Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Τα παιδιά του Κάιν

"...φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς. καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου·" (Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, 4)

Κραυγές τη νύχτα 
με συνταράσσουν και ξυπνώ,
είναι η γη, 
είναι το χώμα που με θρέφει.
Κανείς δεν την ακούει παρά
μόνον εγώ
μα ούτε κι εμένα δεν ακούγεται 
η φωνή μου.
Μάταια
προσπαθώ να φωνάξω
καθώς με φίμωσαν με βία
Σ' ακούω γη!
Σ' ακούω πάντα μα είμαι
αδύναμος το σώμα να προτάξω.
Σε λάτρεψα να ξέρεις!
Κι ακόμα σε λατρεύω μα
μίσησα τα πόδια που σε περπατούν.
Ντρέπομαι
που σ' αφήνω απροστάτευτη
Συγχώρεσέ με όμως...
Μόνος εγώ
πώς να νικήσω λεγεώνες; 
Είμαι δειλός το ξέρω
κι είναι ηδειλία μου που
με ματώνει πιο πολύ.
Βλέπω να σε πληγώνουν τόσο
έντεχνα, τόσο απρόσκοπτα
και μένω -ο αισχρός- ατάραχος!
Εσένα μάνα βλέπω
να σε πουλάν στα σκλαβοπάζαρα.
Εσένα που δέχτηκες
το αίμα του πατέρα μου κι έγινες
κρεβάτι νεκρικό
γιατ ο κορμί του.
Εσένα πνίγουν
πάλι στο αίμα.
Δεν είναι τώρα ο Κάιν αλλά 
οι γιοι του.
Γνήσιοι απόγονοι του αδιάντροπου φονιά.
Ντρέπομαι
γη που σε λερώνει πάλι
αίμα αδερφικό.
ντρέπομαι 
που δε σ' ακούει
κανείς όπως σφαδάζεις ή 
πουσ' ακούν
μα -όπως κι εγώ- κλείνουν τ' αυτιά τους
και κοιμούνται.
Ντρέπομαι
που κάποιοι άνθρωποι λέγονται 
αγωνιστές, ιδεολόγοι, υπηρέτες του Θεού.
Ντρέπομαι
τέλος πιο πολύ
που κάποιοι άνθρωποι λέγονται 
άνθρωποι!
Φεβρουάριος 2015

3 σχόλια: