Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ, 360



Ο άνθρωπος που παρασύρεται από ένα ταξί σε μια διάβαση πεζών.
Ο μουσικός-συγγραφέας που υποδύεται τον ντετέκτιβ.
Η Άννα που υποπτεύεται ότι ο σύζυγός της την απατά.
Η ψυχίατρος που αναλύει τα αίτια της μελαγχολίας.
 Το "Langsamer Satz" του Βέμπερν.
 Η σερβιτόρα που ο άντρας της ξυλοφορτώνει μετανάστες.
 Ο Ιάσονας που σπουδάζει Ιστορία.
Η ηλικιωμένη που έχει παγιδευτεί στο παρελθόν.
Ο Εσθονός συνθέτης που δολοφονείται.
Ένα ταξί χτυπά έναν πεζό. Μοναδική η  πύκνωση και η ενορχήστρωση διαφορετικών ιστοριών. Τώρα κατάλαβα τι σημαίνει λευκός ήχος… φίρδην-μίγδην… άμπρα-κατάμπρα… διακλαδώσεις του ίδιου δέντρου, διάλυση-σύνθεση. Σαν να ακούς διαφορετικά όργανα στην ίδια μουσική συμφωνία. Σαν να ανοίγεις το διακόπτη για να κλείσεις το κύκλωμα.Σαν να ενώνεις πολλά καρέ εικόνας και ήχου για την ίδια ταινία.
Σαν να μπερδεύεσαι από  διαφορετικά κομμάτια του ίδιου παζλ. Σαν να βλέπεις ένα μωσαϊκό ποκιλόχρωμων χαρακτήρων.Σαν να διαβάζεις αποσπάσματα από πολλά βιβλία της ίδιας βιβλιοθήκης. Μου θύμισε ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, Το μοιρολόγι της φώκιας: Σαν να ΄χαν ποτέ τελειωμό
τα βάσανα και οι καημοί του κόσμου. Η άσκηση που λατρεύω (και δεν ξέρω την απάντηση) είναι η αντικατάσταση /νοηματοδότηση του σαν (επειδή, αν, όταν, αν και,ποτέ, όπως, είθε, και..;) Με τη νουβέλα του ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ παρόμοια άσκηση έχω στο μυαλό μου: Πώς ονομάζεται η σύνθεση-δέντρο-σύστημα αξόνων-αφετηρία-δρόμος-πολυφωνικό σύστημα-σπονδυλική στήλη που διακλαδώνεται- κατακερματίζεται; ζωή, χρόνος, εαυτός, κοινωνία, καθημερινότητα, μουσική, πόλη;;;
Ο ενιαύσιος εαυτός μας σε 360 ημέρες;;;;
Η κραυγή του Μουνχ  θα ταίριαζε για εξώφυλλο.
Απαραίτητες και οι δυο προθέσεις: δια-   και   συν-
Πρώτη φορά τρόμαξα από κραυγές ηρώων που δεν συγκρούονται, δεν φωνάζουν αλλά σιωπηρά κραυγάζουν. Ο συγγραφέας δεν επεξεργάζεται τους ήρωές του. Αποτυπώνει το χνάρι τους και προσυπογράφει μια νουβέλλα μόλις 62 σελίδων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου