ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΠΑΛΟΜΑΣ, Ένας γιος

Τελικά τα προβλήματα και το βιβλίο δεν ήταν αφιερωμένο στο γιο αλλά στον πατέρα του γιου.
Η αλήθεια σώζει. Μόνο η αλήθεια μπορεί να θεραπεύσει ψυχές και συνειδήσεις. Η ψυχολόγος
Μαρία από τις ζωγραφιές του Γκίγε έφθασε στην παθολογική σχέση μάνας- γιου αλλά και στο ψέμα του πατέρα. Μια απώλεια δεν εξωραϊζεται. Ένας θάνατος αγαπημένου προσώπου δεν καλύπτεται με πλαστά γράμματα που φτάνουν κάθε Πέμπτη από το Ντουμπάι.  Όταν ένα παιδί δημοτικού χάνει το χάδι της μάνας τουλάχιστον πρέπει να έχει την αγκαλιά του πατέρα. Δεν υπάρχει υποκατάστατο του γονιού. Υπάρχει ΟΜΩΣ η αγάπη του άλλου γονιού κι αυτή αναπληρώνει, συμπληρώνει, ζεσταίνει, θεραπεύει, βοηθάει, επουλώνει.  Η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν μικραίνει αλλά δεν βαθαίνει το κενό. Η εμμονή με την Μαίρη Πόπινς και μία μόνο συμμαθήτρια-φίλη Ναζία κάνουν χαρούμενο τον Γκίγιε όχι όμως ευτυχισμένο.  

Οι οπτικές των διαφορετικών αφηγητών υποδηλώνουν ότι ο Ισπανός συγγραφέας είναι και καλός ψυχογράφος διαθέτοντας ξεχωριστό βυθόμετρο για τον ψυχισμό μικρών και μεγάλων, πατέρα και γιου, πρωταγωνιστών και αναγνωστών.