Το κόκκινο σπουργίτι, Τζέισον Μάθιους

Η Ντομινίκα Εγκόροβα (η βραβευμένη με Όσκαρ Τζένιφερ Λόρενς) έχει πολλές ιδιότητες. Είναι μία αφοσιωμένη κόρη, αποφασισμένη να προστατέψει τη μητέρα της με κάθε κόστος. Είναι πρίμα μπαλαρίνα με τέτοια ένταση, που έχει ωθήσει το μυαλό και το σώμα της στα όρια. Είναι αριστοτεχνική στη μάχη της αποπλάνησης και της παραπλάνησης.
Όταν της τυχαίνει ένας τραυματισμός που την αναγκάζει να τερματίσει την καριέρα της, η Ντομινίκα και η μητέρα της αντιμετωπίζουν ένα δυσοίωνο και αβέβαιο μέλλον. Αυτός είναι και ο λόγος που πέφτει θύμα εκμετάλλευσης για να γίνει η νέα στρατιώτης της σχολής «Σπουργίτι», μίας μυστικής υπηρεσίας που εκπαιδεύει ξεχωριστούς νεαρούς ανθρώπους να χρησιμοποιούν το σώμα και το μυαλό τους ως όπλο.

Αφού υπομένει τη σαδιστική, διεστραμμένη διαδικασία εκπαίδευσης, αναδύεται ως το πιο επικίνδυνο «Σπουργίτι» που έχει βγάλει ποτέ η υπηρεσία. Η Ντομινίκα, πλέον, θα πρέπει να συμφιλιώσει τον παλιό εαυτό της με τη δύναμη που κατέχει τώρα, την ίδια ώρα που η ζωή της και όλοι αυτοί που αγαπά βρίσκονται σε κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένου κι ενός πράκτορα της CIA που προσπαθεί να την πείσει πως είναι ο μόνος, τον οποίο μπορεί να εμπιστευτεί.
Όταν ο συγγραφέας του «Κόκκινου Σπουργιτιού», Τζέισον Μάθιους, ολοκλήρωσε μετά από 30 χρόνια τη θητεία του στη CIA, κατάλαβε ότι δεν ήταν έτοιμος να περάσει τα επόμενα χρόνια του ως αδρανής συνταξιούχος κι έτσι ξεκίνησε να γράφει το πρώτο του βιβλίο που θα βασιζόταν στις εμπειρίες του από τα χρόνια του ως πράκτορας. Το «Κόκκινο Σπουργίτι» εκδόθηκε το 2013 και έγινε αμέσως best-seller, ενώ ακολούθησαν ακόμα δύο βιβλία που ολοκλήρωσαν την τριλογία: το Palace of Treason και το The Kremlin’s Candidate.
«Η Ντομινίκα είναι προϊόν μυθοπλασίας, σε αντίθεση με τους περισσότερους χαρακτήρες του βιβλίου που είναι αληθινοί» αναφέρει ο Μάθιους για τον κεντρικό χαρακτήρα του. Το ίδιο αληθινή ήταν και η σχολή «Σπουργίτι», όπως αναφέρει. «Στη Σοβιετική Ένωση, είχαν μια σχολή που δίδασκε νεαρές γυναίκες την τέχνη της αποπλάνησης για τον εκβιασμό ‘’έξυπνων’’ στόχων. Υπήρχε μια σχολή ‘’Σπουργίτι’’ στο Καζάν, στις όχθες του ποταμού Βόλγα, όπου οι γυναίκες μάθαιναν πώς να είναι ‘’συνοδοί’’. Τις αποκαλούσαν ‘’Σπουργίτια’’».
Όταν οι παραγωγοί ταινίας διάβασαν το βιβλίο ενθουσιάστηκαν. «Μας τράβηξε το γεγονός ότι ο συγγραφέας υπήρξε πράκτορας της CIA, σε συνδυασμό με το ότι αυτό ήταν το πρώτο του βιβλίο και μια από τις πιο φρέσκες και μοναδικές κατασκοπικές ιστορίες που είχαμε διαβάσει. Επίσης, λατρέψαμε το ότι είχε γυναίκα ηρωίδα κι όχι τον Μπορν, τον Μποντ ή κάποιον χαρακτήρα του Λε Καρρέ», σχολιάζει η Τζένο Τόπινγκ, μια από τους παραγωγούς.
«Ερωτεύτηκα αμέσως το βιβλίο για τη φρεσκάδα και τον χαρακτήρα της Ντομινίκα, καθώς και για τη γενικότερη σεξουαλικότητά που αποπνέει», συμπληρώνει ο σκηνοθέτης της ταινίας, Φράνσις Λόρενς, ενώ σημειώνει πως στόχος του ήταν να κρατήσει τα βασικά στοιχεία του μυθιστορήματος κατά τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη.