Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Το μεγάλο μας τσίρκο



Τα παιδιά μας δεν ξέρουν μόνο να παίζουν θέατρο , αλλά και να βλέπουν!
Σπουδαίο κείμενο, μεγάλος ο Καμπανέλλης, αξεπέραστος ο Ξαρχάκος, ανεπανάληπτος ο Ξυλούρης. Και οι νέοι συντελεστές από το θέατρο Λαμπιόνι , τους σεβάστηκαν και τους τίμησαν όλους. Μας χάρισαν ένα σπουδαίο κομμάτι θεατρικής διδασκαλίας …Όμως αυτό που θέλαμε ήταν να έρθετε στην παράσταση μας και να μην φύγετε αδιάφοροι . Να βρείτε ψεγάδια να μας κρίνετε αλλά να μην φύγετε αδιάφοροι . Και αν σας κακοκαρδίσαμε ή αν σας κάναμε να γελάσετε με πράγματα που δεν έπρεπε είναι γιατί διαλέξαμε τον φαρδύ τον δρόμο . Εκεί που η ζωή είναι χύμα …  Ο δράκος είναι εκεί και θα είναι και αύριο και μεθαύριο με το στόμα ανοιχτό . Ξερογλείφεται τον βλέπετε . Είδε πως σκότωσαν την παρέα του καραγκιόζη και περιμένει να τους φάει .Όμως δεν θα τους φάει κι ούτε τους σκότωσαν . Αν δεν με πιστεύετε βάλτε το αυτί στο χώμα και ακούστε ! Η Γή μας κτυπά με 80 σφυγμούς , ωραίους σαν από παλιό τύμπανο . Κάτι γίνεται ! Κάτι γίνεται !! Κάτι γίνεται!!
 Το μεγάλο μας τσίρκο
Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά
στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά
φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά.
Γράφουν σημάδια, μηνύματα στο βασιλιά
σα δε φωνάξεις έβγα να το γράψεις
να μην σ’ ακούσουν τα σκυλιά βγάλε φωνή χωρίς μιλιά
σημάδια και μηνύματα στο βασιλιά.

Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί,
όρκο σταυρώσαν πάνω στο σπαθί τους
η λευτεριά να μην χαθεί, όρκο σταυρώσαν στο σπαθί
καπεταναίοι, στρατιώτες, λαϊκοί.
Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό
σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει,
κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό
όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό.


1 σχόλιο: