την ΑΝΟΙΞΗ αν δεν την βρεις την φτιάχνεις ΕΛΥΤΗΣ

 ΆΛΛΩΣΤΕ δεν μάς ρωτάει , έρχεται ! ΕΥΤΥΧΩΣ !!!

ΜΟΥΣΕΣ 

 ΗΣΙΟΔΟΣ, Θεογονία  ...στα Πιέρια όρη ο Δίας, κοιμήθηκε 9 νύχτες με την Μνημοσύνη, μακριά απ’ όλους τους αθανάτους. Ύστερα από ένα χρόνο, όταν οι εποχές και οι μήνες είχαν συμπληρώσει τον κύκλο τους κι όταν πέρασαν πολλές μέρες η Μνημοσύνη γέννησε εννιά κόρες…

....   Καλλιόπη : καλλι- + -όπη < ὄψ (οράω)  = αυτή με την καλή όψη. Η Μούσα της επικής ποίησης

 Κλειώ:  κλέος = δόξα Η Μούσα της ιστορίας

Ευτέρπη: ευ + τέρπω, καλώς τέρπω, ευχαριστώ. Η Μούσα της αυλητικής τέχνης

Τερψιχόρη : τέρπω + χορός  Η Μούσα της λυρικής ποίησης και του χορού

Ερατώ: εράω-ω  Η Μούσα της  ερωτικής ποίησης.

Μελπομένη: μέλπω=μελωδώ + μένος. Η Μούσα της τραγωδίας 

Θάλεια : θάλλω= ανθίζω  Η Μούσα της κωμωδίας 

Ουρανία: ουρανός. Η Μούσα της αστρονομίας 

Πολύμνια: πολύς + ύμνος. Η Μούσα των ιερών ύμνων

ΠΛΑΤΩΝ, Φαίδρος  259b  Ο μύθος των τζιτζικιών 

Σωκράτης 

...λένε πως τα τζιτζίκια ήταν άνθρωποι κάποτε, προτού ακόμα να γεννηθούν οι Μούσες. Όταν όμως γεννηθήκανε οι Μούσες και πρωτοφάνηκε το τραγούδι, τόσο πια μερικοί από αυτούς τότε τους ανθρώπους τα χάσανε από την τέρψη, που τραγουδώντας αμέλησαν να φάνε και να πιούν και, χωρίς να το νοιώσουν, πεθάνανε. Απ’ αυτούς γεννήθηκε το γένος των τζιτζικιών παίρνοντας τούτο το βραβείο από τις Μούσες, δηλαδή να μην έχει αφότου γεννηθεί καμιά ανάγκη για τροφή, αλλά, χωρίς να τρώει και να πίνει, ν’ αρχίζει ευθύς να τραγουδάει ώσπου να πεθάνει, κι έπειτα πηγαίνοντας στις Μούσες να τους φέρνει είδηση ποιος από τους ανθρώπους εδώ κάτω ποιαν απ’ αυτές τιμάει.

....Αυτές δα είναι που πιο πολύ απ’ όλες τις Μούσες, έχοντας να κάμουν με τον ουρανό και με τους λόγους, και των θεών και των ανθρώπων, αρθρώνουν την ομορφότερη φωνή. Για πολλές δα λοιπόν αιτίες πρέπει να μιλούμε για κάτι και δεν πρέπει να κοιμόμαστε το μεσημέρι.

.....................

Τα τζιτζίκια δεν νοιάζονται για την αποταμίευση όπως τα μυρμήγκια...τραγουδάνε το κύκνειο άσμα τους και το ερωτικό τους κάλεσμα. 

 

Ναι την φτιάχνεις.
Κάθε φορά από την αρχή.
Όλο και πιο ζωντανή.
Όλο και πιο ποτισμένη.

Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνα τα χρώματα που σημαίνουν αρμονία.
Και με εκείνες τις λέξεις που δηλώνουν αρχή.

Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνο το φως, που μπορεί να σου δώσει Παράδεισο.
Και με εκείνα τα λουλούδια που μυρίζουν ζωή.

Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνο το άρωμα της αθάνατης, Ελπίδας.
Και με εκείνη την Πίστη που θα σε κάνει να μην φοβηθείς.

Ναι την φτιάχνεις λοιπόν.
Με υλικά αγνά για την ψυχή σου.
Και με στιγμές απλές που χαρίζουν αιώνιες χαρές

Που σε ακούν στην σιωπή.
Και δεν έχουν ανάγκη τα λόγια για εξηγήσεις.

Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνα τα όνειρα που θα σε γεμίσουν υποσχέσεις.
Και με εκείνα τα χαμόγελα που θα σου δείξουν πως πρέπει να ζεις.

                                                        ( ναι την φτιάχνεις...  ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ,  ξοδεύοντας ...)

ΕΛΥΤΗΣ