Δύσκολες μέρες μας περιμένουν, με πιό πολλές “κούπες δηλητήριο” λέει ο Νταρουίς…
Θα πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα ένα τέτοιο μέλλον και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι αυτό. Ο καθένας μας με τη δική του απάντηση.
Ο Παλαιστίνιος ποιητής και συγγραφέας Μαχμούντ Νταρουίς γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1941 στο χωριό Αλ Μπέρουιχ της Άνω Γαλιλαίας, στην Παλαιστίνη, και πέθανε στις 9 Αυγούστου 2008 σε νοσοκομείο του Τέξας μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Ο Μαχμούντ Νταρουίς θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων και ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές που έγραψαν στην αραβική γλώσσα.
....
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τ’ αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους,
Στον εαυτό σου γύρισε και πες:
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».
. . . . . . .
Σ' αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Θα πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα ένα τέτοιο μέλλον και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι αυτό. Ο καθένας μας με τη δική του απάντηση.
Ο Παλαιστίνιος ποιητής και συγγραφέας Μαχμούντ Νταρουίς γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1941 στο χωριό Αλ Μπέρουιχ της Άνω Γαλιλαίας, στην Παλαιστίνη, και πέθανε στις 9 Αυγούστου 2008 σε νοσοκομείο του Τέξας μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Ο Μαχμούντ Νταρουίς θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων και ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές που έγραψαν στην αραβική γλώσσα.
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τ’ αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους,
Στον εαυτό σου γύρισε και πες:
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».
. . . . . . .
Σ' αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου