ, η γοητεία του ζωγράφου θα σημάνουν το τέλος της αθωότητας και θα επισημάνουν το τίμημα της μεγαλοφυίας.
Τα ξένα μαργαριτάρια, που η Καταρίνα της δίνει περιφρονητικά εκτελώντας την επιθυμία του συζύγου της, εκείνη δεν θα τα φορέσει ποτέ ως γυναίκα χασάπη. Είκοσι φιορίνια ,δεκαπέντε του χρέους προς τον σύζυγο που την αγόρασε από υπηρέτρια των Βερμέερ για κείνον και πέντε για την ίδια που πρέπει να κρύψει σα θησαυρό τέχνης.
Το βιβλίο εστιάζει στις λεπτομέρειες του κόσμου της στιγμής, των χρωμάτων, της τέχνης. Διδάσκει με ελευθερία την άλλη όψη της τέχνης, τη στέρηση, την προσμονή, το ένα άγγιγμα και τη βεβαιότητα στην παραδοχή πως μια υπηρέτρια δεν μπορεί να φοράει μαργαριταρένιο σκουλαρίκι ούτε καν σε έναν πίνακα που αιχμαλωτίζει το βλέμμα της.


Ένα πανέμορφο πρόσωπο, ταγμένο να υπηρετεί την ύψιστη Αισθητική (Σκάρλετ Γιόχανσον), προσλαμβάνεται ως... υπηρέτρια στη δούλεψη της οικογένειας του διάσημου ζωγράφου.  Με την εύνοια της οικονομικής εξουσίας ο ζωγράφος  θα πάρει με το μέρος του την πεθερά του και από κοινού θα κοροϊδέψουν τη γυναίκα του. Έτσι, τα αισθήματα και οι βαθμοί συγγένειας παραμερίζονται, προς όφελος του συμφέροντος και του χρήματος. Κι όμως όλα αυτά τα εμπόδια, οι ταχυδακτυλουργίες, οι σκευωρίες, οι συνωμοσίες, αλλά και οι μικρές παρασπονδίες, είναι που δημιουργούν τις προϋποθέσεις να συντελεστεί το καλλιτεχνικό θαύμα. Ο ζωγράφος εμπνέεται από την... παρανομία. Γιατί η ομορφιά είναι παράνομη και φτηνή. Τρέχουσα, σχεδόν αόρατη και καθημερινή. H μετατροπή της σε καλλιτεχνικό έργο πολλαπλασιάζει την αγοραστική αξία της. Το φτηνό γίνεται ακριβό και το καθημερινό αθάνατο και μοναδικό.



H αριστοτεχνική καλλιγραφία τού περιβάλλοντος χώρου, αποτυπωμένη από τον φακό τού αρχιμάστορα Εντουάρντο Σέρα (η καλύτερη φωτογραφία προορισμένη για ένα Όσκαρ) σε μια διαρκή αντιπαράθεση με την απίστευτη πρωτογενή ομορφιά αυτής της φτηνής... κοπέλας. H νεκρή (ανθρώπινη) φύση να επιτίθεται, να ευτελίζει, να φθονεί και να ταπεινώνει τη ζωντανή, ανυπότακτη φύση. Και, στο τέλος, ο καλλιτέχνης να αιχμαλωτίζει την ομορφιά στον πίνακά του και να την πουλάει στον χορηγό για να στολίσει το πολυτελές κενοτάφιό του. Ευλογία και κατάρα μαζί. Γιατί, όσο και μεγάλος να είναι ο καλλιτέχνης, το έργο του δεν θα ξεπεράσει ποτέ το αληθινό θαύμα της Φύσης!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου