ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ

Κόντεψε να φθάσει τους Θεούς για αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί!

 

 

 

Οι Θεοί έπρεπε να διαφυλάξουν την ανωτερότητά τους  ή ο ήρωας Ηρακλής έπρεπε να διαφυλάξει το ημί -   θεός ; 

Μετά ΛΥΣΣΑΣ και ΜΑΝΙΑΣ όχι μετά ΝΟΥ ο ΗΡΑΚΛΗΣ σκοτώνει τη γυναίκα του Μεγάρα και τα τρία του παιδιά. Όταν ξυπνά αιμοτοβαμμένος και αρχίζει να συνειδητοποιεί τι έχει ποιήσει, θέλει να αυτοκτονήσει αλλά 

σημειώνει ότι είναι δ ε ι λ ί α  η αποφυγή της τραγωδίας του. 

Μετά ΦΙΛΙΑΣ και όχι μετά ΕΞΟΥΣΙΑΣ , ο ΘΗΣΕΑΣ έρχεται  να του δώσει το χέρι του, καταφύγιο στην Αθήνα!

Μέσα στα σκοτάδια της τραγωδίας 

το φως της φιλίας.

Μέσα στους αιώνες του ανθρώπινου μόχθου 

η προσέγγιση του θανάτου 

και η λύση του καθαρμού!

 Οι ερμηνείες των υποκριτών ήταν ΟΛΕΣ εξαιρετικές. Η σκηνοθεσία, η μουσική  και σκηνογραφία αναδείκνυε το κείμενο αν και τα μεταμοντέρνα στοιχεία μπορούσαν να το αδικήσουν. ΟΜΩΣ όλα είχαν το συμβολισμό τους για αυτό η παράσταση συγκίνησε, άγγιξε, κάθαρε το σύγχρονο θεατή! 

Το 416 π.Χ.  ο Ηρακλής έρχεται από τον Άδη έχοντας καταφέρει όλους τους

 ά θ λ ο υ ς  αλλά γίνεται   ά θ λ ι ο ς!

Το 2024 μ.Χ. ο κοινός άνθρωπος ζει ταπεινά έχοντας καταφέρει όλα του τα 

λ ά θ η  να μην γίνουν λ ή θ η;

 στίχ. 101-102
κάμνουσι γάρ τοι καί βροτῶν οἱ συμφοραί καί πνεύματ᾿ ἀνέμων οὐκ ἀεί ῥώμην ἔχει

 και τα βάσανα των ανθρώπων κάποτε κουράζονται κι οι άνεμοι δε φυσούν για πάντα δυνατά

 στίχ 1291-1293
κεκλημένῳ δέ φωτί μακαρίῳ ποτέ αἱ μεταβολαί λυπηρόν· ᾧ δ᾿ ἀεί κακῶς ἔστ᾿, οὐδέν ἀλγεῖ συγγενῶς δύστηνος ὤν

 οι μεταβολές της τύχης φέρνουν θλίψη στον άνθρωπο που κάποτε τον αποκαλούσαν ευτυχισμένο· όποιος, όμως, πάντα έχει συνηθίσει στη δυστυχία, δεν πονάει