ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΠΠΑΣ (1950-2016) από τους μεγαλύτερους γλύπτες του 20ου αι.

 Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο - Γ Ν Ω Σ Ι Α και ΜΕΤΑΛΛΟ.
πόσο ζεστή καρδιά πρέπει να έχεις για να δουλεύεις ένα κρύο μέταλλο;
ή
πόσο ταλέντο πρέπει να διαθέτεις για να μεταποιείς - μαλακώνεις- υποτάσσεις ένα σκληρό υλικό;

Μήπως για αυτό
ψύχω = φυσώ, πνέω, δροσίζω, ψυχραίνω <  ψυχή




Οι αφετηρίες της έμπνευσης του Γιώργου Λάππα δε γνωρίζουν όρια γεωγραφικά, χρονικά, πολιτισμικά ή εθνικά. Τα γλυπτά του παραπέμπουν υπαινικτικά στην Αίγυπτο και στα ιερογλυφικά, στην Ινδία και στους ναούς των Βραχμάνων, προβάλλουν το παράδοξο και υπαινίσσονται τη μαγεία– ως ενδείξεις, ίσως, μιας νοσταλγίας για ένα «μεταφυσικό» παρελθόν της Ανατολής που έρχεται σε αντίθεση με τον ορθολογισμό της Δύσης. Μοναδικό αντίδοτο σε αυτό είναι το έργο Τέχνης, ο μόνος τρόπος να γεφυρώσει τις αντιθέσεις, να οικειοποιηθεί το μη γνώριμο- δηλαδή, να περατωθεί «ο ξένος κόσμος». Οι σαμάνοι και οι ταχυδακτυλουργοί, οι ισορροπιστές-ακροβάτες στο έργα του Γ. Λάππα αφηγούνται παραστατικά την αέναη επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί τα εκάστοτε όρια – είτε πρόκειται για το φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει είτε για την πεπερασμένη νόηση και γνώση.