Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Λάθος αστέρι, ΤΖΟΝ ΓΚΡΗΝ


 

Μονάχα όσα δίνουμε είναι για πάντα δικά μας, νικώντας τη λήθη
Μέρες πολλές μέσα σε λίγη  ώρα,νικώντας τη λήθη 
Έκλεισαν τη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία σε στιγμές αληθινές, νικώντας τη λήθη.
Έγραψαν τον επικήδειό τους, τον άκουσαν και έτσι έκλαψαν το θάνατό τους, νικώντας τη λήθη. 
Σήκωσαν την ψυχή από τα τέσσερα στα δύο πόδια, νικώντας τη λήθη


 Βίκτορ Ουγκό στους ΑΘΛΙΟΥΣ
 
«Το να πεθαίνεις δεν είναι τίποτα. Το να μη ζεις είναι τρομερό !».


Η Χέιζελ είναι μια 16χρονη έξυπνη και πνευματώδης έφηβη, που ζει στην Ινδιανάπολη. Στα δέκατρία της,η Χέιζελ διαγνώστηκε με καρκίνο του θυρεοειδούς που από τότε εξαπλώθηκε στους πνεύμονες της. Πιστεύοντας ότι είναι σε ύφεση, η μητέρα της Χέιζελ, Φράνυ την προτρέπει να παρακολουθήσει ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα υποστήριξης ασθενών που πάσχουν από καρκίνο, με σκοπό να κάνει νέους φίλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Μια βδομάδα αργότερα , η Χέιζελ συναντά τον Αύγουστο Ουότερς , έναν γοητευτικό έφηβο που έχασε το ένα του πόδι όταν είχε χτυπηθεί από καρκίνο των οστών, αλλά τώρα το έχει ξεπεράσει. Προσκαλεί τη Χέιζελ στο σπίτι του και εκείνη αποδέχεται την πρόσκλησή του. Εκεί συζητούν για τα ενδιαφέροντά τους και συμφωνούν να διαβάσουν το αγαπημένο βιβλίο του άλλου. Η Χέιζελ συνιστά στον Αύγουστο ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, την Άννα η οποία έχει καρκίνο και η ιστορία της είναι παράλληλη με την εμπειρία της Χέιζελ. Ο Αύγουστος της δίνει ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Θα μείνουν σε επαφή μέσω μηνυμάτων κατά τη διάρκεια των εβδομάδων που θα ακολουθήσουν και σιγά-σιγά θα έλθουν πιο κοντά. Όταν ο Αύγουστος τελειώνει το βιβλίο, εκφράζει την απογοήτευση του με την απότομη διακοπή του (το βιβλίο τελειώνει στη μέση μιας φράσης). Η Χέιζελ του εξηγεί ότι ο μυστηριώδης συγγραφέας του μυθιστορήματος, ο Πίτερ Βαν Χούτεν μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος έφυγε για το Άμστερνταμ και από τότε κανένας δεν έχει ακούσει νέα του.
Εβδομάδες αργότερα, ο Αύγουστος λέει στη Χέιζελ ότι έχει καταφέρει να εντοπίσει τη βοηθό του Πίτερ Βαν Χούτεν και έχει έρθει σε επαφή με τον ίδιο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η Χέιζελ τότε γράφει σε αυτόν για να μάθει περισσότερα σχετικά με το ασαφή τέλος του μυθιστορήματος και ο Πίτερ Βαν Χούτεν της απαντά ότι είναι διατεθειμένος να λύσει της απορίες της συναντώντας την από κοντά. Συγκλονισμένη και ενθουσιασμένη, η Χέιζελ ρωτά την μητέρα της αν μπορεί να ταξιδέψει στο Άμστερνταμ για να τον επισκεφτεί, όμως η Φράνυ αρνείται λόγω των οικονομικών και ιατρικών περιορισμών. Ο Αύγουστος της προτείνει να χρησιμοποιήσει ως πρόφαση το γεγονός ότι έχει καρκίνο και δεν έχει ακόμα πολύ χρόνο ζωής όμως η Χέιζελ του εξηγεί ότι το έχει ήδη κάνει όταν ήταν νεότερη και ήθελε να επισκεφτεί τον κόσμο της Disneyland. Στη συνέχεια ο Αύγουστος και η Χέιζελ πηγαίνουν μαζί για πικ-νικ και σύντομα αρχίζουν να ερωτεύονται. Ωστόσο λίγες ημέρες μετά, η Χέιζελ πάσχει από υπεζωκοτική συλλογή και αποστέλλεται σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι γιατροί της συμφώνησαν τελικά να επιτρέψουν σε αυτή το ταξίδι καθώς αναμένουν ότι σύντομα θα είναι ανίκανη να κάνει το οτιδήποτε.
Η Χέιζελ και ο Αύγουστος φτάνουν στο Άμστερνταμ και παρουσιάζονται με κρατήσεις σε ακριβό εστιατόριο προ-πληρωμένο από τον Πίτερ Βαν Χούτεν. Κατά τη διάρκεια του γεύματος ο Αύγουστος ομολογεί στη Χέιζελ την αγάπη του γι αυτήν. Το επόμενο απόγευμα παίρνουν το λεωφορείο και φτάνουν στο σπίτι του Πίτερ Βαν Χούτεν.

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δε με ενδιαφέρει να στερήσω από τον εαυτό μου την απλή απόλαυση του να λέω αλήθειες. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου, και το ξέρω πως ο έρωτας είναι απλώς μια κραυγή στο κενό, πως η λήθη είναι αναπόφευκτη και πως είμαστε όλοι καταδικασμένοι, και θα έρθει η μέρα που ο κόπος μας θα γίνει ξανά σκόνη, ξέρω πως ο ήλιος θα καταπιεί τη μόνη γη που θα αποκτήσουμε, κι είμαι ερωτευμένος μαζί σου".
 
Το μεγαλείο του ανθρώπου δεν προσδιορίζεται ούτε από τη φυσική του κατάσταση, ούτε από τη διάρκεια του βίου του αλλά από την αξιοποίηση της στιγμής. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου