ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Οι Αδερφοφάδες

Οι «Αδερφοφάδες» μιλούν για την αδελφοκτόνο σύγκρουση σε ένα χωριό, κατά τον ελληνικό εμφύλιο στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Πολλοί από τους χωριανούς, μαζί και ο Καπετάν Δράκος, ο γιος του εφημέριου, ο παπα-Γιάνναρος, πήραν τα βουνά και ενώθηκαν με τους κομμουνιστές αντάρτες. Είναι Μεγάλη Εβδομάδα και, με τον φόνο, τον θάνατο και την καθημερινή καταστροφή, ο παπα-Γιάνναρος αισθάνεται ότι κουβαλάει στους ώμους του τις αμαρτίες τού κόσμου.

 
 

…Η προσευχή σήμερα λέγεται πράξη. Ν’ ασκητεύεις σήμερα θα πει: να ζεις με τους ανθρώπους, να παλεύεις με τους ανθρώπους…, σελ.34

…το νου σας, να μην πληγώσετε καρδιά ανθρώπου, γιατί εκεί μέσα κρύβεται ο Θεός. σελ.50

...Και βρήκες, μωρέ κοκορόμυαλε, απάνω στο βουνό τη δικαιοσύνη;Όχι, σύντροφε, ακόμα. όμως βρήκα την ελπίδα. Ποιαν ελπίδα;Πως μια μέρα θα ‘ρθει η δικαιοσύνη. Δε θα ‘ρθει μοναχή της, δεν έχει πόδια. Εμείς θα τήν σηκώσουμε στους ώμους μας και θα τή φέρουμε… σελ. 56


 Στον κόσμο τούτον”, συλλογίζονταν, “θα ‘σαι αρνί ή λύκος. αν είσαι αρνί, σε τρων. αν είσαι λύκος, τρως. Θεέ μου, δεν υπάρχει ένα τρίτο ζώο, καλύτερο, δυνατότερο;” σελ.105

… κι η φριχτή λύσσα να τόν σκοτώσεις, όχι γιατί τόν μισείς παρά για να προλάβεις μη σέ σκοτώσει αυτός… Να σκοτώσεις από φόβο, όχι από μίσος, δεν υπάρχει, θαρρώ, μεγαλύτερος ξεπεσμός. σελ. 131

“Έπρεπε σε όσους έχουν το δίκιο να δίνεις τη δύναμη κι όχι σε όσους έχουν το άδικο. Αυτό θα πει Θεός !”. σελ. 133

Όταν κοιμάται ο Θεός, ο διάολος είναι ξύπνιος και κάνει ό,τι θέλει. καθένας και τη βάρδια του, μαθές. σελ. 137

Πολύ δύσκολο μού φαίνεται – μα αγωνίσου κι εσύ, φτάσε όπου μπορείς, σελ. 148

Τα κάστρα παίρνουνται από μέσα, μουρμούρισε, όχι απ’ έξω. σελ. 189

… ένιωθε, όχι πια μπροστά του, μέσα του, την Ελλάδα να τού φωνάζει βοήθεια. Αν χαθεί, εγώ φταίω, συλλογίζουνταν, αν σωθεί, εγώ θα τή σώσω και χιμούσε στον πόλεμο με λύσσα.. σελ. 190